غافلگیری هالیوودی در فیلم شنای پروانه - بلاگ پو

بعد از نمایش فیلم شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر، بسیاری بر این باور بودند که این فیلم بی تردید بهترین فیلم جشنواره و حتی یکی از بهترین های سال های اخیر سینمای ایران است. فیلمی که در بستر داستانی پرفراز و نشیب نگاهی به یک طبقه اجتماعی دارد.

حالا چند ماه بعد از جشنواره و به دور از هیجان و تب وتاب طبیعی این رخداد، شنای پروانه روی پرده آمده و ظاهرا با توجه به شرایطی که بر جامعه حاکم است، استقبال نسبی هم از آن شده است. با این حال در این چند ماهی که از جشنواره می گذرد، نوع واکنش ها به این فیلم دچار تغییر شده و دیگر آن اجماع عمومی درباره ارزش ها و جذابیت های این فیلم وجود ندارد.

انگار تب شنای پروانه در چند ماه تعطیلی سینما و سروکله زدن با کرونا فرو نشسته و باعث افزایش واقع بینی منتقدان در روبروه با این فیلم شده است. موضوعی که به خوبی در نگاه های متفاوت شماری از منتقدان به این فیلم که در ادامه می آید، قابل دریافت است.

در انتظار فردا

جواد طوسی| شنای پروانه محمد کارت یک فیلم امروزی اجتماعی است. از آن فیلم هایی که در تمام این سال ها گفته ام که سینمای اجتماعی این زمانه به آن احتیاج دارد؛ یعنی یک فیلم خوب که داستانش را خوب تعریف می نماید، تماشاگر را خسته نمی نماید، جنبه های نادیده و ناگفته ای از اجتماع پیرامون را آشکار می نماید و در کل فیلمی است که به خصوص به عنوان یک فیلم اولی برای خیلی ها می تواند سرمشق قلمداد گردد.

شنای پروانه نشان از ظهور یک سینماگر مستعد دارد و البته می توانست نقطه پرش امیدوارانه تر و بلندتری باشد، به شرطی که تا این حد رویی و فاقد تحلیل اجتماعی و جامعه شناختی نمی بود. این نقطه ضعف اصلی فیلم است.

اگر محمد کارت به این امر دقت کند و دانسته هایش را در این زمینه بیشتر کند، بی تردید راستای بهتر و تکامل یافته تر طی خواهد نمود و یکی از بهترین ها خواهد شد؛ موضوعی که به عنوان یک منتقد عادل و واقع بین وظیفه دارم به آن اشاره کنم.

عشق لاتی

امین فرج پور| شنای پروانه را فیلمی در ادامه راستا فیلمسازی سعید روستایی برشمرده اند؛ یعنی در ادامه سنت فیلمسازی که با فیلم هایی مانند ابد و یک روز و متری شیش ونیم بنا شده است. اما شنای پروانه در تمام جوانب با این دو فیلم و حتی فیلمی مانند مغز های زنگ زده تفاوت دارد.

شنای پروانه فیلمی جذاب و داستان گو است -که روایتش ربطی به ابدو یک روز و آن سنت ملامتگر ندارد که بدبختی های بشری را مرهون و مدیون مسائل اجتماعی می داند که شخصیت ها را در موقعیت ناچار وادار به گزینش راه های غیراخلاقی می نماید. شنای پروانه قهرمانی دارد که می خواهد خود و اطرافیانش را از سیطره آن نیروی قهار اجتماعی برون آورده و در قامت یک شخصیت انتخابگر عمل کند.

تا اینجای ماجرا شنای پروانه بیش از سنت سال های اخیر سینمای اجتماعی می تواند وامدار قهرمانی مانند قیصر باشد -که شاید راز موفقیت فیلم در جلب نظر مخاطبان هم همین نکته می تواند باشد. مشکل شنای پروانه، اما آنجا بروز می نماید که کارگردان مقهور و دلبسته قهرمان و سبک زندگی او می گردد. نتیجه: فیلمی که آشکارا لات ها را ستایش می نماید.

غافلگیری هالیوودی

یاسمن خلیلی فرد| شنای پروانه فیلمی غافلگیرکننده است. فیلمی که در ابتدا طبق منطق قهرمان پروری هالیوودی جلو می رود و الگو های قهرمان-ضدقهرمان را ترسیم می نماید، اما به مرور بسیاری از محاسبات مخاطب را به هم می زند و او را با غافلگیری های متعددی روبرو می نماید؛ مثل خود قهرمان -او نیز که ابتدا خود را از جنس و بافتِ جامعه کوچک اطراف خود می بیند به مرور با افراد آن جامعه دچار تقابل می گردد و در ارتباطات انسانی اش به بن بست های بسیاری می رسد.

فیلمساز واقعه های فیلم خود را خشت به خشت می چیند و در عوض گام به گام نیز گره ها را می گشاید و تعلیق و دلهره درام را به تدریج به آستانه اوج می رساند و در هر مقطع از نقطه عطف داستان شگفت و دقیقی را خلق می نماید.

شاید در ابتدا قهرمانِ فیلم هاشم (امیر آقایی) به نظر برسد که در راه ناموس پرستی اش جان همسر خود را می گیرد، اما به تدریج حجت (جواد عزتی) به قهرمان اصلی درام بدل می گردد؛ قهرمانی که در خاتمه راستا قصه، خود را قربانی منفعت طلبی ها و جاه طلبی های دیگران می یابد.

abanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای گردشگری و تجاری و آموزشی | مجری مستقیم و کارگزار سفرهای بین المللی خارجی