لاستیک های بازیافت شده چگونه مقاومت حرارتی بتن را افزایش می دهند؟! - بلاگ پو

بتن ضد حریق چیست؟

بتن ضد حریق همان طور که از اسم آن پیداست از مقاومت بالایی در برابر حرارت های مستقیم و آتش سوزی برخوردار است. این نوع بتن به مانند درب ضد حریق از آستانه تحمل خاصی در برابر آتش برخوردار است. روش های خاصی برای فراوری بتن ضد حریق وجود دارد. استفاده از پوشش ها و رنگ هایی خاص از جمله این روش ها است. اخیراً محققان دانشگاه شفیلد پیروز به استفاده از فیبرهای استخراج شده از لاستیک های بازیافته شده و استفاده از آن ها به منظور تقویت ویژگی ضد حریق بتن شده اند.

بیشتر بخوانید: بتن هوشمند چیست؟ معرفی انواع بتن هوشمند و کاربردهای آن ها

استفاده از لاستیک برای افزایش مقاومت حرارتی بتن

محققان و دانشمندان دانشگاه شفیلد راه و روش جدیدی را به منظور محافظت از بتن در برابر آتش و حرارت های بالا و آن هم با استفاده از مواد و مصالح بازیافت شده از لاستیک های قدیمی و بی مصرف به نمایش گذاشته اند. این تیم تحقیقاتی با به کار گیری فیبر های استخراج شده از رشته های فولادی تعبیه شده در ساختار لاستیک های ماشین و افزودن این فیبر ها با مخلوط بتن به این نتیجه رسیدند که این فیبرها می توانند تمایل بتن به لایه لایه و خرد شدن را در تماس حرارت های بسیار بالای ناشی از آتش را به طرز قابل توجهی کاهش دهند. به عبارتی توانسته اند مقاومت حرارتی بتن را افزایش دهند.

چگونگی عملکرد بتن ضد حریق

رفتار این نوع از بتن های ضد حریق که مقاومت حرارتی آن ها به شیوه های گوناگونی افزایش یافته است هنگامی که در روبرو با حرارت های بالای ناشی از آتش مستقیم قرار می گیرند باعث می گردد که از مقاومت بالاتری در برابر آتش سوزی برخوردار باشند. با قرار گیری بتن ضد حریق در برابر آتش، فیبرهای استخراج شده از لاستیک های بازیافت شده که در داخل بتن قرار داده شده اند ذوب می شوند و در نتیجه یک شبکه از کانال های بسیار ریز را شکل می دهند. شکل گیری این شبکه از کانال های ریز به این معنا است که رطوبت و بخار محبوس شده در داخل بتن قادر به فرار خواهد بود. در غیر این صورت، رطوبت و بخار در صورت آزاد نشدن می تواند از درون موجب از هم پاشیدن و خرد شدن بتن گردد.

بیشتر بخوانید: پوشش ضد حریق چیست؟ انواع، کاربردها و مزایا و معایب هر کدام

از طرفی نیز دکتر شان هانگ در مقاله ای در مجله تکنولوژی های آتش سوزی در مورد این فناوری نوین عنوان نموده است که این فیبر های استخراج شده از لاستیک های بازیافتی از نظر اندازه بسیار کوچک هستند و هیچ گونه تأثیری بر مقاومت یا سختی بتن نخواهند داشت. تنها وظیفه این فیبرها در بتن ضد حریق این است که در هنگام افزایش حرارت ذوب شوند. همه می دانیم که بتن یک ماده بسیار شنماینده است و در صورت فقدان این فیبرهای کوچک به جهت کاهش فشار داخل، بتن به راحتی از هم می پاشد. به عبارتی این فیبرها به کاهش فشارهای داخلی بتن یاری می نمایند.

محافظت از بتن در برابر آتش و به عبارتی افزایش مقاومت حرارتی آن و جلوگیری از هم پاشیده شدن به معنای محافظت از آرماتورهای فولادی نیز است. هنگامی که آرماتورهای فولادی داخل بتن های مسلح شده تحت تاثیر درجه حرارت های بسیار بالا قرار بگیرند، استحکام و مقاومت آن ها به سرعت تضعیف می گردد. این تضعیف شدن به معنای از هم گسیختگی ساختار بتن است.

استفاده از پلی پروپیلن های ساخته دست بشر در بتن ها به منظور افزایش مقاومت آن ها در برابر آتش و از هم پاشیده شدن تقریباً چند سالی است که رواج یافته است اما مطالعه ای که توسط محققان دانشگاه شفیلد به خاتمه رسید نشان داد که لازم نیست این فیبرها حتماً از مواد خام ساخته شوند و می توان آن ها را با لاستیک های قدیمی و بی مصرف فراوری کرد. دکتر هانگ در مورد مزیت های استفاده از لاستیک های بازیافته شده عنوان داشت که ساخت این فیبرها با استفاده از لاستیک های بازیافت شده در مقایسه با ساخت فیبرها با استفاده از مواد خام به انرژی و هزینه به مراتب کمتر احتیاج دارد.

سخن آخر

سطح فناوری های به کار رفته در ساخت وسازه در مقیاس های مختلف روز به روز در حال افزایش است. هر ساله تکنولوژی های زیادی به این عرصه معرفی می شوند اما بسیاری از آن به آن صورت که باید کاربرد گسترده ای پیدا نخواهد کرد. استفاده از تایر و لاستیک های کهنه و بازیافت آن ها به منظور تقویت و افزایش مقاومت حرارتی بتن با توجه به حجم سرسام آور این نوع از زباله می تواند کاربرد گسترده ای به خود بگیرد ولی باید منتظر ماند و دید که در سال های آینده شرایط چگونه پیش خواهد رفت.