چهره های فوتبال ایران که خیلی زود فراموش شدند

به گزارش بلاگ پو، در گزارش زیر اشاره ای شده به بازیکنانی که ستاره بودند، اما ستاره نماندند. آن ها فانوسک های خاموشی شدند که حالا وقتی یادشان می کنیم، می گوییم: حیف شدند.

چهره های فوتبال ایران که خیلی زود فراموش شدند

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری خبرنگاران فوتبال باز ها همواره یک اصطلاح خیلی مخصوص دارند که فقط برای بازیکنان خیلی تکنیکی به کار می برند و می گویند: یارو 4 نفر رو روی دستمال کاغذی دریبل می زند. در ایران زیاد از این بازیکنان داشتیم. مثل علی کریمی، خداداد عزیزی، مجاهد خذیراوی و خیلی های دیگر. داشتیم بازیکنانی که شانس با آن ها یار نبوده. گاهی یک تصادف، گاهی یک مصدومیت و گاهی یک اتفاق غیرمنتظره عمدتا ناشی از عصبانیت آن ها را از صحنه فوتبال محو نموده، مثل پرویز برومند و آن مشتی که توی صورت خاتمه رافت زد. آن مشت توی صورت خودش خورد تا کبودی اش خاتمهی باشد بر همه آرزو های فوتبالی اش.

ستاره در ایران کم نداشته ایم که وقتی یادشان می کنیم آهی از ته دل می کشیم و می گوییم: حیف شد، اگر فلان بازیکن بود، اگر مصدوم نمی شد و اگر تصادف نمی کرد حالا هیچ باشگاهی در ایران نمی توانست پول قراردادش را بدهد. فوتبال است دیگر، آه و حسرتش زیاد است و باید با آن کنار آمد. داستانش سریع آغاز می گردد، اما برای خیلی ها زود به خاتمه می رسد.

گاهی اتفاق هایی می افتد و بازیکنان در طغیانی عجیب دست به کار هایی می زنند که دل میلیون ها طرفدار عاشق را می سوزاند. از شرکت در مهمانی های نامتعارف گرفته، تا انتخاب های اشتباه و هزار و یک دلیل دیگر. شاید هم اشتباه از ما عشق فوتبال ها باشد که فراموش می کنیم برای شان اسفندی دود کنیم تا از شر چشم های بد در امان بمانند! در این گزارش اشاره ای شده به بازیکنانی که ستاره بودند، اما ستاره نماندند. آن ها فانوسک های خاموشی شدند که حالا وقتی یادشان می کنیم، می گوییم: حیف شدند.

جواد منافی

سیم خاردار لقبی بود که طرفداران قبل از مجتبی محرمی به او داده بودند؛ یعنی جواد منافی. بازیکن چپ پایی که استعداد نابی بود در زمان خودش، اما یک تصادف باعث شد تا فوتبالش برای همواره نابود گردد. سال 1373 و پس از خاتمه مرحله گروهی مسابقات لیگ، جواد در یک تصادف رانندگی به شدت مصدوم شد و یک هفته به کما رفت. پس از این رخداد او بسیار کوشید تا خود را به آمادگی پیشین برساند، اما در این راه چندان کامیاب نبود و مجبور شد در جوانی و در 24 سالگی برای همواره فوتبال حرفه ای را کنار بگذارد.

علی اکبریان

یکی از بازیکنانی که حاشیه از فوتبال جدایش کرد علی اکبریان بود. اکبریان هم در استقلال بازی کرد و هم در پرسپولیس. بازیکنی که لقب روماریوی ایران را به او داده بودند. یک روز مصاحبه کرد و گفت: نمی دانم. هر چه فکر می کنم کجای زندگی ام را اشتباه قدم بر داشتم که کارم به زندان کشید کمتر به نتیجه می رسم.

تیتر روزنامه ها، فردای روزی که علی اکبریان به دلیل حمل مواد مخدر بازداشت شد از یاد کمتر کسی رفته است. برای او حکم اعدام بریدند، اما پادرمیانی خیلی از چهره های فوتبالی او را از چوبه دار نجات داد تا حکمش تبدیل به حبس ابد گردد. خود اکبریان در این باره می گوید: دوری از دوستان فوتبالی ام زندگی ام را نابود کرد. وقتی که به خودم آمدم دیدم که دورو برم را افراد معتاد گرفته اند. چون آدم معروفی بودم افراد زیادی با من در ارتباط بودند. من بچه جنوب شهرم. بچه های جنوب شهر رفیق باز هستند. من هم این خصلت را دارم و نمی توانستم علیک هر سلامی را ندهم. اما در نهایت گرفتار شدم.

مجاهد خذیراوی

اگر همین حالا به بچه های نسل جدید بگویید زمانی بازیکنی داشتیم که از بارسلونا پیشنهاد داشت، بدون شک می گویند: خالی نبند! اما مجاهد خذیراوی از آن بازیکن هایی بود که پیشنهادی واقعی از بارسلونا داشت. خذیراوی یکی از همان کسانی بود که چهار نفر را روی دستمال کاغذی دریبل می کرد، اما زودتر از آن که فکرش را بکنند، فوتبالش تمام شد.

سیه چرده خوزستانی که به قول رفقایش: اگر الان بازی می کرد 10 میلیارد قیمتش بود. انتشار یک فیلم خصوصی از یک مهمانی خصوصی رویای او و میلیون ها طرفدار را برباد داد. حالا بارسلونا و بازی در تیم های اروپایی پیشکش. مجاهد بازیکنی بود که نه فقط خودش برای خودش آه می کشد، بلکه هر وقت حرفی از او به میان می آید، طرفداران سرشان را تکان می دهند؛ مجاهد، حیف شد، واقعا حیف...

پیغام صادقیان

یکی از استعداد های ناب فوتبال. روزی قرار بود انتقام پدرش از این فوتبال را بگیرد، اما فوتبال بی رحم تر از این حرف ها بود. فوتبال پیغام را هم در خودش غرق کرد تا بازیکنی که در استادیوم برایش می خواندند: پیغام صادقیان، واویلا، واویلا حالا در کشور همسایه زندگی کند. او لژیونر نشده، بلکه سایت شرط بندی فوتبال راه انداخته و با افتخار از این می گوید که دارد روزگار می گذراند.

همه چیز از رفاقت با یک خواننده زیرزمینی آغاز شد. چهره ای نه چندان موجه که شده بود آمال و آرزو های پیغام، اما نهایتش چیز دیگری بود. خمیازه های صبحگاهی در تمرین پرسپولیس (که نشان از شب زنده داری های پی در پی داشت) جدایی از این تیم، شاگرد علی دایی شدن، دوام نیاوردن در تیم شهریار، زدن زیر میز علی منصوریان و در نهایت خداحافظی از دنیای فوتبال. این بود سرنوشت بازیکنی که روزی می گفتند آریل اورتگای ایران می گردد!

رضا حقیقی

مگر می گردد بازیکنی در جام جهانی به عنوان بازیکن ثابت بازی کند، تنه به تنه مسی و رفقایش بزند و به قول قدیمی های فوتبال در وسط میدان شلاق بزند، اما در چشم برهم زدنی از صحنه فوتبال محو گردد؟ رضا حقیقی ثابت کرد که می گردد! در فجرشهید سپاسی بازی می کرد که کی روش به تیم ملی دعوتش کرد. آنقدر درخشید که در تور پرسپولیسی ها افتاد.

6 سال در اوج بود و امیدوار بود که با درخشش در جام جهانی و پرسپولیس، راهی اروپا گردد، اما بعد از جنجال هایی که در این تیم به وجود آورد (کتک کاری با صادقیان، درگیری با مربیان و...) در نهایت به دلیل اختلاف اقتصادی با مدیران پرسپولیس قراردادش را فسخ کرد و راهی پدیده شد.

اما همه چیز پول نبود. افت حقیقی آغاز شده بود. او به طرفدارانش قول داده بود تا بگردد همان حقیقی خدیرا، اما فوتبال بی رحم تر از این حرف هاست که اجازه بدهد هر چیزی همانطوری که دوست داری اتفاق بیفتد. یک قرارداد فسخ شده در تایلند، بازگشت به پدیده، رفتن به تیم دسته یکی شهرداری ماهشهر و تمام. حالا کمتر کسی می داند حقیقی کجاست و چه می نماید؟

مهرداد پولادی

سال ها پس از حضور مجتبی محرمی در پرسپولیس و تیم ملی، ستاره ای آمده بود که به ضرس قاطع می توان گفت می توانست جای خیلی از ستاره ها را پر کند. در روزگاری که اوضاع پرسپولیسی ها بر وفق مراد نبود، پولادی تنها بازیکنی بود که از سوی طرفداران تشویق می شد! او در تیم ملی هم بازیکن ثابت کی روش بود تا این که خبر کارت های جعلی خاتمه خدمت و بلبشویی که در فوتبال ایران راه افتاد او را از کشور فراری داد. مهرداد دیگر نه به تیم ملی دعوت شد و نه اصلا به ایران برگشت. او این روز ها ظاهرا در قطر است و آخرین تیمی که بازی نموده الخریطیات قطر است. شاید اگر این حاشیه برای او پیش نمی آمد سمت چپ تیم ملی ایران تا سالیان سال بیمه بود و خود مهرداد هم ستاره ای بود که بیش تر از قبل درخشانی اش هویدا بود.

مجتبی زارعی

یکی دیگر از این بازیکنان مجتبی زارعی بود که پس از به ثمر رساندن 8 گل با پیراهن تیم راه آهن در فصل 88-87 به پرسپولیس پیوست. اما ثمره دو فصل حضور این بازیکن شیرازی در جمع قرمز های پایتخت فقط 2 گل در 41 بازی بود. دوران بعد از پرسپولیس این بازیکن سرعتی نیز فروغ چندانی نداشت و آمار می گوید آخرین تیم او مربوط به فصل گذشته و در تیم شهرداری ماهشهر بود.

آرش افشین

آرش افشین را باید در لیست بازیکنانی قرارداد که با تیم فولاد خوزستان به فوتبال کشور معرفی گردید و البته درخشان ترین دوران فوتبالی او هم مربوط به همین تیم است. او در ابتدای فصل 92-93 به سپاهان رفت، اما دیگر خبری از آن درخشش و گلزنی نبود. افشین یکی از بازیکنانی بود که درگیر موضوع جنجالی کارت های معافیت سربازی شد و به اجبار دو فصل را در ملوان سپری کرد. او پس از خاتمه دوران سربازی به استقلال هم پیوست، اما هرگز نتوانست آن بازی های عالی خود را تکرار کند. او از سال گذشته یک آموزشگاه پیشرفته برای نوجوانان خوزستانی دایر نموده و به تازگی هم شایعه شده که وارد دنیای مدلینگ شده است.

امین شاپورزاده

ماجرای امین شاپورزاده را باید یکی از عجایب دنیای فوتبال دانست. نام این مهاجم ایرانی-آلمانی زمانی در رسانه ها مطرح شد که در سال 2004 و در ترکیب تیم هانزاروستوک، اولین بازی رسمی خود در بوندس لیگا را انجام داد. او فقط سه فصل حضور در سطح اول فوتبال آلمان را تجربه کرد و بعد به تیم دسته سومی اف اس وی فرانکفورت پیوست. اما بی شک عجیب ترین مرحله زندگی فوتبالی این بازیکن زمانی بود که او به جمع تیم پرستاره و متمول استیل آذین پیوست. او هرگز نتوانست با این تیم درخششی داشته باشد و این روز ها از امین شاپورزاده و تیم فوتبال استیل آذین تنها یک اسم در ذهن ها باقی مانده است.

محمد پروین

وقتی محمد پروین در سال 84 و در 17 سالگی اولین بازی خود را در تیم فوتبال پرسپولیس انجام داد، خیلی ها انتظار داشتند یک پروین دیگر در فوتبال ایران ظهور کند. اما دو فصل حضور در جمع قرمز ها هیچ نتیجه ای برای او به همراه نداشت و به استیل آذین رفت. بهترین دوران او در همین تیم رقم خورد و توانست با 15 گل آقای گل مسابقات لیگ دسته اول فوتبال ایران در فصل 87-86 گردد. او سال 88 بار دیگر به پرسپولیس بازگشت، اما در دو فصل حضور در این تیم تنها یک گل به ثمر رساند.

پروین خیلی زود از سطح اول فوتبال کشور کنار رفت و با اعلام بازنشستگی در 26 سالگی، به تجارت رو آورد؛ و دیگران سوای بازیکنانی که از آن ها اسم برده شد میلاد میداوودی، علیرضا نیکبخت واحدی، حامد کاویانپور، حمید مطهری، حسین کاظمی، مهدی شیری، مجتبی جباری، رضا جباری، محرم نویدکیا، رسول خطیبی و. از جمله ستارگانی هستند که یا مصدوم شدند، یا حاشیه داشتند یا برای دلگرمی باید بگوییم که بخت با آن ها یار نبود تا بتوانند آن طور که طرفداران توقع داشتند در آسمان فوتبال ایران بدرخشند.

و دیگران

سوای بازیکنانی که از آنها اسم برده شد میلاد میداوودی، علیرضا نیکبخت واحدی، حامد کاویانپور، حمید مطهری، حسین کاظمی، مهدی شیری، مجتبی جباری،رضا جباری،محرم نویدکیا،رسول خطیبی و ....از جمله ستارگانی هستند که یا مصدوم شدند،یا حاشیه داشتند یا برای دلگرمی باید بگوییم که بخت با آنها یار نبود تا بتوانند آن طور که طرفداران توقع داشتند در آسمان فوتبال ایران بدرخشند.

منبع: جام جم

4127

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.

kurdeblog.ir: مجله سرگرمی و گردشگری

منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا
انتشار: 23 آبان 1400 بروزرسانی: 23 آبان 1400 گردآورنده: blogpo.ir شناسه مطلب: 25720

به "چهره های فوتبال ایران که خیلی زود فراموش شدند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چهره های فوتبال ایران که خیلی زود فراموش شدند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید