باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن: واحه ای از آرامش و حکمت در ونکوور - بلاگ پو

یکی از ویژگی‌های بارز این باغ، جایگاه آن به عنوان اولین باغ-خانه کلاسیک به سبک سلسله مینگ است که در خارج از مرزهای چین ساخته شده است. این دستاورد، نتیجه یک تلاش مشترک و بی‌سابقه میان جامعه محلی، دولت کانادا و جمهوری خلق چین است که آن را در میان باغ‌های جهان بی‌نظیر می‌سازد. برای پانزده سال، این باغ تنها نمونه از نوع خود در خارج از چین به شمار می‌رفت. این همکاری سه‌جانبه در ساخت یک فضای فرهنگی، فراتر از یک پروژه عمرانی صرف، به عنوان یک پل فرهنگی فعال و هدفمند عمل می‌کند. این پروژه در دهه‌های 1970 و 1980 میلادی، زمانی که چین به تازگی درهای خود را به روی جهان باز می‌کرد و به دنبال توسعه روابط بین‌المللی بود، به وقوع پیوست. بنابراین، وجود این باغ نه تنها یک شاهکار معماری و باغ‌سازی است، بلکه نمادی نیرومند از درک فرهنگی متقابل و همکاری دیپلماتیک میان کانادا و چین محسوب می‌شود. این مکان به عنوان یک بیانیه ملموس از همزیستی و تبادل فرهنگی عمل می‌کند که پیامدهای آن فراتر از مرزهای جغرافیایی و صرفاً گردشگری است و به تقویت روابط بین‌المللی کمک می‌کند.

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

باغ در قلب محله تاریخی چینی‌های ونکوور واقع شده است و بر روی سرزمین‌های سنتی، اجدادی و واگذار نشده ملت‌های xʷməθkʷəy̓əm (Musqueam)، Skwxwú7mesh-ulh Temíx̱w (Squamish) و səl̓ilwətaɁɬ təməxʷ (Tsleil-Waututh) قرار دارد. شهرت جهانی آن با افتخارات متعددی همراه بوده است؛ از جمله نامگذاری به عنوان "برترین باغ شهری جهان" توسط نشنال جئوگرافیک در سال 2011 و انتخاب به عنوان "باغ سال کانادا" در سال 2012 توسط شورای گردشگری باغ کانادا.

ریشه‌ها و تاریخچه: داستانی از همکاری و میراث

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن در سال 1986 به روی عموم گشوده شد و از همان ابتدا، مأموریت اصلی آن "حفظ و ارتقاء پل درک بین فرهنگ‌های چینی و غربی، ترویج فرهنگ چینی به طور کلی و ادغام آن به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه محلی" تعیین شد. این باغ به عنوان یک موسسه غیرانتفاعی و خیریه فعالیت می‌کند و تمام درآمدهای حاصله صرف تحقق این مأموریت فرهنگی و آموزشی می‌شود.

داستان شکل‌گیری این باغ به یک دوره بحرانی در دهه 1970 بازمی‌گردد؛ زمانی که طرح ساخت یک بزرگراه از میان محله تاریخی چینی‌های ونکوور، می‌توانست این جامعه باسابقه را تخریب کند. اعتراضات گسترده ساکنان ونکوور این طرح را متوقف ساخت و از دل این کشمکش شهری، تصمیم به ساخت مرکز فرهنگی چینی و تمایل به ایجاد یک باغ چینی در کنار آن پدید آمد. این رویداد نشان می‌دهد که باغ دکتر سون یات-سن صرفاً یک پروژه دولتی یا یک هدیه فرهنگی نیست، بلکه نمادی قدرتمند از مقاومت و خودآگاهی جامعه است. این باغ به عنوان تلاشی برجسته در احیای محله و واحه‌ای از زندگی شلوغ شهری عمل می‌کند. این یک نمونه درخشان از این است که چگونه فعالیت‌های مدنی می‌تواند مسیر توسعه شهری را تغییر داده و به حفظ میراث فرهنگی و ایجاد فضاهای عمومی ارزشمند منجر شود. این باغ تجسمی از این ایده است که جامعه می‌تواند سرنوشت شهری خود را شکل دهد و میراث خود را حفظ کند، حتی در برابر فشارهای توسعه مدرن.

تأمین مالی پروژه باغ یک تلاش مشترک بود که شامل کمک‌های دولت‌های فدرال، استانی و شهری کانادا، و همچنین کمک‌های مالی خصوصی و حمایت گسترده از سوی جامعه چینی و غیرچینی ونکوور می‌شد. جامعه چینی و مردم عادی ونکوور به تنهایی نزدیک به 6 میلیون دلار برای ساخت آن جمع‌آوری کردند.

ساخت این باغ در مدت 13 ماه فشرده، از مارس 1985 تا آوریل 1986، به انجام رسید. این فرآیند توسط تیمی متشکل از 52 صنعتگر ماهر از تیم متخصصان فنی باغ سوژو، چین، صورت گرفت. این صنعتگران از ابزارها و تکنیک‌های سنتی دوره مینگ استفاده کردند و حتی‌الامکان از ابزارهای برقی، پیچ و چسب خودداری شد تا اصالت کار حفظ شود. تمامی مصالح اصلی ساختمانی، از جمله چوب‌های حکاکی شده، سنگ آهک، سنگریزه‌های حیاط و کاشی‌های سقف، از چین وارد شدند و کاشی‌ها در کوره‌های سلطنتی چین پخته شده بودند. چوب‌های مورد استفاده نیز از چین تهیه شدند؛ مانند صنوبر چینی برای سازه‌ها، کافور برای تیرهای منحنی که بوی آن حشرات را دفع می‌کند، و جینکو برای پرده‌ها. ستون‌های تالار افرا چین و اتاق مطالعه محقق از چوب نان ساخته شده‌اند که بیش از 2000 سال در چین مورد استفاده بوده است. جو وای، معمار ونکووری، و دان واگان، معمار منظر، با تیم سوژو همکاری نزدیکی داشتند تا ضمن حفظ اصالت کامل باغ، آن را با قوانین ساختمانی ونکوور و الزامات فناوری مدرن سازگار کنند. هزینه کلی ساخت باغ 5.3 میلیون دلار برآورد شد.

باغ به افتخار دکتر سون یات-سن، رهبر ناسیونالیست و "پدر چین مدرن" نامگذاری شده است. این نامگذاری تصادفی نیست و بر ارتباط عمیق او با ونکوور تأکید دارد. سون یات-سن در طول سفرهای خود به سراسر جهان برای افزایش آگاهی و جمع‌آوری بودجه برای جنبش ناسیونالیستی چین، سه بار برای مدت طولانی در ونکوور اقامت داشته است. در آن زمان، حضور قابل توجهی از ناسیونالیست‌های چینی در بریتیش کلمبیا وجود داشت که به تأمین مالی انقلاب شین‌های (Xinhai Revolution) در سال 1911 که منجر به سرنگونی سلسله چینگ شد، کمک شایانی کردند. سون یات-سن متعاقباً اولین رئیس‌جمهور جمهوری چین شد. نامگذاری باغ به نام دکتر سون یات-سن آن را از یک جاذبه صرفاً زیبایی‌شناختی به یک نماد زنده از تاریخ سیاسی و انقلابی چین و نقش دیاسپورای چینی در آن تحولات تبدیل می‌کند. این باغ نه تنها یک نمایش از هنر باغ‌سازی مینگ است، بلکه یادآور ارتباطات تاریخی عمیق بین چین و جوامع مهاجر آن است. این نشان می‌دهد که چگونه هویت فرهنگی یک جامعه مهاجر با تحولات سرزمین مادری خود پیوند خورده و چگونه این پیوندها می‌توانند در فضاهای فیزیکی مانند این باغ تجلی یابند و به آن اهمیت ملی و بین‌المللی فراتر از یک فضای سبز بدهند. این باغ به عنوان یک نقطه اتصال بین گذشته انقلابی چین و حضور فرهنگی آن در آمریکای شمالی عمل می‌کند.

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن و پارک مجاور دکتر سون یات-سن، دو نهاد مجزا اما مرتبط هستند که توسط یک برکه مصنوعی به هم متصل شده‌اند. باغ کلاسیک، بخش اصلی و معماری قلب "خانه محقق" است که برای ورود به آن نیاز به بلیط ورودی دارد، در حالی که پارک دکتر سون یات-سن یک پارک عمومی به سبک چینی است که عمدتاً با مصالح آمریکای شمالی ساخته شده و توسط هیئت پارک‌های شهر ونکوور اداره می‌شود و ورود به آن رایگان است. این تقسیم‌بندی عمدتاً برای مدیریت هزینه‌های نگهداری باغ کلاسیک که نیازمند مراقبت‌های تخصصی بود، انجام شد.

این باغ در سال 1997 با باغ مدیر فروتن (The Humble Administrator's Garden) در سوژو، چین، خواهرخوانده شد و این توافق در 11 نوامبر 2024 تمدید گردید. باغ مدیر فروتن، بزرگترین و مشهورترین باغ کلاسیک در سوژو است که به دلیل زیبایی، ارزش هنری و اهمیت تاریخی خود مشهور است و در سال 1997 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این باغ در سوژو، 52 هزار متر مربع وسعت دارد و شامل 48 ساختمان، 101 لوح سنگی، 40 کتیبه، 21 درخت کهن و بیش از 700 بون‌سای (Penjing) است و به عنوان بهترین باغ در جنوب چین شناخته می‌شود.

فلسفه و طراحی: بازتابی از طبیعت و حکمت کهن

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن به عنوان یک "باغ محقق" سنتی، به سبک پیچیده و پیشرفته‌ای که قرن‌ها پیش در شهر سوژو، چین توسعه یافته، طراحی شده است. طراحی آن بر اساس هماهنگی چهار عنصر اصلی است: سنگ، آب، گیاهان و معماری.

اصول طراحی آن بر این پایه استوار است که بشریت در نظم طبیعی جای گرفته و الهام و لذت را می‌توان در کوه‌ها، آب و جنگل‌ها یافت. با وجود فضای نسبتاً کوچک (تقریباً 0.5 هکتار یا یک سوم هکتار)، باغ دنیای طبیعی را به صورت مینیاتوری در خود جای داده و شامل پنج دوجین نوع گیاه است، از جمله کاج، بامبو، افرا ژاپنی، جینکو، گل صدتومانی، شمشاد، خاس و مگنولیا. قرارگیری گیاهان، آب و صخره‌ها به گونه‌ای است که چشم‌اندازهای دائماً در حال تغییر و متنوعی از دنیای طبیعی را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد. سنگ‌ها، آب و گیاهان به گونه‌ای طراحی شده‌اند که طبیعت را تقلید کنند؛ طراح، وانگ زوکسینگ، معتقد بود که برای موفقیت در این کار، طراح باید ابتدا زیبایی دنیای طبیعی را درک کند و سپس مهارت‌های منطقی را برای بازآفرینی طبیعت مانند یک نقاشی سه‌بعدی چینی به کار گیرد. طراحی کلی باغ به اصول فنگ شویی و تعادل یین و یانگ تائوئیستی پایبند است که بر هماهنگی، نظم و همسویی با راه طبیعی تأکید دارد. این باغ از عناصر نمادین مانند کاشی‌های سبز تیره در کف برکه برای ایجاد توهم عمق و محافظت از ماهی‌ها، و بافت‌های متنوع سنگ‌های تای‌هو و سنگریزه‌ها برای مسیرها استفاده می‌کند. دیوارهای اطراف باغ نیز برای مسدود کردن صداهای شهری و ایجاد پناهگاهی آرام و تأمل‌برانگیز در قلب شهر شلوغ طراحی شده‌اند.

این باغ به طور هماهنگ سه مکتب فلسفی اصلی چینی (تائوئیسم، کنفوسیوس‌گرایی و بودیسم) را در خود جای داده است. تائوئیسم بر آزادی فردی و درک عمیق‌تر نظم طبیعی با رد ظواهر تمدن تأکید دارد و ایده‌آل‌هایی مانند شفقت، اعتدال و فروتنی را ترویج می‌کند. کنفوسیوس‌گرایی بر پرورش روابط انسانی خوب در جامعه متمدن و تجسم فضایل اخلاقی مانند خودآگاهی، ملایمت و صداقت تمرکز دارد. بودیسم نیز استدلال می‌کند که تمرکز بر دنیای مرئی (که یک توهم است) مانع از درک معنای واقعی می‌شود و از خودانضباطی ذهنی و معنوی، رفتار اخلاقی و حکمت دفاع می‌کند. این ترکیب‌گرایی فلسفی نشان می‌دهد که چگونه باید با یکدیگر کنار بیاییم و رابطه بشریت با جهان طبیعی چگونه می‌تواند و باید باشد.

طراحی باغ صرفاً برای زیبایی بصری نیست، بلکه یک دعوت فعال به تأمل و درک عمیق‌تر است. راهروهای زیگزاگ و مسیرهای پنهان، بازدیدکننده را به آهسته حرکت کردن و توجه به جزئیات ترغیب می‌کنند، که خود یک تمرین مدیتیشن و حضور در لحظه است. تلفیق بی‌درز فلسفه‌ها و عدم تمایز بین فضای داخلی و خارجی، بازدیدکننده را به غرق شدن در یک جهان‌بینی جامع ترغیب می‌کند که در آن انسان و طبیعت جدایی‌ناپذیرند. این باغ به عنوان یک کتاب زنده و سه‌بعدی عمل می‌کند که اصول فلسفی را به صورت ملموس و قابل تجربه ارائه می‌دهد و به بازدیدکنندگان امکان می‌دهد تا حکمت کهن را نه تنها ببینند، بلکه احساس کنند و درونی کنند. این یک تجربه آموزشی عمیق است که فراتر از صرفاً تماشای یک منظره زیبا می‌رود.

عناصر معماری در این باغ نیز دارای نمادگرایی عمیقی هستند. باغ‌های سوژو شامل ساختمان‌های سنتی مانند آلاچیق‌ها، راهروهای سرپوشیده، تراس‌ها و سکوهای دیدبانی هستند. معماری انسانی به گونه‌ای طراحی شده است که با عناصر طبیعی باغ ترکیب شود و بر آن‌ها غالب نشود. دیوارهای سفید و سقف‌های کاشی‌کاری شده سیاه ساختمان‌ها، دیوارها و راهروها نماد نیاز بشریت به هماهنگی با طبیعت هستند و به عنوان سطوح خنثی برای بازتاب عناصر طبیعی عمل می‌کنند. هیچ تقسیم‌بندی سخت‌گیرانه‌ای بین "داخل" و "خارج" وجود ندارد؛ ساختمان‌ها و مبلمان آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که حس صحنه‌های بیرونی را به ساکنان خود منتقل کنند، به طوری که فضای داخلی برای معنا و آرامش به فضای بیرونی نگاه می‌کند.

باغ به چهار بخش اصلی تقسیم می‌شود: حیاط ورودی و تالار افرا چین، یک منطقه مرکزی در اطراف برکه با کوه مینیاتوری و آلاچیق دیدبانی، یک راهروی دوتایی و آلاچیق آب یشم، و اتاق مطالعه محقق و حیاط آن. سنگ‌های دراماتیک و سه متری تای‌هو با سوراخ‌ها و چین و چروک‌هایشان، ویژگی‌های اساسی باغ هستند. آن‌ها به دلیل ظاهر لاغر، سوراخ‌دار، نشت‌کننده یا چروکیده‌شان ارزش دارند و نماد قدرت و سختی هستند، به ویژه هنگامی که در کنار آب و پوشش گیاهی قرار می‌گیرند.

تالار افرا چین (Hua Feng Tang) در انتهای شمالی قرار دارد و دنیای متمدن را به طبیعت متصل می‌کند. این تالار بدون استفاده از میخ، پیچ یا چسب و با استفاده از تکنیک‌های ساخت سلسله مینگ ساخته شده است. این یک سالن پذیرایی رسمی است که به طور سنتی محققان مهمانان خود را در آن پذیرایی می‌کردند. ستون‌های آن از چوب نان ساخته شده‌اند. آلاچیق آب یشم (Jade Water Pavilion) دارای دو دروازه مشبک به نام‌های "آسمان" (دایره‌ای) و "زمین" (مربعی) است که اصول یین و یانگ تائوئیستی را در سراسر باغ به تصویر می‌کشند. راهروهای زیگزاگ و سرپوشیده نیز عمداً برای کند کردن قدم‌های بازدیدکنندگان و پنهان نگه داشتن مسیر از دید طراحی شده‌اند که به تجربه غوطه‌ورکننده و تأمل‌برانگیز باغ کمک می‌کند. اتاق مطالعه محقق (Si Yi Shu Wu)، این بخش نهایی، با دیوار خود جدا شده، با استفاده از روش سنتی ستون و تیر با اتصالات کام و زبانه ساخته شده است. این اتاق به سادگی با میزی رو به گیاهان و سنگ‌های تای‌هو حیاط مبله شده و برای القای آرامش و ظرافت طراحی شده است.

گیاهان در باغ برای انتقال آرزوها استفاده می‌شوند، مانند کاج، بامبو و آلو (سه دوست زمستان) در خارج از اتاق مطالعه محقق که نماد شخصیت نجیب هستند. درختان جینکو (چین) و افرا (کانادا) در خارج از تالار افرا چین نماد دوستی بین دو کشور هستند. نقش دایره و مربع در چندین مکان یافت می‌شود و نشان‌دهنده گفتگوی طبیعت-تمدن است. دایره نماد کمال، یگانگی و آسمان است، در حالی که مربع نماد زمین، قانون، ثبات و تمدن است. پیام آن هماهنگی و تعادل بین این مفاهیم است.

تجربه‌ای برای بازدیدکنندگان: از آرامش تا رویدادهای فرهنگی

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن در 578 خیابان کارال (Carrall Street) ونکوور، بریتیش کلمبیا، با کد پستی V6B 5K2 واقع شده است. ورودی اصلی در خیابان کارال بین پندر (Pender) و کیفر (Keefer) قرار دارد و با دروازه و تابلوهای قرمز مشخص شده است؛ ورودی اصلی به تازگی به تقاطع کیفر و کارال، روبروی خانه سالمندان S.U.C.C.E.S.S. Simon K.Y. Lee، منتقل شده است.

دسترسی به باغ از طریق حمل و نقل عمومی آسان است. گزینه‌ها شامل اتوبوس‌های شماره 19 و 22 از مرکز شهر ونکوور (ایستگاه خیابان پندر نزدیک خیابان کارال) و اسکای‌ترین (Skytrain) به ایستگاه استادیوم-چایناتاون (Stadium-Chinatown) است. از ایستگاه اسکای‌ترین، سه بلوک به سمت شرق در خیابان کیفر پیاده‌روی کنید و تابلوهای راهنما به باغ را دنبال کنید. پارکینگ در محل باغ موجود نیست. نزدیک‌ترین پارکینگ عمومی در 180 خیابان کیفر قرار دارد و پارکینگ خیابانی با نرخ مشخص در سراسر محله چینی‌ها موجود است.

باغ از سه‌شنبه تا یکشنبه از ساعت 9:30 صبح تا 4:00 بعدازظهر باز است (آخرین ورود ساعت 3:30 بعدازظهر). دوشنبه‌ها تعطیل است. ساعات کاری ممکن است بر اساس فصل یا رویدادهای خاص تغییر کند؛ توصیه می‌شود برای اطلاعات به‌روز، وب‌سایت رسمی باغ را بررسی کنید. خدمات چای عمومی در ژانویه متوقف و در هفته اول فوریه 2024 از سر گرفته شد.

نرخ‌های ورودی به شرح زیر است: دانش‌آموز (6-17 سال یا بالای 17 سال با کارت دانشجویی معتبر) 12.00 دلار، سالمند 13.00 دلار، بزرگسال 16.00 دلار، و خانواده (2 بزرگسال و حداکثر 3 کودک زیر 17 سال) 32.00 دلار. دارندگان کارت عضویت می‌توانند به صورت رایگان وارد شوند. بلیط‌های سالانه نیز موجود است: کارت سالانه بزرگسال 40.00 دلار، سالمند 30.00 دلار، دانش‌آموز 30.00 دلار، و خانواده 85.00 دلار. اعضای موزه سلطنتی بریتیش کلمبیا و اعضای ترکیبی 20% تخفیف در نرخ‌های ورودی روزانه دریافت می‌کنند که نیاز به ارائه کارت عضویت و کارت شناسایی عکس‌دار در گیشه دارد.

باغ تلاش می‌کند تا برای همه بازدیدکنندگان، از جمله افراد دارای معلولیت جسمی، اختلالات شنوایی، اختلالات بینایی و اختلالات رشدی و یادگیری، قابل دسترسی باشد. راهروهای سرپوشیده و آلاچیق‌ها در هوای بارانی سرپناه ارائه می‌دهند، بنابراین باغ در باران یا آفتاب قابل بازدید است.

باغ طیف وسیعی از تجربه‌ها و برنامه‌ها را ارائه می‌دهد. بازدیدهای عمومی شامل تورهای راهنما (رایگان با ورودی)، مراسم چای چینی و جلسات خوشنویسی است. بازدیدهای خانوادگی شامل شکار گنج و روزهای خانوادگی طراحی شده برای تمام سنین است. بازدیدهای گروهی نیز برنامه‌های تخصصی مانند پیاده‌روی در محله تاریخی چینی‌ها یا تای چی در باغ را ارائه می‌دهد که بر تجربه‌های تعاملی و آموزشی تمرکز دارند. باغ میزبان طیف وسیعی از برنامه‌های فرهنگی و آموزشی است که به طور منظم برگزار می‌شوند. این تنوع گسترده در برنامه‌ها و رویدادها نشان‌دهنده آن است که باغ دکتر سون یات-سن فراتر از یک فضای صرفاً نمایشی یا یک موزه ثابت است. این یک مرکز فرهنگی فعال و پویا است که به طور مستمر به دنبال تعامل عمیق با جامعه و ترویج فرهنگ چینی از طریق تجربه‌های عملی و مشارکتی است. این رویکرد فعال، باغ را به یک پلتفرم زنده برای یادگیری و تبادل فرهنگی تبدیل می‌کند، جایی که بازدیدکنندگان می‌توانند نه تنها زیبایی‌ها را تماشا کنند، بلکه در جنبه‌های مختلف فرهنگ چینی غرق شوند. این استراتژی به باغ کمک می‌کند تا همواره مرتبط و جذاب باقی بماند و مأموریت خود را در ایجاد پل‌های فرهنگی به طور مؤثری محقق سازد.

نمونه رویدادهای آتی شامل کارگاه خانوادگی جشنواره قایق اژدها (شامل بافت قایق کاغذی و ساخت زونگ‌زی)، افتتاحیه نمایشگاه "شکوفایی در حین پژمردگی" توسط ربکا وانگ (آوریل تا ژوئن 2025)، جشنواره چای 2025 (شامل چای‌های محلی، کارگاه‌های تخصصی چای، مراسم چای چینی، نمایش خوشنویسی، اجرای موسیقی و امکان امتحان لباس هانفو)، و اجرای گوجنگ و چای توسط هنرمند جوان است. رویدادهای گذشته نیز شامل کارگاه گل‌های نمدی و چای روز مادر، کارگاه‌های تای چی (سری زمستان و بهار)، کارگاه ساخت توپ خزه، فعالیت‌ها و جشنواره‌های سال نو قمری، شنبه‌های بابانوئل، کارگاه فانوس پارول، تجربه "زمزمه‌های عروس شبح"، شب‌های شعر چینی کانادایی، جشنواره چای پاییزی، جشنواره نیمه پاییز و کنسرت‌های شب‌های مسحورکننده می‌شود. برنامه‌های جاری و فعالیت‌های ویژه نیز شامل مراسم چای عمومی و خصوصی، تجربه‌های ویژه مانند پاروزنی قایق اژدها، مدیتیشن در باغ، گفتگوهای چای، یوگا در باغ، پروژه‌های حفاظت (مانند مرمت نقاشی‌ها و احیای حیاط)، فعالیت‌های آنلاین و برنامه‌های آموزشی برای مدارس است.

در طول بازدید، عکس‌های شخصی تشویق می‌شوند، اما عکس‌برداری‌های صحنه‌سازی شده (مانند نامزدی، عروسی، فارغ‌التحصیلی یا پرتره‌های ژست‌دار با لباس‌های خاص یا استفاده از وسایل غیرمجاز مانند سه‌پایه، پهپاد یا بادکنک) در ساعات کاری عمومی مجاز نیستند. خوردن غذا در داخل باغ مجاز نیست؛ غذا و نوشیدنی‌های بیرونی باید در خدمات بازدیدکنندگان گذاشته شوند یا در ظروف سرپوشیده و ایمن حمل شوند. کالسکه‌های کوچک در داخل باغ مجاز هستند، اما متأسفانه به دلیل رویه‌های عملیاتی جدید، امکان نگهداری کالسکه در محل وجود ندارد. حیوانات خانگی مجاز نیستند؛ فقط سگ‌های راهنما/حیوانات دارای مجوز مجاز به ورود به باغ هستند. سایر قوانین شامل ممنوعیت سیگار کشیدن، لزوم نظارت بر کودکان، عدم تغذیه یا لمس ماهی‌های کوی یا سایر حیات وحش، عدم راه رفتن یا شنا کردن در برکه یا آبشار، بسته بودن بخش "تینگ" باغ به روی عموم، عدم بالا رفتن از کوه سنگی، و اختصاص امکانات سرویس بهداشتی فقط برای بازدیدکنندگان باغ است.

افتخارات و جایگاه جهانی: نگینی در میان باغ‌های شهری

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن در طول سالیان متمادی، چندین افتخار و عنوان ملی و بین‌المللی کسب کرده است. این باغ به عنوان یکی از "مکان‌های مهم" بنیاد میراث ونکوور (Vancouver Heritage Foundation's “Places That Matter”) شناخته شده است. در سال 2011، نشنال جئوگرافیک آن را "برترین باغ شهری جهان" نامید. در سال 2012، شورای گردشگری باغ کانادا آن را به عنوان "باغ سال کانادا" انتخاب کرد. جدیدترین افتخار آن، دریافت "جایزه برتری شهر ونکوور" در سال 2022 در رده تنوع و فراگیری است. این افتخارات، جایگاه منحصر به فرد این باغ را به عنوان یک مرکز فرهنگی و جاذبه گردشگری در سطح جهانی تثبیت می‌کند، به ویژه با توجه به اینکه این باغ اولین نمونه از نوع خود در خارج از چین است که با همکاری مشترک جامعه محلی، دولت کانادا و جمهوری خلق چین ساخته شده است.

نتیجه‌گیری

باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن در ونکوور بیش از یک فضای سبز زیبا است؛ این باغ تجسمی زنده از تاریخ، فلسفه و همکاری فرهنگی است. وجود آن، که از دل مبارزات جامعه برای حفظ میراث خود در برابر توسعه شهری برخاسته، گواهی بر قدرت فعالیت‌های مدنی و اهمیت حفظ هویت فرهنگی است. نامگذاری آن به افتخار دکتر سون یات-سن، این باغ را به نمادی از ارتباطات تاریخی عمیق میان چین و جوامع دیاسپورای آن تبدیل می‌کند و نقش ونکوور را در تحولات سیاسی و فرهنگی چین برجسته می‌سازد.

از منظر طراحی، باغ یک درس عملی در فلسفه کهن چینی است؛ جایی که هماهنگی بین انسان و طبیعت، تلفیق سه مکتب اصلی فکری و نمادگرایی عمیق در هر عنصر، تجربه‌ای تأمل‌برانگیز و آموزشی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌آورد. مسیرهای زیگزاگ و ادغام بی‌درز فضای داخلی و خارجی، بازدیدکننده را به کندی و حضور در لحظه دعوت می‌کند و امکان درک عمیق‌تر حکمت پنهان در طراحی را می‌دهد.

امروزه، باغ به عنوان یک مرکز فرهنگی پویا عمل می‌کند. با طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها، کارگاه‌ها و رویدادها، این مکان به طور مستمر به دنبال تعامل با جامعه و ترویج فرهنگ چینی از طریق تجربه‌های عملی و مشارکتی است. این رویکرد فعال، باغ را به یک پلتفرم زنده برای یادگیری و تبادل فرهنگی تبدیل می‌کند. افتخارات و جوایز متعدد آن در سطح ملی و بین‌المللی، جایگاه آن را به عنوان یک نگین فرهنگی در میان باغ‌های شهری جهان تثبیت کرده است. در مجموع، باغ چینی کلاسیک دکتر سون یات-سن نه تنها یک جاذبه دیدنی، بلکه یک پل فرهنگی پایدار، یک یادبود تاریخی زنده و یک فضای آموزشی پویا است که به طور مداوم به مأموریت خود در گرد هم آوردن فرهنگ‌ها و جوامع عمل می‌کند.