جاکارتا 2018 ، مردمان خوشرویی که فوتبال دوست ندارند
به گزارش بلاگ پو، جاکارتا، شهری است که مردمش بدمینتون دوست دارند، شاید برای همین ورزشگاه فوتبالش خالی از تماشاگر است.
به گزارش خبرنگاران / مهدیه دریابیگی - اندونزی / اینجا جاکارتا، شهر میزبان 32 رشته ورزشی در بازی های آسیایی. کوشش می نمایند همه چیز درست پیش برود اما این شهر ماجراهای خودش را دارد. حتی اگر یک دقیقه به وسایل نقلیه عمومی دیر برسید باید نزدیک یک ساعت انتظار بکشید تا اتوبوس بعدی از راه برسد. خیابان های پرترافیک که یاد تهران را زنده می نمایند، انگار در تهران انتظار می کشید و پشت چراغ لحظه شماری می کنید تا وقت را از دست ندهید.
بیشتر از اینکه شرایط و امکانات نرم افزاری و دشوار افزاری برای برگزاری چنین رویدادی مهیا باشد، آماده شدن شهروندان اندونزی برای این مسابقات به چشم می آید. انگار روزها منتظر چنین اتفاقی بودند. آن قدر خوش برخورد و گرم به استقبال می آیند که حس غربت نمی کنید. خانم های محجبه که با پوشش یکسان برای هدایت به سمت شما می آیند. آنها برای این رویداد توجیه گردیده اند.
هنوز افتتاحیه برگزار نگردیده اما طبق ادوار گذشته چند رشته ورزشی از جمله فوتبال بازی هایشان زودتر برگزار می گردد. به دلیل دوری مسافت که یکی از معضلات ورزشگاه ها در جارکاتا است، قرار نبود هیچ خبرنگار زن ایرانی عازم ورزشگاه ویبا موکتی گردد، اما شرایط طوری پیش رفت که چند ساعت زودتر عازم این ورزشگاه شویم و این خودش شروع خوبی بود برای یک تجربه به یاد ماندنی.
نزدیک دو ساعت و اندی در راه، منتظر رسیدن به این ورزشگاه در چیکارا. اما در طول مسافت به مسائلی برخورد کردیم که خودش می تواند گویای همه چیز باشد. زاغه نیشن هایی که در حومه شهر جاکارتا با کمترین امکانات زندگی می نمایند. جوانی که در کنار آب آلوده و کثیفی نشسته و سعی می نماید ماهی بگیرد.
ورزشگاه در حومه شهر جاکارتا قرار گرفته است و در ظاهر هم اصلا شیک نیست. حتی مرکز خبری که برای خبرنگاران مهیا نموده اند جایگاه شیک و منظمی نیست اما میزبانان برگزاری مسابقه هستند که رفتارشان شیک است و به بهترین نحو برخورد می نمایند.
در میان خبرنگاران ایرانی که بخش اعظم این مرکز خبری را تشکیل می دهند، تنها یک چهره غریبه به چشم می آید، خبرنگار فرانسوی که در فیلیپین زندگی می نماید و انگار برایش همه چیز جذاب است، خصوصا یک خبرنگار خانم از کشوری که می داند فرصت حضور در ورزشگاه فوتبال را ندارد. همین عامل باعث می گردد که به طرفم بیاید و نخستین سوالی که می پرسد این است: در ایران می توانی به ورزشگاه بروی. پاسخ آن معین است. سوال های بعدی هم در این خصوص پرسیده می گردد: وقتی نمی توانی به ورزشگاه بروی چطور اخبار خود را تهیه می کنی؟ حضور یک زن در ورزشگاه نخسیتن و آخرین سوالی است که به ذهن یک خبرنگار خارجی می رسد.
اینجا برای من اما شاید آنچه ذوق را کور می نماید، استقبال کمی است که از بازی های فوتبال می گردد. برخلاف استادیوم های ایرانی، حضور کم تماشاگران و حتی رسانه ها. بعد مسافت می تواند یکی از دلایلی باشد که ورزشگاه را خالی نگه داشته اما دلیل اصلی اش را یکی از شهروندان اندونزی می گوید به دلیل علاقه مردم اندونزی به بدمینتون استقبال چندانی از بازی های فوتبال نمی گردد. تجربه ورزشگاه خالی هم خودش عالمی دارد. وقتی میزبان مسابقات کشوری است که مردمش ورزش بدمینتون را به هرچیز دیگری ترجیح می دهند.
منبع: iran-varzeshi.comپریها: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.
مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری