راهنمای سفر به اتریش: بهترین جاذبه های دیدنی، از کاخ های وینا تا قله های آلپ - بلاگ پو

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

سفر به اتریش، غوطه‌ور شدن در تاریخ زنده‌ای است که در هر گوشه و کنار آن، از کاخ‌های مجلل هابسبورگ گرفته تا خیابان‌های سنگفرش‌شده شهرهای قدیمی، خود را به نمایش می‌گذارد. این کشور با داشتن 12 سایت ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو، تعهد خود را به حفاظت از گنجینه‌های فرهنگی و طبیعی‌اش به اثبات رسانده است. این مقاله، سفری جامع را در میان این جاذبه‌ها آغاز می‌کند؛ از تالارهای اپرای پر زرق و برق و فرهنگ کافه‌نشینی منحصربه‌فرد وین تا قلعه‌های قرون وسطایی مشرف بر شهرهای باروک، و از جاده‌های کوهستانی نفس‌گیر که از میان قله‌های آلپ می‌گذرند تا آبشارهای خروشانی که قدرت طبیعت را به رخ می‌کشند. درک واقعی اتریش مستلزم شناخت این سه رکن اساسی هویت آن است: تاریخ، طبیعت و موسیقی. این سه عنصر نه تنها به صورت مجزا، بلکه در ترکیبی هماهنگ، تجربه سفر به این کشور را شکل می‌دهند و روایتی چندلایه از سرزمینی را بازگو می‌کنند که گذشته امپراتوری خود را با آغوش باز پذیرفته و آن را با زیبایی‌های طبیعی و نوآوری‌های فرهنگی مدرن درآمیخته است.

محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری اتریش بر اساس تعداد بازدیدکنندگان

توجه: آمار بازدیدکنندگان بر اساس داده‌های موجود از سال 2013 است.

وین: قلب تپنده امپراتوری و هنر

وین، پایتخت اتریش که بر کرانه‌های رود دانوب آرمیده، شهری است که در آن معماری باشکوه، فرهنگ برجسته، موسیقی جاودان و جذابیتی دوست‌داشتنی با یکدیگر ترکیب شده‌اند. این شهر فقط یک مقصد گردشگری نیست؛ بلکه تجسم زنده میراث امپراتوری هابسبورگ است؛ خاندانی که حمایت و قدرتشان برای قرن‌ها، هر جنبه از فرهنگ شهر را، از معماری و موسیقی گرفته تا حتی قهوه‌اش، شکل داده است.

شکوه هابسبورگ: کاخ‌های هوفبورگ و شون‌برون

کاخ‌های وین صرفاً ساختمان‌های زیبا نیستند، بلکه صحنه‌هایی هستند که درام‌های تاریخی و شخصی خاندان سلطنتی بر روی آن‌ها به اجرا درآمده است. کاخ هوفبورگ و کاخ شون‌برون، دو روی سکه حکومت هابسبورگ را به نمایش می‌گذارند: هوفبورگ به عنوان مرکز سیاسی سخت‌گیر و رسمی قدرت، و شون‌برون به عنوان استراحتگاه تابستانی مجلل اما با فضایی آسوده‌تر. این دوگانگی، درک عمیق‌تری از زندگی عمومی و خصوصی یکی از قدرتمندترین دودمان‌های اروپا را ممکن می‌سازد.

کاخ هوفبورگ (The Hofburg Palace)

کاخ تماشایی هوفبورگ در وین برای قرن‌ها مقر اصلی سلطنت اتریش و مرکز قدرت دودمان هابسبورگ و امپراتوری مقدس روم بود. این مجموعه عظیم که بازدید از آن یکی از برترین کارهای ممکن در اتریش است، در زمستان‌ها به عنوان اقامتگاه اصلی خانواده امپراتوری عمل می‌کرد. وسعت این کاخ حیرت‌انگیز است؛ کل مجموعه هوفبورگ با باغ‌ها و میدان‌های جذابش، مساحتی برابر با 59 هکتار را اشغال کرده و شامل 19 حیاط و 2,600 اتاق می‌شود.

بازدید از این کاخ، سفری به قلب زندگی امپراتوری است. از مهم‌ترین بخش‌های آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آپارتمان‌های امپراتوری (Imperial Apartments): این مجموعه شامل 19 اتاق است که زمانی محل زندگی امپراتور فرانتس یوزف و همسرش، امپراتریس الیزابت (معروف به سیسی) بوده است. این آپارتمان‌ها نگاهی صمیمی به زندگی روزمره این زوج سلطنتی ارائه می‌دهند.

• موزه سیسی (Sisi Museum): این موزه که در آپارتمان‌های اشتفان واقع شده، بر زندگی و زمانه امپراتریس الیزابت تمرکز دارد. هدف موزه، فراتر از اسطوره «سیسی» که در فیلم‌ها به تصویر کشیده شده، نمایش شخصیت واقعی این امپراتریس اغلب سوءتفاهم‌شده است. از طریق اشیاء شخصی متعدد و الهام از اشعار خود او، موزه روایتی حساس از زنی را به تصویر می‌کشد که زندگی در دربار رسمی و خفقان‌آور هابسبورگ برایش دشوار بود. این موزه، تضاد جالبی را به نمایش می‌گذارد: دیوارهایی که زمانی نماد «زندان طلایی» او بودند، اکنون داستان مبارزه شخصی او علیه همان محدودیت‌ها را بازگو می‌کنند.

• مجموعه نقره امپراتوری (Imperial Silver Collection): این بخش با نمایش مجموعه‌ای خیره‌کننده از ظروف غذاخوری، تصویری از ضیافت‌های مجلل و باشکوهی که زمانی در این کاخ برگزار می‌شد، ارائه می‌دهد.

کاخ شون‌برون (Schönbrunn Palace)

کاخ شون‌برون، اقامتگاه تابستانی باشکوه هابسبورگ‌ها و یکی از مهم‌ترین بناهای فرهنگی اتریش است که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است. این کاخ که به عنوان همتای اقامتگاه زمستانی هوفبورگ عمل می‌کرد، دارای 1441 اتاق است که 40 تای آن برای بازدید عموم باز است. بازدیدکنندگان می‌توانند در میان اتاق‌های سلطنتی قدم بزنند و از تالار بزرگ (Great Gallery) با نقاشی‌های سقفی پرآذین، اتاق میلیون (Million Room) و سالن ماریا ترزا با پنل‌های چوب رز حکاکی‌شده و طلاکاری‌شده شگفت‌زده شوند.

پارک 160 هکتاری شون‌برون به خودی خود یک جاذبه بزرگ است و باغ‌وحش شون‌برون (Tiergarten Schönbrunn)، قدیمی‌ترین باغ‌وحش جهان را در خود جای داده است که یکی از پربازدیدترین باغ‌وحش‌های اروپا محسوب می‌شود. این ترکیب منحصربه‌فرد از معماری باروک، باغ‌های وسیع و یک باغ‌وحش تاریخی، شون‌برون را به مکانی برای نمایش قدرت امپراتوری و همچنین تفریح و سرگرمی عمومی تبدیل کرده است.

هنر و معماری در مرکز شهر: از کلیسای جامع سنت اشتفان تا کاخ بلودر

بافت شهری وین یک خط زمانی قابل خواندن از تاریخ اروپاست. قدم زدن در مرکز شهر، سفری در میان دوره‌های مختلف معماری است: از هسته گوتیک با کلیسای جامع سنت اشتفان، تا گسترش باروک با کاخ بلودر، و اوج تاریخ‌گرایی قرن نوزدهم در خیابان رینگ. این لایه‌بندی تاریخی که به زیبایی حفظ شده، دلیل اصلی ثبت مرکز تاریخی وین در فهرست میراث جهانی یونسکو است.

مرکز تاریخی وین (Historic Centre of Vienna)

کل این منطقه که بر روی بقایای یک سکونتگاه رومی بنا شده، به عنوان میراث جهانی یونسکو شناخته می‌شود و تکامل وین از یک شهر قرون وسطایی و باروک به پایتخت امپراتوری اتریش-مجارستان را به نمایش می‌گذارد.

• کلیسای جامع سنت اشتفان (St. Stephen's Cathedral): این شاهکار گوتیک، نماد غرور و شادی وینی‌هاست و با نام مستعار «اشتفل» (Steffl) شناخته می‌شود. این کلیسا که در میدان اشتفان (Stephansplatz) قرار دارد، یکی از مهم‌ترین بناهای گوتیک اتریش و پربازدیدترین جاذبه این کشور است.

• خیابان رینگ (The Ringstrasse): این بلوار بزرگ و باشکوه در نیمه دوم قرن نوزدهم بر روی محل دیوارهای تخریب‌شده قرون وسطایی شهر ساخته شد. این پروژه عظیم شهرسازی، نمادی از گذار وین از یک شهر محصور به یک پایتخت امپراتوری باز و مدرن بود. خیابان رینگ با ساختمان‌های باشکوهی مانند پارلمان، تالار شهر (Rathaus)، دانشگاه و اپرای دولتی احاطه شده است.

کاخ بلودر (Belvedere Palace)

این مجموعه تاریخی مهم که اغلب به سادگی «بلودر» نامیده می‌شود، از دو کاخ باروک اصلی تشکیل شده است: بلودر بالا (Oberes) و بلودر پایین (Unteres). امروزه، بلودر به عنوان یک موزه در سطح جهانی شناخته می‌شود که میزبان مجموعه‌ای چشمگیر از شاهکارهای هنری از دوران باستان تا عصر مدرن است. این کاخ به‌ویژه برای نگهداری از بزرگترین مجموعه آثار گوستاو کلیمت، از جمله اثر مشهور «بوسه»، شهرت جهانی دارد. علاوه بر این، آثار مهم دیگری مانند سنگ‌نوشته کویچاخ (Keutschach Epitaph) از قرن شانزدهم نیز در این مجموعه به نمایش گذاشته شده است.

محله موزه‌ها (MuseumsQuartier)

این مرکز فرهنگی پرجنب‌وجوش، ده‌ها موسسه فرهنگی را در خود جای داده است، از جمله موزه تاریخ هنر (Kunsthistorisches Museum) که یکی از موزه‌های پیشرو در جهان با مجموعه‌ای چشمگیر از شاهکارهای هنری است.

ملودی‌های جاودان و رقص اسب‌ها: اپرای دولتی وین و مدرسه سوارکاری اسپانیایی

دو نهاد فرهنگی برجسته در وین، اپرای دولتی و مدرسه سوارکاری اسپانیایی، موزه‌های زنده‌ای هستند که سنت‌های اشرافی هابسبورگ را برای مخاطبان مدرن و دموکراتیک حفظ می‌کنند. این دو مکان جنبه «نمایشی» امپراتوری را نمایندگی می‌کنند: اپرا برای نخبگان فرهنگی و سوارکاری به عنوان نمایش مهارت و اصالت نجیب‌زادگان. این سنت‌ها که زمانی منحصر به دربار بودند، اکنون به شرکت‌های فرهنگی عمومی تبدیل شده‌اند که میراث امپراتوری را به عنوان دارایی‌های فرهنگی ملی به گردشگران عرضه می‌کنند.

اپرای دولتی وین (Vienna State Opera)

اپرای دولتی وین یکی از بهترین و مشهورترین سالن‌های اپرای جهان است که برای اجراهای درجه یک اپرا و باله شهرت جهانی دارد. این ساختمان نئو-رنسانس، اولین بنای مهمی بود که در خیابان رینگ ساخته شد و کار ساخت آن از سال 1861 تا 1869 به طول انجامید. تاریخ ساخت این اپرا با یک داستان تراژیک همراه است؛ معماران آن، آگوست سیکارد فون سیکاردسبورگ و ادوارد فان در نول، به دلیل انتقادات شدید عمومی از طرحشان، پیش از تکمیل بنا درگذشتند. این ساختمان در جریان جنگ جهانی دوم بمباران و به شدت آسیب دید، اما بازسازی شد و در سال 1955 با اجرای اپرای «فیدلیو» بتهوون بازگشایی شد. امروزه، اپرای دولتی وین نه تنها مرکزی برای هنر، بلکه خانه ارکستر فیلارمونیک وین نیز محسوب می‌شود.

مدرسه سوارکاری اسپانیایی (Spanish Riding School)

این مدرسه تاریخی که قدمت آن به سال 1562 و زمان امپراتور ماکسیمیلیان دوم بازمی‌گردد، به حفظ هنر سوارکاری کلاسیک عالی (High School of Classical Horsemanship) اختصاص دارد؛ سنتی که توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به رسمیت شناخته شده است. ستاره‌های این مدرسه، اسب‌های لیپیزانر (Lipizzaner) هستند؛ نژادی منحصربه‌فرد که توسط هابسبورگ‌ها از اسب‌های اصیل اسپانیایی پرورش داده شد. نمایش‌های خیره‌کننده این اسب‌های سفید در سالن سوارکاری زمستانی باروک که توسط معمار مشهور، فیشر فون ارلاخ، طراحی شده، برگزار می‌شود. این مدرسه تنها مکانی در جهان است که این هنر سوارکاری بدون وقفه از دوران رنسانس تا به امروز ادامه یافته است.

فرهنگ کافه‌نشینی وینی: میراثی که در یونسکو ثبت شد

فرهنگ کافه‌نشینی وینی چیزی فراتر از نوشیدن یک فنجان قهوه است؛ این یک اکوسیستم اجتماعی و فکری است که نقشی اساسی در انفجار خلاقیت جنبش مدرنیسم وینی در حدود سال 1900 ایفا کرد. ثبت این فرهنگ در فهرست یونسکو، نه به خاطر خود قهوه، بلکه به دلیل فرهنگ ناملموس گفتگو، فراغت و خلاقیتی است که این مکان‌ها پرورش می‌دهند. کافه‌ها به عنوان «فضای سوم» وین، در کنار کاخ رسمی و خیابان عمومی، عمل می‌کردند و جایی بودند که هویت مدرن شهر در آن شکل گرفت.

این فرهنگ منحصربه‌فرد که در سال 2011 در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسید، با فضایی خاص مشخص می‌شود: میزهای کوچک با رویه مرمر، صندلی‌های چوبی تونت، جایگاه‌های دنج و میزهای روزنامه. فلسفه اصلی کافه‌های وینی در این جمله خلاصه می‌شود: «جایی که زمان و مکان مصرف می‌شود، اما فقط قهوه در صورت‌حساب می‌آید». این بدان معناست که مشتریان می‌توانند ساعت‌ها با سفارش یک فنجان قهوه در کافه بنشینند، مطالعه کنند، بنویسند یا گفتگو کنند.

تاریخ این فرهنگ به قرن هفدهم و پس از محاصره دوم وین توسط عثمانی‌ها بازمی‌گردد. اگرچه افسانه‌ها تأسیس اولین کافه را به یک افسر لهستانی به نام یرژی فرانچیشک کولچیتسکی نسبت می‌دهند، اما اسناد تاریخی نشان می‌دهد که اولین کافه در سال 1685 توسط یک تاجر ارمنی به نام یوهانس تئودات افتتاح شد.

کافه‌های وینی به سرعت به «باشگاه‌های دموکراتیک» و خانه دوم روشنفکران، هنرمندان و نویسندگانی چون پتر آلتنبرگ، اشتفان تسوایگ، گوستاو کلیمت و زیگموند فروید تبدیل شدند. این مکان‌ها شاهد شکل‌گیری بسیاری از آثار ادبی و هنری بودند. در کنار انواع قهوه‌ها مانند «ملانژ» و «این‌اشپنر»، شیرینی‌های معروفی چون «آپفل اشترودل» و «کیک زاخر» و همچنین لیوان آب سردی که به طور سنتی در کنار قهوه سرو می‌شود، از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر این فرهنگ هستند.

سالزبورگ: زادگاه موتزارت و پژواک آوای موسیقی

سالزبورگ شهری است که در آن موسیقی تنها یک جاذبه گردشگری نیست، بلکه در تاروپود سنگفرش خیابان‌هایش تنیده شده است. از خانه محل تولد مشهورترین فرزندش، ولفگانگ آمادئوس موتزارت، تا مکان‌هایی که با یک فیلم محبوب جهانی جاودانه شده‌اند، این شهر یک صحنه نمایش زنده از هنر و تاریخ است.

گشت‌وگذار در شهر قدیم: قلعه هوهن‌سالزبورگ و کلیسای جامع

حضور مقتدرانه قلعه هوهن‌سالزبورگ بر فراز شهر قدیم باروک، تجسم فیزیکی ساختار قدرت تاریخی این شهر است. برای قرن‌ها، سالزبورگ توسط شاهزاده-اسقف‌های قدرتمند اداره می‌شد و این قلعه نماد اقتدار تسخیرناپذیر آنها بود، در حالی که کلیساها و کاخ‌های پرآذین پایین‌دست، بیانگر ثروت و تقوایشان بود. بازدید از شهر قدیم سالزبورگ، درسی از تاریخ سیاسی است که در آن قلعه روی تپه و شهر مجلل پایین، دو روی یک سکه را نشان می‌دهند: قدرت مطلق معنوی و دنیوی حاکمانی که برای قرن‌ها این شهر را شکل دادند.

شهر قدیم سالزبورگ (Salzburg Altstadt)

این منطقه که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، به خاطر خانه‌های شهری باروک، میدان‌های دلربا و کلیساهای باشکوهش شهرت دارد. قدم زدن در کوچه‌های آن مانند سفر در زمان است.

قلعه هوهن‌سالزبورگ (Hohensalzburg Fortress)

این قلعه که نماد سالزبورگ است، بر فراز تپه فستونگسبرگ (Festungsberg) قرار گرفته و بزرگترین قلعه کاملاً حفظ‌شده در اروپای مرکزی به شمار می‌رود. ساخت آن در سال 1077 به دستور اسقف اعظم گبهارد آغاز شد و هدف اصلی آن دفاع از قلمرو اسقف‌نشین بود؛ هدفی که به خوبی محقق شد، زیرا این قلعه هرگز توسط نیروهای خارجی تسخیر نشد. امروزه، بازدیدکنندگان می‌توانند با فونیکولار قلعه که از سال 1892 فعال است، به بالای تپه بروند و از بخش‌های مختلفی مانند موزه قلعه، موزه ماریونت و اتاق‌های مجلل شاهزادگان با اثاثیه اصلی قرن شانزدهمی دیدن کنند. تور پانوراما نیز بهترین مناظر شهر را از بالای برج ارائه می‌دهد.

کلیسای جامع سالزبورگ (Salzburg Cathedral) و کلیسای سنت پیتر (St. Peter's Abbey)

کلیسای جامع باروک، یکی از بناهای مرکزی و چشمگیر شهر قدیم است. در نزدیکی آن، کلیسای سنت پیتر و گورستان زیبایش قرار دارد که به دلیل حضور در فیلم

آوای موسیقی (The Sound of Music) شهرت جهانی یافته است.

در مسیر موتزارت و خانواده فون تراپ

هویت مدرن سالزبورگ به طور منحصربه‌فردی توسط دو پدیده فرهنگی متمایز و تا حدی متناقض شکل گرفته است: هنر والای موتزارت، یک شخصیت تاریخی و اصیل، و پدیده فرهنگ عامه آوای موسیقی، فیلمی آمریکایی که تصویری قدرتمند، هرچند تخیلی، از شهر برای مخاطبان جهانی ساخته است. این دوگانگی، بخش کلیدی تجربه مدرن سالزبورگ است، جایی که «سالزبورگ واقعی» موتزارت با «سالزبورگ سینمایی» خانواده فون تراپ همزیستی دارد.

ولفگانگ آمادئوس موتزارت (Wolfgang Amadeus Mozart)

سالزبورگ به عنوان زادگاه این نابغه موسیقی شناخته می‌شود.

• خانه محل تولد موتزارت (Mozart's Birthplace): این موزه در خیابان گترایدگاسه شماره 9 (Getreidegasse) واقع شده، جایی که موتزارت در سال 1756 به دنیا آمد. در این موزه، جزئیات زندگی او و سازهای اصلی‌اش مانند ویولن دوران کودکی و کلاویکورد به نمایش گذاشته شده است.

• اقامتگاه موتزارت (Mozart's Residence): این خانه که با نام «تانزمایسترهاوس» نیز شناخته می‌شود، محل زندگی بعدی خانواده موتزارت بود و اکنون موزه‌ای دیگر را در خود جای داده که شامل مجموعه صوتی و تصویری موتزارت است.

آوای موسیقی (The Sound of Music)

این فیلم تأثیر جهانی عظیمی بر گردشگری سالزبورگ داشته است، هرچند جالب است که بیشتر اتریشی‌ها هرگز آن را ندیده‌اند. مکان‌های کلیدی فیلمبرداری که گردشگران می‌توانند از آن‌ها دیدن کنند، عبارتند از:

• کاخ و باغ‌های میرابل (Mirabell Palace and Gardens): این باغ‌های زیبا که به خودی خود یک جاذبه مهم هستند، یکی از مشهورترین لوکیشن‌های فیلم به شمار می‌روند.

• گورستان کلیسای سنت پیتر: این مکان نیز به دلیل حضور در فیلم، شهرت دوچندانی یافته است.

جشنواره سالزبورگ: نبض تپنده هنر اروپا

جشنواره سالزبورگ صرفاً یک رویداد هنری نیست؛ بلکه یک پروژه هدفمند برای ساختن هویت ملی بود. این جشنواره که در خاکسترهای امپراتوری هابسبورگ تأسیس شد، تلاشی آگاهانه برای ایجاد یک هویت جدید اتریشی بر پایه میراث فرهنگی غنی (به ویژه موتزارت و سنت باروک) و به عنوان نمادی از صلح در اروپای جنگ‌زده بود. انتخاب سالزبورگ به عنوان میزبان، خود نمادین بود: شهری باروک، زادگاه موتزارت و مکانی «در قلب قلب اروپا».

این جشنواره برجسته موسیقی و نمایش هر تابستان از سال 1920 برگزار می‌شود. این رویداد پس از جنگ جهانی اول توسط چهره‌هایی مانند هوگو فون هوفمانشتال، ریشارد اشتراوس و ماکس راینهارت به عنوان یک پروژه صلح و آشتی فرهنگی پایه‌گذاری شد. سنت نمادین افتتاحیه جشنواره، اجرای نمایش

یدرمان (Everyman) اثر هوفمانشتال بر روی پله‌های کلیسای جامع سالزبورگ است. سالن‌های اصلی آن شامل

فلزن‌رایت‌شوله (Felsenreitschule) (یک مدرسه سوارکاری سابق که در دل صخره تراشیده شده)، تالار بزرگ جشنواره و خانه موتزارت است که میزبان بهترین اجراهای اپرا، کنسرت و تئاتر از سراسر جهان هستند. تمرکز ویژه این جشنواره بر اپراهای موتزارت، آن را به یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی جهان تبدیل کرده است.

طبیعت شکوهمند آلپ: از دریاچه‌های زمردین تا جاده‌های کوهستانی

فراتر از شهرهای امپراتوری، روح واقعی اتریش در مناظر طبیعی باشکوه آن نهفته است. این بخش به کاوش در چشم‌اندازهایی می‌پردازد که خود به تنهایی جاذبه‌هایی غنی از تاریخ، ماجراجویی و زیبایی هستند.

هال‌اشتات و سالزکامرگوت: بهشتی در کنار دریاچه

هال‌اشتات نمونه‌ای شگفت‌انگیز از پارادوکس گردشگری مدرن است. این مکان دارای ارزش تاریخی و طبیعی اصیل و عمیقی است (7000 سال تاریخ، سایت یونسکو)، اما محبوبیت فوق‌العاده و جذابیت «اینستاگرامی» آن، این روستا را به یک کالای جهانی تبدیل کرده، تا جایی که یک نسخه کپی کامل از آن ساخته شده است. تجربه بازدید از هال‌اشتات، تلاشی برای یافتن تعادل میان درک تاریخ عمیق آن و مواجهه با واقعیت‌های گردشگری انبوه است.

سالزکامرگوت (Salzkammergut)

این منطقه که به «منطقه دریاچه‌های» اتریش شهرت دارد، یک چشم‌انداز فرهنگی ثبت‌شده در یونسکو است که در سه استان امتداد یافته است. ویژگی‌های کلیدی آن شامل بیش از 70 دریاچه، کوه‌های سر به فلک کشیده (مانند توده کوه داخشتاین) و تاریخی است که با استخراج نمک گره خورده است.

هال‌اشتات (Hallstatt)

این روستای کارت‌پستالی که بین کوه‌ها و دریاچه هال‌اشتات (Hallstätter See) قرار گرفته، یکی از مشهورترین و پرعکس‌ترین مکان‌های اتریش است. اهمیت تاریخی آن به 7000 سال تولید نمک بازمی‌گردد و نام خود را به «فرهنگ هال‌اشتات» در عصر آهن داده است. جاذبه‌های اصلی آن عبارتند از:

• سالزولتن (Salzwelten): قدیمی‌ترین معدن نمک جهان که بازدید از آن تجربه‌ای منحصربه‌فرد است.

• اسکای‌واک هال‌اشتات (Hallstatt Skywalk): سکوی تماشایی که مناظر 360 درجه‌ای از دریاچه و کوه‌های اطراف را ارائه می‌دهد.

• خانه اموات (Beinhaus): یک نمازخانه کوچک که صدها جمجمه تزئین‌شده در آن نگهداری می‌شود و جاذبه‌ای وهم‌آور و در عین حال جذاب است.

  محبوبیت بی‌اندازه این روستا، به‌ویژه در میان گردشگران آسیایی، به حدی رسید که یک کپی کامل از آن در چین ساخته شد. لازم به ذکر است که طبق برنامه‌ریزی‌ها، معدن نمک و اسکای‌واک برای انجام کارهای ساختمانی گسترده از سپتامبر 2025 تا ژوئن 2026 تعطیل خواهند بود.

غارهای داخشتاین (Dachstein Caves)

این مجموعه یکی از چشمگیرترین شبکه‌های غاری در اروپاست که شامل غار یخی غول‌پیکر (Giant Ice Cave) با آبشارهای یخ‌زده باشکوه و غار ماموت (Mammoth Cave) با گالری‌های عظیمش می‌شود.

جاده بزرگ آلپی گروس‌گلوکنر: سفری بر فراز ابرها

جاده بزرگ آلپی گروس‌گلوکنر فراتر از یک شاهکار مهندسی، نمادی از استقامت و نبوغ اتریشی است. این پروژه که از دل یک بحران ملی (بحران هویت پس از جنگ جهانی اول و بیکاری ناشی از رکود بزرگ) متولد شد، یک تهدید را به یکی از بزرگترین دارایی‌های گردشگری کشور تبدیل کرد. این جاده نماد یک اتریش مدرن و آینده‌نگر است که طبیعت سرسخت خود را برای رفاه مردم و اقتصادش رام کرده است.

این جاده یکی از زیباترین جاده‌های پانورامیک کوهستانی در اروپا و بلندترین جاده آسفالته اتریش است. این مسیر 48 کیلومتری با 36 پیچ تند، شما را به قلب پارک ملی هوهه تاورن می‌برد. تاریخ ساخت آن خود داستانی جذاب دارد: ایده اولیه در سال 1924 مورد تمسخر قرار گرفت، اما در دهه 1930 برای مقابله با بیکاری گسترده ناشی از رکود بزرگ، دوباره احیا شد. حکایت اولین عبور فرماندار وقت، فرانتس ررل، و مهندس پروژه، فرانتس والاک، با یک خودروی اصلاح‌شده از جاده ناتمام در سال 1934، به یک افسانه تبدیل شده است. این جاده سرانجام در سال 1935 افتتاح شد.

مقاصد اصلی در طول مسیر عبارتند از:

• کایزر-فرانتس-یوزف-هوهه (Kaiser-Franz-Josefs-Höhe): سکوی اصلی تماشای بلندترین کوه اتریش، گروس‌گلوکنر (3,798 متر)، و یخچال طبیعی پاسترتزه. این مکان به یاد بازدید امپراتور فرانتس یوزف و سیسی در سال 1856 نام‌گذاری شده است.

• ادلوایس اشپیتزه (Edelweiss Spitze): با ارتفاع 2,571 متر، بلندترین نقطه قابل رانندگی در این جاده است که چشم‌انداز پانورامایی از بیش از 30 قله سه‌هزار متری را ارائه می‌دهد.

آبشارهای کریمل: قدرت طبیعت در پارک ملی هوهه تاورن

آبشارهای کریمل نمایانگر تلاقی منحصربه‌فردی از یک منظره طبیعی باشکوه، گردشگری فعال و سلامتی هستند. این جاذبه نه تنها به خاطر عظمت بصری‌اش، بلکه به عنوان یک تجربه درمانی به بازار عرضه می‌شود. این رویکرد، آرمان رمانتیک قدرت متعالی طبیعت را با گردشگری سلامت مدرن و مبتنی بر علم ترکیب می‌کند و کریمل را به مقصدی جامع برای جسم و روح تبدیل می‌سازد.

این آبشارها با ارتفاع 380 متر، بلندترین آبشارهای اتریش و از بلندترین‌های اروپا هستند و در پارک ملی هوهه تاورن واقع شده‌اند. یک مسیر پیاده‌روی 4 کیلومتری که توسط انجمن آلپاین اتریش ساخته شده، بازدیدکنندگان را از طریق چندین سکوی تماشا به نزدیکی این پدیده طبیعی قدرتمند می‌برد.

یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این آبشارها، فواید سلامتی اثبات‌شده علمی آن‌هاست. غبار ریز آب سرشار از یون‌های منفی هوا است که می‌تواند سیستم ایمنی را تحریک کرده و برای مبتلایان به آلرژی و آسم تسکین‌بخش باشد. این امر باعث شده تا آبشارها به عنوان یک «منبع درمانی طبیعی» به رسمیت شناخته شوند و ابتکار «سلامت هوهه تاورن» (Hohe Tauern Health) بر این اساس شکل گرفته است.

فراتر از پایتخت: گوهرهای پنهان در شهرهای اتریش

چشم‌انداز گردشگری اتریش تنها به وین محدود نمی‌شود. شهرهای منطقه‌ای این کشور هر کدام هویت متمایزی را پرورش داده‌اند که آن‌ها را از سایه امپراتوری پایتخت متمایز می‌کند. این تنوع، نشان‌دهنده یک استراتژی هوشمندانه برای برندسازی منطقه‌ای است که علایق گوناگون گردشگران را به خود جلب می‌کند و آنان را به کاوش فراتر از مسیرهای معمول تشویق می‌نماید.

اینسبروک (Innsbruck)

این شهر که به «پایتخت آلپ» معروف است، به خاطر شهر قدیم живописный و جایگاهش به عنوان یک مرکز ورزش‌های زمستانی شهرت دارد. نماد شهر،

بام طلایی (Goldenes Dachl) است؛ یک ایوان مزین که توسط امپراتور ماکسیمیلیان اول ساخته شد. کاخ امپراتوری (Hofburg) و کلیسای دربار (Hofkirche) با مقبره تماشایی ماکسیمیلیان اول، دیگر مکان‌های تاریخی مهم این شهر هستند. ترکیب منحصربه‌فرد شهر و طبیعت در اینسبروک، با دسترسی مستقیم به کوه‌های نورکتته از طریق تله‌کابین از مرکز شهر، تجربه‌ای بی‌نظیر را رقم می‌زند.

گراتس (Graz)

دومین شهر بزرگ اتریش، به خاطر مرکز تاریخی و طراحی مدرنش شناخته می‌شود. از جاذبه‌های کلیدی آن می‌توان به

برج ساعت (Uhrturm) بر روی تپه شلوسبرگ، جزیره آینده‌نگرانه مورینزل (Murinsel) و خانه هنر گراتس (Kunsthaus Graz) اشاره کرد.

لینتس (Linz)

سومین شهر بزرگ اتریش، خود را به عنوان قطب فرهنگ مدرن معرفی کرده است.

مرکز آرس الکترونیکا (Ars Electronica Center) و موزه هنر لنتوس (Lentos Art Museum) از مهم‌ترین مراکز فرهنگی آن هستند که هنر، فناوری و جامعه را به هم پیوند می‌دهند.

برگنتس (Bregenz)

این شهر به خاطر جشنواره برگنتس (Bregenzer Festspiele) شهرت جهانی دارد؛ یک جشنواره اپرای تابستانی که بر روی بزرگترین صحنه شناور جهان (Seebühne) بر روی دریاچه کنستانس برگزار می‌شود. طراحی‌های صحنه این جشنواره که هر دو سال یک‌بار تغییر می‌کنند، بسیار خلاقانه و سورئال هستند و حتی در فیلم جیمز باند،

کوانتوم تسلی، نیز به نمایش درآمدند. این رویداد، نمونه‌ای برجسته از تلفیق هنر و طبیعت است که تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای تماشاگران خلق می‌کند.