روایتی از زندگی فرمانده شهید لشکر فاطمیون در خاتون و قوماندان - بلاگ پو

بیایید یک بار به خودمان فرصت دهیم و در کنار تلخی ها و سیاهی ها از شیرینی ها و زیبایی های افغانستان هم بگوییم و بخوانیم، از طبیعت رنگارنگش، از نان خورش های ساده اما خوشمزه اش، از بچه های بی غمش، از دخترکان محجوبش، از خاتون های مهربانش، از مردان دلاورش، از قوماندان های پر افتخارش.

کتاب خاتون و قوماندان شروع این راه است. هر چه قدر هم که رفته باشیم؛ شروع راه است. شروع نگاه تازه و ناب و منصفانه. نگاهی از سر محبت و احساس دِین به دلاوری ها و رنج ها و زندگی یک خانواده مهاجر افغانستانی در خاک ایران... در خاک ایران نه؛ در این کره خاکی.

خاتون و قوماندان سیزده سال زندگی شان را در کنار هم و دور از هم می گذرانند. زندگی سخت می گذرد اما سیاه نیست. مرد خانه در سفر است اما آواره نیست. زن خانه مهاجر است اما نا امید نیست. مرد خانه قوماندان و فرمانده است: دلاور و با صلابت، خاموش و مهربان، محکم و حکیم. خاتون خانه؛ کوشا و شکیبا و قانع و بچه ها؛ شاد و پرانرژی و شاکر.

مریم قربان زاده نویسنده جوان و مشهدی خاتون و قوماندان سعی نموده است فخامت گویش دری را در این اثر نشان دهد. نحوه روایت و وجود بعضی کلمات دری که در یک خانواده مهاجر افغانستانی رواج دارد به نحوی است که مخاطب ایرانی هم بتواند با کتاب ارتباط برقرار کند. این سبک و لحن ملایم در دیگر کتاب های شهدای مدافع حرم (فاطمیون) دیده نمی گردد و شیرینی این گویش به کتاب شخصیت ویژه ای داده است.

خاتون و قوماندان روان و گویاست، بدون شعارزدگی و روتوش. نویسنده با آوردن نامه ها و دل نوشته های رد و بدل شده بین خاتون و قوماندان در خاتمه هر فصل، حلاوت مطالعه این کتاب را چند برابر نموده و اسناد کارش را به رخ مخاطب می کشد.