سفرنامه آببر، مزکده (بخش اول) - بلاگ پو

پس ما هم از فرصت استفاده می کنیم یکی از چند مسیری که شمال و جنوب البرز را به هم پیوند میده رو انتخاب می کنیم. با توجه با نکاتی در خصوص سفر اعم از شناخت مسیر، فاصلش با تهران، سختی راه و شرایط آب وهوا مسیر رو انتخاب می کنیم. نقطه آغاز این سفر دلنشین مرکز شهرستان طارم در استان زنجان آببر.

روز اول

ساعت 1 نیمه شب با مینی بوسی تهران رو ترک می کنیم. ترافیک موجود به دلیل تعطیلاته. مسیری که باید تو 5 یا 6 ساعت طی گردد 5/8 طول میکشه. حدود ساعت 9 صبح با کلی اصرا و چونه زدن با یکی از محلی ها تونستیم وانتی رو با مبلغ 120 هزار تومن اجاره کنیم.حدود 1 ساعت و 30 دقیقه در مسیری که خاکی و سنگلاخ بود حرکت می کنیم و ساعت 10:30 آماده حرکت میشیم. شیب نسبتا تندی که اول مسیره حسابی گرممون نموده.خوشبختانه پس از 1 ساعت و 30 دقیقه حرکت در این مسیر پرشیب به مرکز حد فاصل استان گیلان و زنجان می رسیم.دوستانی که تاحالا این مسیر را نیومدن از شیب یکنواخت مسیر شکایت می کنن اما ما که تجربه پیمودن این مسیر رو داریم اونها رو به ادامه راه و سفر ترقیب می کنیم. پس از گذشت 2 ساعت از آغاز مسیر دامنه های سرسبز شمالی و نمای جنگل ها از دور جسم و روح آدم را مملو از انرژی و نشاط می کنه. برای کمی استراحت توقفی کوتاه می کنیم و مجدد مسیر رو ادامه میدیم. از گله گوسفندانی که از ما دور هستن عکسبرداری می کنیم در همین حین متوجه جوونی می شم که داره به سرعت به سمتم می دوه. تو ذهنم دلیل اینگونه دویدن را آنالیز می کنم آیا دنبال مجوز یا برگی برای عکاسیه؟ آیا واسه عکسبرداری از گوسفندان شاکیه ؟ وقتی که صحبت هاش تموم میشه جواب سوال هامو رو با جواب تموم میکنم.اون فقط واسه هدایت کردن ما و جلوگیری از گم شدنمون تو این مسیر اینطوری خودش رو به من رسوند! خدا عمرش بده این جوون رو این روزا کمتر کسی پیدا می شه که حاضر به بعلاوه کاری باشه.البته که حق میدم بهش از همین جا مسیرهای زیادی برای دسترسی به ماسوله و قلعه رودخان وجود دارد.اما خوب تصمیم ما مشخصه مزکده یا قلعه رودخان. این بار بعد از مدتی پیمایش آروم و بدون عجله مسیر ساعت 3 بعدازظهر برای استراحتی و کمی تغذیه به مدت 1ساعت و خورده ای چمنزاری مسطح رو انتخاب کردیم. مکانی که آرزو دارم بعد از مرگم پذیرای جسمم باشه.قبرستونی بسیار قدیمی...! چرا که از محل سکونت فعلی ام خیلی بیشتر با روحیاتم سازگارتره. در مدت استراحت ما موضوعی جالب پیش اومد که حال و هوای اعضای گروه رو عوض کرد.از دور بین مه چوپانی سوار بر الاغ به ما نزدیک شد ما ازش درمورد نزدیک ترین چشمه سوالاتی را پرسیدیم و او توضیحاتی رو در اختیارمون قرار داد و اگر ما به او برای جابه جایی هیزم هاش یاری کنیم اون هم تا چشمه که به محل هیزم ها نزدیکه ما را میبره. ما هم شرط رو قبول کردیم. اون به هیزم هاش رسید و ما هم به آب و هنگام جدا شدن ازمون مقداری هیزم به ما داد که در اونن منطقه حکم کیمیا رو داشت. فراموش نموده بودم که قبل از آغاز سفر در خصوص شلوغی مسیر صحبت کنم هرچند حدس اینکه با توجه به تعطیلات مسیر شلوغ بود زده می شد. اما انتظار بیش از صد نفر و 7-8 تا گروه مجزا رو نداشتم. می دونستم که با این جمعیت فضا به زباله دونی تبدیل شده اما انصافا به جز چندتا ته سیگار هیچ گونه زباله ای به چشم نمی خورد جای تعجب و البته تقدیر از مسافران و گردشگران بود. بعد از یکی دو ساعت استراحت آخرین بخش به جای مانده از راه رو تا استراحتگاه شب را طی کردیم.مسیری با سربالایی یکنواخت، خیلی زیبا در کنار جویباری چشم نواز که رو به خشکی بود. شیب زیاد مسیر و بار اضافی چوب ها همه ما رو به میزان کافی خسته نموده بود. بالاخره رسیدیم... دشتی سرسبز که تا بی نهایت گسترده شده. خیلی زیباست. جایی ایده آل برای ورزش، دویدن، فوتبال، فریزبی و حتی چریدن گله ها.ساعت هایی رو برای سرگرمی سپری کردیم. دیگه وقت شام و بعدش خواب بود. با فخر فروشی بسیار آتیشی رو روشن کردیم که از دور هم که شده دل گروههایی چادر زده بودند رو بسوزونیم. بعد از اطمینان از خوابیدن کمپهای مجاور، ما هم خواب رو الویت قرار دادیم و حدود ساعت 1 نیمه شب چادر و کیسه خواب رو پل این جهان به جهانی خواب قرار دادیم. منبع: خبرنگارانمنبع: کجارو