شقایق دهقان: مهدعلیا از هر چیزی شاه می سازد
به گزارش بلاگ پو، فیلیموشات/ تماشا عکس های سریال قبله عالم و اسامی بازیگرانش آن قدر کنجکاوی برانگیز بود، که خیلی ها منتظر تماشای بازی ستاره ها در آن باشند. بسیاری از مخاطبان هم از قبل منتظر مهدعلیای این داستان ناصرالدین شاه بودند. شخصیتی محکم، تاثیرگذار و فراموش نشدنی در تاریخ، که به تنهایی برای مجذوب کننده کردن یک سریال کافی است. حالا تصور کنید این شخصیت تاریخی می خواهد طنز هم باشد و ایفای آن به عهده شقایق دهقان، یکی از برترین بازیگران کمدی در همه این سال ها. به همین علت ما با شقایق دهقان درباره نقش مجذوب کنندهش و چالش هایی که برای ساختن این ورژن از مهدعلیا سر راهش بوده، گفت وگویی داشته، که در ادامه می خوانید.
چطور برای ایفای نقش مهد علیا انتخاب شدید؟
من قبلا برای آقای محمدی بازی نموده بودم و باهم کار نموده بودیم. ایشان از قبل با جنس کارم آشنا بود و من هم همین طور.
نقش مهدعلیا چه ویژگی هایی داشت که شما پذیرفتید؟
نقش هایی که مابه ازای تاریخی دارد، هر بازیگری را قلقلک می دهد که آن را بازی کند. هرچند این سریال کمدی است و بخش هایی از آن ارتباطی به مهدعلیای حقیقی ندارد؛ ولی به هر حال این بُعد تاریخی، کاراکتر را مجذوب نماینده می نماید. به ویژه مهد علیا که شخصیت مهمی در تاریخ کشورمان بوده و شوخی با او هم بامزه است.
هم طنز و هم تاریخی بودن این سریال، برای شما به نام بازیگر چه تاثیری دارد؟ کار را سخت تر نموده یا نه فقط بر مجذوب نمایندهیت ها افزوده؟
به هر حال وقتی قرار است نقش را واقعی و جدی بازی کنید، پارامترهایی داری برای اینکه به نقش نزدیک شوی. وقتی هم قرار است نقش را کمدی بازی کنی اول باید آن نقش را در واقعیت درک کنی که بعد بتوانی زوایای کمدی اش را از آن بیرون بکشی. این یک میزان کار را مشکل می نماید و در عین حال چالشی مجذوب نماینده برای بازیگر است.
این نقش پیش تر به وسیله بازیگران دیگری بازی شده هرچند کاملا جدی، ولی آیا شما آنها را دیده بودید؟
بله من هم سال ها قبل آن کارها را دیده بودم و تحسین شان می کردم. ولی برای بازی کردن در قبله عالم دوباره به آن ها رجوع نکردم. چون فکر کردم دلم می خواهد خودم به نقش برسم و بعد هم این کاراکتر با آن اتفاقی که در تاریخ افتاده، خیلی مرتبط نیست و در نتیجه دیدنش هم یاریی نمی کرد.
در سریال تکیه کلام یا دیالوگ تکرار شونده ای هم دارید که مشابه طنزهای نود شبی جا بیفتد؟
نه ولی این جمله ام را خودم خیلی دوست دارم؛ یکی از کاراکترها از من می پرسد: شما اگر بچه دار بشید بچه تون شاه می شه؟ من می گویم: مهدعلیا از هرچی بزاد، شاه می سازه. در پیش فراوری هم به حامد محمدی می گفتم که می خواهم یک دیالوگ بگذارم برای مهد علیا و بگویم: من یک مادرشوهر هستم با 85 تا عروس. می فهمی چی میگم؟
مجذوب نماینده ترین کاراکتر تا اینجای کار کدام است؟
وقتی فیلمنامه را می خواندم به نظرم این ناصرالدین شاه کاراکتر بسیار مجذوب نمایندهی است. به همان علت مابه ازای تاریخی داشتن و اینکه آن نقش با آن جدیت باید کمدی بازی گردد. برای همین فکر می کنم چالش جالبی برای بازیگر است. به نظرم حامد کمیلی هم این کاراکتر را عالی درآورده. هادی کاظمی هم اصولا کمدین خوبی است. سام درخشانی بازی نو و متفاوتی از خودش نشان می دهد. سوگل خلیق بسیار شیرین است، مارین ونهل با وجود اینکه هلندی است و زبان فارسی را خوب حرف می زند، اما نقش سختی دارد. به ویژه اینکه باید سعی کند فارسی را اشتباه حرف بزند!
تعامل و بازی با این همه بازیگر شناخته شده در حوزه طنز، چطور است؟ کار را راحت تر می نماید یا سخت تر؟
برای ما اتفاق عجیبی نیست. کار کمدی کار بده بستان است. من عمده کارهایم کار کمدی بوده و با کمدین های خوبی هم کار نموده ام. بازیگری که روبه رویت بازی می نماید وقتی که فقط به بازی خودش فکر نکند و بازی تو هم برایش مهم باشد نه تنها به تو بلکه به کل کار یاری می نماید. خب بله پس این شرایط برای من هم بهتر است.
به نام یکی از بازیگران با سابقه و پیروز طنز، جنس فانتزی این کار با کارهای طنز دیگری که انجام داده اید چه تفاوتی دارد؟
ببینید من با کارگردان های کمدی زیادی که سریال ساخته اند، کار نموده ام. روش هر کدام با دیگری فرق دارد. ولی حامد محمدی روش کاملا متفاوتی دارد. حتی جاهایی بود که من با تجربه هایی که داشتم، جور دیگری فکر می کردم و با خودم مجموعه تصمیمات دیگری برای نقش آورده بودم، اما در مشورت و تعامل با هم به یک نتیجه دیگری رسیدیم.
به نظر می رسد حامد محمدی طنز را خیلی جدی می سازد؛ همینطور است؟
من به نام بازیگر و نه منتقدی که کل کار را از بیرون نگاه می نماید، این را می گویم؛ چیزی که من را خرسند نمی نماید این است که بازیگر عنصر مهمی برای حامد محمدی نیست! یعنی برخلاف خیلی از کارگردان هایی که کار کمدی می نمایند و تمام هم و غم و انرژی و خلاصه همه چیز را می خواهند از بازیگر بگیرند، او دلش می خواهد صحنه زیبایی داشته باشد، دکوپاژ قشنگی هم داشته باشد، دلش می خواهد اتفاق هنری زیبا، تصویر زیبا و قاب زیبا هم داشته باشد و به همین علت برای منی که بیشتر با کارگردان هایی کار نموده ام که آیتم مهم صحنه برایشان اول از همه، بازیگر بوده، شاید کمی کار را سخت کند. مخصوصا در کار کمدی به نظرم بده بستان بین بازیگران، حال و هوای بین آنها و انرژی شان خیلی مهم است. حامد محمدی دلش می خواهد همه این ها را با هم داشته باشد که این هم روش خودش است.
اگر بین کارهای طنزی که تا به حال انجام داده اید، رتبه بندی داشته باشید، این کار را در چه جایگاهی قرار می دهید؟
رتبه نمی هم، اما خیلی دوستش دارم. برایم تجربه جالبی بود.
پیش بینی تان نسبت به تماشای سریال چیست؟ فکر می کنید چقدر مورد استقبال قرار بگیرد؟
فکر می کنم مورد استقبال قرار بگیرد چون مجموعه ای از فاکتورها را با هم دارد؛ داستان جالب دارد، صحنه و لباس های زیبا دارد و تصاویر خوش آب و رنگ است و چشمگیر، اتفاقات بامزه هم در آن می افتد و بازیگران خوبی هم دارد. برای همین فکر می کنم مورد استقبال قرار بگیرد. فکر می کنم در آغاز داستان وقتی نمی دانیم چه اتفاقی قرار است بیفتد همین که تصویر خوب و چشمگیر به بیننده داده گردد، علاقه مند می گردد سریال را ببیند.
شما تجربه بازی در سریال های شبکه نمایش خانگی هم داشته اید، آیا آنقدر تجربه خوبی بوده که الان دوباره تکرارش کردید؟ یعنی شبکه نمایش خانگی ملاکی برای انتخاب نقشی از طرف شماست یا فرقی نمی نماید کار از کجا پخش گردد؟
اگر منظور در قیاس با تلویزیون است، خب جواب این سوال خیلی معین است. به مراتب کارهایی که در شبکه نمایش خانگی ساخته می گردد خط قرمزهای کمتری دارد. خط قرمز اصولا چیز منطقی نیست ولی به هر حال اینجا منطقی تر از چیزی است که در صداوسیما اتفاق می افتد. ولی من به بازی کردن در سریال های صداوسیما علاقه مندم. کار کردن در تلویزیون را دوست دارم به علت اینکه کارم را از تلویزیون آغاز کردم و در تلویزیون عظیم شدم و رابطه ای که در سریال های تلویزیون با مخاطب برقرار می گردد، برایم جالب است.
حتما خبر دارید که برخی سریال ها دچار ممیزی شده اند. فکر می کنید اگر این اتفاق برای سریال شما هم بیفتد، چه کار باید کرد یا چه کاری می توان کرد؟
ماجرای ممیزی سر درازی دارد. من سال های سال در تلویزیون کار نموده ام و این یعنی سروکله زدن طولانی با خط قرمزها و ممیزی ها. چیزی که در تمام این سال ها فهمیده ام این است که نمی گردد قانون و قاعده ای برای چیزی به نام ممیزی گذاشته گردد که مثلا شما این قدر از مو یا آستینتان بیرون باشد، اشکال دارد یا این حرف را بزنید یا آن حرف را نزنید، مشکل دارد. بنابراین نسبت به سلیقه مدیریتی که در همان لحظه آن جاست و تصمیم می گیرد، این قانون قابل تغییر است. باز به این بستگی دارد که شما چقدر حرف تان برش داشته باشد و چقدر نداشته باشد و چقدر آن آقایی که تصمیم می گیرد امروز حالش خوب باشد یا فردا حالش خوب نباشد و چقدر از جای دیگر و ارگان های دیگر به آنها فشاری وارد گردد یا نه… به نظر من الان مسئله اصلی این است که چیزی به نام قانون نداریم که ما به نام کسانی که کار می کنیم، بدانیم که می بایست این موارد را رعایت کنیم تا دچار مشکل نشویم. تا وقتی این قضیه حل نگردد، مشکل ممیزی و حاشیه هایش وجود خواهد داشت.
منبع: همگردیbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا