نمی توان از مخاطبی که ساز را نمی بیند انتظار داشت - بلاگ پو

آزاده امیری ـ نوازنده تار ـ هفته گذشته در سری اجراهای آنلاین ماه و نوا که به همت انجمن موسیقی و با حمایت دفتر موسیقی برگزار می گردد به روی صحنه رفت.

به همین دلیل خبرنگار خبرنگاران گفت وگویی با این هنرمند در راستای حال و هوای اجراهای آنلاین، حمایت از هنرمندان موسیقی ایرانی و انتظاراتی که هنرمندان موسیقی ایرانی از مسئولان جهت حمایت از موسیقی دارند، داشته است.

او در ابتدا درباره اجراهای آنلاین موسیقی بیان می نماید: پیش از این با آغاز شیوع کرونا اجراهای آنلاینی در خارج از ایران داشتیم ولی کنسرت آنلاینی که هفته گذشته به روی صحنه بردیم، نخستین اجرای آنلاین من در ایران بود. این اجرا، تجربه خوبی بود؛ از آنجایی که همه چیز خیلی منظم صورت گرفت و ما تا زمان کنسرت به اسم مجریان کار نگرانی هیچ چیزی همچون گرفتن مجوز را نداشتیم و این کار برعهده مسوولان برگزارنماینده بود. البته این نکته که دست اندرکاران برگزاری کنسرت اهالی اهل فرهنگ بودند هم بی تاثیر نبود.

این هنرمند ادامه می دهد: هدف اصلی از برگزاری کنسرت های آنلاین تداوم موسیقی و برآورده کردن حس احتیاج مخاطب به کنسرت است. ولی به طور کلی کنسرت های آنلاین فاصله زیادی تا اجراهای حضوری دارند؛ زیرا تبادل انرژی و احساسی که در کنسرت ها بین نوازندگان و مخاطبین در حال گردش است، نیرو و انرژی را ایجاد می نماید که حال و هوای کنسرت را خیلی متفاوت می سازد؛ البته مفهوم و هدف از برگزاری کنسرت هم همین است، وگرنه اگر بنابر اجرای موسیقی باشد که در استودیو هم صورت می گیرد.

امیری با اشاره به مطالب بالا، آن را یکی از ضعف های کنسرت آنلاین می تعدادد و می گوید: با این حال اجراهای آنلاین در این شرایط نکته مثبتی به تعداد می فرایند؛ چون باعث تداوم حضور موسیقی می شوند.

بعلاوه از این نوازنده می پرسیم که فضای کرونا تا چه حد بر شرایط مالی هنرمندانی چون او اثر گذار بوده است؛ چون بعضی از هنرمندان این حوزه معتقد هستند به دلیل اینکه پیش از این هم به وسیله کنسرت عایدی خاصی نداشته اند پس کرونا از این لحاظ تفاوت چندانی برای آنها ایجاد نکرده است.

او اظهار می نماید: من معتقد هستم که کرونا چه به لحاظ برگزاری کنسرت و چه به لحاظ سفرهایی که می توانستیم در داخل و یا خارج از کشور برنامه هایی را داشته باشیم به ما ضررهای زیادی را وارد ساخته است و در عین حال ضررهای بزرگی به آکادمی ها و تدریس وارد ساخته است. البته باید در نظر داشت که همه گیری برگزاری کلاس های آنلاین موسیقی یکی از جنبه های مثبت این دوران بود و پیش از آغاز کرونا تنها برای هنرجویانی که خارج از کشور بودند برگزاری کلاس های آنلاین را داشتیم و در داخل ایران جدای متقاضیانی که برای برگزاری کلاس های آنلاین به دلیل نبود استاد موسیقی داشتیم، کوشش خاصی در این عرصه صورت نگرفته بود.

با شیوع کرونا این مسائل برای آن دسته از هنرجویانی که به استاد مورد نظر خود دسترسی نداشتند، برطرف شد و اکنون می توانند با استادانی که می خواهند کلاس داشته باشند. ولی نمی توان ضررهای جبران ناپذیری که به آکادمی های موسیقی وارد شد را نادیده گرفت. معتقدم کرونا چه از لحاظ آموزش موسیقی، اجرایی و حتی امیدواری، شرایط دشواری را برای ما ایجاد کرد. ولی روزنه های کوچکی مانند کلاس ها و اجراهای آنلاین می توانند به ما امید بدهند.

او تاکید می نماید که در همه جای جهان موسیقی های کلاسیک و بومی یک منطقه از طرف دولت حمایت می شوند؛ چون اگر اینگونه نباشد از بین می فرایند و معضلات بزرگی خواهند داشت .

بعلاوه از این هنرمند درباره مقدار رضایتش از حمایت از هنرمندان و تعداد برگزاری کنسرت های آنلاین سوال می کنیم. پاسخ می دهد: حمایت ها واقعا باید بیشتر صورت می گرفت؛ چون مثلا تعداد زیادی از آکادمی های استیجاری ورشکست شدند یا بسیاری از نوازندگان مجبور شدند سازهای خود را به فروش برسانند که این نشان دهنده حمایت های کم است. حمایت از بخش فرهنگ نباید تنها به این صورت باشد که بیمه های خانه موسیقی پرداخت گردد یا طی دو سال تنها یک اجرای آنلاین باشد؛ زیرا با توجه به کاهش دیگر فعالیت های هنرمندان، عایدیی برای موسیقیدان ها نخواهد داشت. شاید بهتر باشد برای هنرمندان ماهیانه حقوقی در نظر گرفته گردد یا برنامه های متعددی برای آنها در نظر گرفته گردد تا بتوانند عایدیی داشته باشند.

او ادامه می دهد: پیش از کرونا اگر قصد برگزاری کنسرتی داشتیم باید هزینه سالن تبلیغات و هر چیز دیگر را خودمان پرداخت می کردیم و درواقع هیچگاه حامی نداشته ایم ولی اکنون به دلیل ویژه و سخت بودن شرایط احتیاج هست که خیلی بیشتر از اینها از هنرمندان حمایت گردد.

امیری می گوید که مدتی پس از شیوع کرونا قرار شد که کنسرت ها دوباره با ظرفیت 50 درصدی سالن ها از سر گرفته شوند ولی ما باید هزینه اجاره کل سالن را پرداخت می کردیم ولی نمی توان در این شرایط که برای دو سال عایدیی نداشته ایم انتظار داشت همان هزینه اصلی را پرداخت کنیم.

در خاتمه از او درباره انتظاراتش از دولت برای حمایت از موسیقیدان ها سوال می کنیم. می گوید: انتظاراتی که وجود دارد، طولانی مدت است؛ زیرا اتفاقاتی که باید در موسیقی رخ دهد زمینه ای و زیرساختی است. حمایت هایی که در تمام ممالک جهان از موسیقیدان ها و کلا از بخش فرهنگی می گردد، مسئله ای نیست که به دوره ای خاص محدود گردد؛ زیرا بخش خیلی مهمی است. زمانی که یک هنرمند وارد عرصه موسیقی می گردد، برای تبدیل شدن به یک استاد حرفه ای و به نتیجه رسیدن، زحمات زیادی کشیده شده است ولی باید در نظر گرفت در این راه چقدر از این افراد با توجه به استعداد و سودی که می توانند برای فرهنگ و موسیقی داشته باشند، حمایت شده است؟

او ادامه می دهد: آموزش موسیقی باید در مدارس به طور کلی پایه ریزی گردد؛ یکی از معضلاتی که در بخش موسیقی داریم نداشتن مخاطب است. اینکه ما مخاطب نداریم به دلیل ناآگاهی و فرهنگ سازی نکردن است. نمی توان از مخاطبی که با موسیقی ایرانی آشنا نمی گردد، ساز را هیچ جا نمی بیند و اطلاعاتی از راه مدرسه یا رسانه ندارد یا نمی تواند روی هم چهار ساز ملی را نام ببرد انتظار داشت. این به معنای ضعف مخاطب است و ضعف مخاطب هم هزاران مخاطره برای موسیقی یک کشور ایجاد می نماید. باید برنامه ریزی صورت گیرد که بتوان مخاطب حرفه ای ساخت. بعلاوه مسئله دیگر حمایت فرهنگی است، بچه های ما وقتی وارد هنرستان می شوند باید مبالغ عظیمی را پرداخت نمایند گرچه که باید از اینها حمایت گردد. از طرفی برای هنرمندان موسیقی این حمایت وجود داشته باشد که مبالغ اجاره سالن های کنسرت و تبلیغات از طرف آنها پرداخت نگردد چون در این حوزه آنچنان عایدیی برای آنها وجود ندارد که سالن ها بخواهند هزینه های خود را به وسیله آنها تامین نمایند و این کار تنها باعث ورشکستگی موسیقیدان های این حوزه می گردد.

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.

kurdeblog.ir: مجله سرگرمی و گردشگری