چگونه می توانیم جلوی دعوای خواهر و برادری را بگیریم؟
به گزارش بلاگ پو، فرض کنید که یک پسر 10ساله و دو دختر 7 ساله دارید. آن ها در مجموع، به خوبی با هم کنار می آیند، اما پسرک اغلب وارد حالت همه چیز دانی یا مخالف خوانی می گردد. این کار او می تواند منجر به دعوا بین او و خواهرانش گردد.
ممکن است او اغلب سعی کند خواهرانش را اصلاح کند، بدون اینکه همواره حرفش درست باشد. او فقط آن ها را تصحیح می نماید یا می گوید چیزهایی که آن ها تجربه نموده اند اتفاق نیفتاده است.
به عنوان مثال، اگر دخترها از یک جشن تولد برگشتند و گفتند که بستنی خورده اند، او ممکن است بگوید: در جشن تولد کیک دارند نه بستنی. ممکن است گاهی اوقات اجازه دهید این کار را انجام دهند و با هم کل کل نمایند. اما گاهی ضروری است برای تأیید تجربیات کوچک ترها وارد عمل شوید و مثلا بگویید: من در مهمانی بودم و بله، آن ها بستنی داشتند. اغلب هیچ کدام آن ها دوست ندارند پس از آغاز این بحث ها آن را کنار بگذارند. بنابراین احتمالا از ایده هایی برای ترغیب آن ها برای کنار گذاشتن بحث استقبال می کنید.
ایده هایی برای جلوگیری از دعوای خواهر و برادری
در آغاز باید بگوییم که طبیعی است که خواهر و برادر با هم دعوا نمایند. در دوره زمانی که آن ها با هم زندگی مشترک دارند و مجبور به اشتراک گذاشتن فضا و زمان هستند شکیبا و انعطاف پذیر ماندن همه در حالی که زندگی خود را مدیریت می کنید و رشد می کنید، کمی دور از دسترس است.
نمی توان از برخوردهای ناخوشایند و ناراحت نماینده اجتناب کرد. اما همه این ها در عین حال در یاری به افراد برای یادگیری نحوه حل مسائل، افزایش تحمل خستگی و ایجاد انعطاف پذیری نیز مهم هستند. ما به عنوان والدین، بعلاوه باید مهارت هایی را به بچه هامان بیاموزیم تا خشم خود را بشناسند، با آن ارتباط برقرار نمایند و مسائل خود را حل نمایند.
این به وسیله ارتباط عمیق محبت آمیز انجام می گردد، نه تنبیه، اجبار به پذیرش عواقب یا سخنرانی و نصیحت. اول، از شما می خواهیم که از زمان تک به تک خود با فرزندتان بهره ببرید و به مخاطب ای مشتاق تبدیل شوید.
چیزی شبیه این در مثال بالا به کار می آید: آسان نیست که برادر بزرگ خواهران دوقلوی کوچک تر باشی و فقط ببینید او چه می گوید. شاید او خسته است و از آن ها حوصله اش سر رفته. شاید احساس می نماید که به آن ها بیشتر توجه شده. شاید احساس می نماید از گروه اخراج شده و منزوی شده است یا شاید فقط شانه هایش را بالا بیندازد و بگوید: آره، خواهرانم خوبند. فقط گاهی اعصابم را خراب می نمایند.
ما نمی دانیم فرزند شما چه احساسی دارد و اگر ابتدا احساسات او را ندانیم، راه چاره منطقی را نخواهیم یافت. اگر فرزندتان پرحرف و برونگراست، از او در خصوص مشاجره بپرسید. مثلا بگویید: من متوجه شده ام که گاهی اوقات شما با هم مخالفت می کنید، چرا؟
شاید او پاسخ را بداند و شاید هم نه. شاید علت را نشناسد. مثلا شاید وقتی گرسنه است، تندخو می گردد یا شاید بعد از مدرسه خسته شده و خستگی اش را روی خواهر و برادرش خالی می نماید. او ممکن است از این موضوع غافل باشد، بنابراین این شما هستید که باید در پی الگوها باشید و آن ها را به روشی غیر مقابله به او نشان دهید.
اگر راه چاره آسانی برای این مشکل وجود دارد، آن را انجام دهید. مثلا تغذیه او یا دور نگه داشتن خواهر و برادرها از او در ساعات بعد مدرسه یا دادن زمان استراحت مورد نیازش. یاری به او در فکر کردن به عواطف و احساساتش، او را قوی تر می نماید و می توان پیش بینی کرد که راه چاره های مشکل خود را به راحتی پیدا خواهد نمود.
جلسه خانوادگی حل اختلافات برگزار کنید
اگر معلوم شد که خواهران برادران دیگر، فرزند شما را به روش های کوچک و بزرگ آزار می دهند، یک جلسه خانوادگی، ابزاری عالی برای ایجاد یا برقراری مجدد ارزش ها و قوانین شماست. همانطور که بچه ها شما رشد و تغییر می نمایند، انتظارات در خانه شما نیز افزایش می یابد.
جلسات خانوادگی را راه اندازی کنید، فکر آن ها را نسبت به هم مثبت نگه دارید و بدون مخاطب قرار دادن مستقیم یک نفر، به اختلافات موجود در خانه رسیدگی کنید و از بچه ها بخواهید راه چاره هایی بیابند. این راه چاره ها می توانند شامل پیغامدهایی باشد که اگر از قبل روی آن ها توافق شده باشد و منطقی به نظر برسند، کاملاً راهگشا خواهند بود. راه چاره ها بعلاوه می توانند شامل ایده های پیشگیرانه برای جلوگیری از ایجاد دعوا باشند.
گاهی باید قاطع باشید
در خاتمه باید بگوییم که اگر روابط شما با بچه هاتان قوی است، خوب است که اگر صدای مشاجره آن ها را می شنوید و به سادگی و با صدای بلند بگویید: بس کنید. به اتاق آن ها بروید و به هر کودک مکان دیگری در خانه را نشان دهید و او را به حرکت وادارید.
سخنرانی نکنید، مشکل را بزرگ نمایی نکنید و طرف یکی از بچه ها را انتخاب نکنید. فقط به معنای واقعی کلمه صحبت را متوقف کنید و بگذارید زمان بگذرد. در همه چیز برابر رفتار کنید. گاهی اوقات والدین فقط باید رئیس باشند و جلوی بدقلقی بچه ها را بگیرند. این کار را می توان بدون خطاب قرار دادن یکی از بچه ها و شرمنده کردن کسی انجام داد.
مهربانی بچه ها را تشویق کنید
در نهایت، زمانی که فرزندتان با خواهر و برادرانش مهربان است و به آن ها یاری می نماید، با ظرافت به این کارش اشاره کنید. جلسه خانوادگی محل خوبی برای این کار خواهد بود.
هر عمل محبت آمیزی باید بی سر و صدا مورد توجه قرار گیرد و یک چشمک ساده یا فشردن شانه کودک می تواند این پیغام را مخابره کند: هی، می بینم تو چه برادر بزرگ تر خوبی هستی. این عمل ساده ناشی از عشق والد و فرزندی است و می تواند اثر عمیقی داشته باشد. سال های کودکی می گذرد و بچه ها در سنین نوجوانی و جوانی خود بر سر چیزهای نو با هم دعوا خواهند کرد. اما ما در پی یک نخ تسبیح از مهربانی در روابط خانوادگی هستیم، نه بدون نقص بودن.
امیدواریم در نقش والد در به وجود آوردن این پیوند پیروز باشید.
منبع: washingtonpost
منبع: دیجیکالا مگ