کسی قلعه نویی را می خواهد؟ - بلاگ پو

به گزارش خبرنگاران ، شرق نوشت: قلعه نویی بعد از قبول دو شکست در فاصله 10 روز برابر استقلال (یکی در لیگ و یکی در جام حذفی) استعفایش را زودتر از موعد نوشت تا از درج اخراج در کارنامه اش جلوگیری کند؛ امیر زیرکی به خرج داد چون همه می دانستند جام حذفی آخرین فرصتی است که سپاهان به قلعه نویی می دهد. ناکامی در این جام، بهترین فرصت را در اختیار مسئولان باشگاه می گذاشت تا عذر مربی شان را بخواهند؛ مردی که نه برایشان در لیگ جامی به ارمغان آورد و نه در جام حذفی. قلعه نویی اما پیش دستی کرد، او زودتر از تصور با انتشار متنی خبر از استعفایش از سپاهان داد تا نشان دهد کم آورده است. کسی به خاطر ندارد امیر قلعه نویی پس از 20 سال حضور در عرصه مربیگری استعفا داده باشد ولی آن قدر عرصه بر او تنگ شده بود که ترجیح داد پیش از آن که اخراج گردد، استعفایش را بنویسد و برود. نوشتن متن استعفایش هم به گونه ای بود که ابهامات زیادی در دلش داشت؛ این که او می دانسته بعد از این بازی قرار است از اصفهانی ها خداحافظی کند یا نه، یکی از ابهامات موجود است؛ سرعت بالا در انتشار متن استعفا هم نشان می دهد قلعه نویی پیش بینی چنین موردی را نموده است. او در متن استعفایش با سلام به اصفهان آغاز کرد و با خداحافظی از این شهر زیبا، نقطه انتها را گذاشت.

سلام و خداحافظ اصفهان زیبا

بازی با استقلال برای من آخرین آزمون در قامت مربیگری سپاهان بود که دوست داشتم سربلند از آن بیرون بیایم، اما مقدر نبود. خاطرات تلخ و شیرین زیادی از حضور سه سال اخیر در اصفهان دارم و فکر می کنم دیگر کافی است. از کسانی که طعنه، تهمت و ناسزا نثار من و شاگردانم کردند، می گذرم و امیدوارم روزی دروغ ها در خصوص هزینه ها، کیفیت و رفتار ما برملا شوند. من و کادر فنی ام در این سه سال، چه در سپاهان و چه ذوب آهن سعی کردیم با تمام انگیزه کار کنیم تا به پیروزیت برسیم. شاید تعریف برخی ها از پیروزیت چیز دیگری باشد، اما دیگر حوصله و زمانی برای ادامه سوءتفاهم وجود ندارد. باید از جناب مهندس عظیمیان و اعضای محترم هیئت مدیره سپاهان برای حمایت شان تشکر کنم و امیدوارم سلامت و پیروز باشند. آنها شاهد حرف های من هستند و زمان همه چیز را اثبات خواهد نمود. پیش از خداحافظی از طرفداران راستین و عزیز سپاهان هم عذرخواهی می کنم که در خرسند کردن شان در این فصل و رسیدن به عنوان قهرمانی پیروز نبودیم. حرف دیگری نیست. بدرود اصفهان عزیز.

قلعه نویی از حضور سه ساله اش در سپاهان سودی نبرد؛ دستش همان قدر خالی ماند که در چهار، پنج سال قبلش. آخرین بار در فصل 91-92 بود که او با استقلال، تیمی که حالا حکم جدایی اش را صادر نموده، دستش به جام رسیده بود. بعد از آن، با وجود کارکردن در تیم های پرآوازه از جمله تراکتور، ذوب آهن و همین سپاهان، دیگر رنگ جام به چشم ندید: نه لیگ و نه حذفی. او حالا مربی ای مربوط به نسل گذشته است؛ مردی که با پنج قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام حذفی و چند نایب قهرمانی، پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر و یکی از پرافتخارترین سرمربیان تاریخ فوتبال ایران به شمار می رود ولی دیگر و به ظاهر، علمش برای قهرمان کردن تیمی در لیگ، به روز نیست. قلعه نویی که امید زیادی داشت سال جاری به همراه سپاهان، به طلسم ناکامی اش در بردن جام انتها دهد و هم خود و هم زردهای اصفهانی را شش جامه کند، در میانه های جهت کم آورد؛ با وجود آن که تا نیم فصل اول، یکی از باثبات ترین تیم های لیگ بودند ولی در نیم فصل دوم عنوان شان را با یکی از بی ثبات ترین های لیگ تاخت زدند تا جدایی، حکم صادره برای قلعه نویی و سپاهان باشد. تیم او که برای بالانشینی می جنگید سه شکست بد و دو تساوی بدموقع تر ثبت کرد تا از صدر فاصله بگیرد و به رتبه پنجم سقوط کند. لیگ را به قرمزهای پایتخت واگذار کرد و آبی های تهران هم جام حذفی را از چنگ قلعه نویی ربودند. حاصل شد آن که امیر، مردی که آمده بود تا از اصفهان طلوع دوباره ای داشته باشد، انتها تلخی رقم بزند و با خداحافظی تلخ تری برود و بنویسد دیگر حرفی نیست.

کسی قلعه نویی را می خواهد؟

امیر قلعه نویی همواره در بین تیم های ایرانی، خاصه استقلال، خواستار داشته است؛ آن قدر خواستار داشت که روزگاری برایش لقب ژنرال ارتش آبی را ساختند؛ با این حال نبردن ها و نتوانستن ها، رفته رفته امیر قلعه نویی را از استقلال دور و دور و به شمال و جنوب ایران نزدیک تر کرد؛ او در تمام سال های ناکامی اش، تیم های متفاوتی را تجربه کرد ولی هرگز نتوانست جامی را که آخرین بار با استقلال برده بود، بالای سر ببرد. با وجود آن که قهرمان نمی شد اما هرگز تسلیم هم نشده بود؛ او حتی اگر شانسی هم برای جام نداشت، روحیه اش را نمی باخت و پرچم سفید را بالا نمی برد؛ همین مورد است که استعفای امیر قلعه نویی را متمایز می نماید. ژنرال آبی ها حالا آن قدر ناامید شده که حتی حاضر به جنگیدن برای سهمیه آسیا در لیگ هم نیست؛ سپاهان هنوز دو بازی دیگر دارد و روی کاغذ شانس رسیدن به عنوان دومی در لیگ همچنان برایش محفوظ است ولی داستان جدید این طور روایت شده که ژنرال شکست بخورد. او دیگر نای جنگیدن برای دو بازی را هم ندارد.

حالا که قلعه نویی به ژنرال شکست خورده می ماند، آیا تیم دیگری او را می خواهد؟ پاسخ به این سؤال همانند فعل و انفعالاتی که رخ داد تا قلعه نویی استعفایش را بنویسد، پیچیده است. او مردی نبوده که بدون تیم بماند و قاعدتا هنوز هم تیم های زیادی هستند که دوست دارند قلعه نویی را روی نیمکت داشته باشند ولی داستان از این قرار است که دستمزد قلعه نویی به هر مدیر و تیمی اجازه نمی دهد به داشتنش فکر کند؛ با نگاهی به تیم های اخیری که قلعه نویی راهنمایی آنها را بر عهده داشته واضح است که همگی یا تیم های صنعتی متمول بوده اند یا مدعیان خصوصی که دستشان به دهانشان خوب رسیده است. در بین این تیم ها اما قلعه نویی، امتحانش را پس داده است: تراکتور، سپاهان و ذوب آهن. او در همه این تیم ها مربیگری نموده و بعید است دیگر فرصتی در کوتاه مدت از سوی این باشگاه ها در اختیارش گذاشته گردد. بعید که البته در دنیای فوتبال وجود ندارد ولی دست کم می گردد گفت او به سپاهان برنخواهد گشت و تراکتور هم سخت است تمایلی برای داشتن دوباره قلعه نویی داشته باشد. از تیم های بالای جدول هم شاید فقط شهر خودرو وسوسه گردد امیر قلعه نویی را داشته باشد ولی برای آنها هم شرایط به این سادگی نیست؛ باشگاهی که نشان داده می تواند با مربیان جوان و کم نام ونشان تر و البته ارزان تر، به کسب سهمیه نزدیک گردد، چه نیازی به امیر قلعه نویی دارد که حالا در رساندن تیم پرمهره ای مثل سپاهان به آسیا هم ناتوان مانده؟ پس سرنوشت امیر قلعه نویی چه می گردد؟ آیا او به توصیه پزشکانش گوش نموده و یک فصل را بدون هیاهو و استرس دنیای فوتبال، در کنار خانواده سپری می نماید؟ شاید. البته امیر می تواند دست به همان فرمول های قدیمی هم ببرد: برود و از ته جدول آغاز کند و دوباره ذره ذره بالا بیاید! او پیش تر سابقه انجام چنین کاری را داشته؛ زمانی که به تیم استقلال اهواز رفت، آن تیم را در لیگ نگه داشت و بعد در بازگشتش به استقلال توانست آبی های تهران را در یک بازه زمانی سه ساله قهرمان لیگ کند. او چنین تجربه ای با مس کرمان هم داشته؛ با این تیم بعد از اخراج از تیم ملی کار کرد و دوباره اعتماد مسئولان باشگاه استقلال را جلب کرد؛ از مس به استقلال را هم که دیگر همه می دانند: یک جام حذفی و یک قهرمانی دیگر در لیگ! وقتی این فرمول پیش از این برای قلعه نوییِ جوان جواب داده، چرا برای ژنرال شکست خورده کنونی جواب ندهد؟