لزوم حفظ کرسی های بین المللی پس از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان - بلاگ پو

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان در حالی در شورای نگهبان به تصویب و با نامه رئیس مجلس و رئیس جمهور به بخش های مختلف ابلاغ شد که این قانون شامل تعدادی از مدیران در ورزش نیز می گردد.

علاوه بر برخی مسئولان در وزارت ورزش و جوانان، 12 یا 13 رئیس فدراسیون نیز بازنشسته هستند و باید با صندلی خود خداحافظی نمایند. در بین روسای بازنشسته، برخی از آنها دارای کرسی های مهم در آسیا و دنیا هستند که معین نیست با استعفای آنها، چه اتفاقی در انتظار این کرسی ها است، کرسی هایی که برخی از آنها با ارتباط های شخصی و در پی مدت ها رایزنی با کشورهای مختلف حاصل گردیده است.

در این سال ها و با توجه به از دست رفتن کرسی های مهم بین المللی در ورزش با واسطه تغییرات مدیریتی، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک کوشش زیادی داشتند تا علاوه بر حفظ کرسی ها، به دنبال ارتقای آنها و همچنین کسب کرسی های موثرتر در آسیا و دنیا باشند اما در حال حاضر صندلی های آسیایی و دنیای این روسای بازنشسته نخستین کرسی هایی است که در خطر واقع شده است.

قانون منع به کارگیری بازنشسته ها لازم الاجرا است و نمی توان به دنبال استثنا در هیچ بخشی بود اما آنچه در این میان اهمیت دارد ضمانت لازم برای حفظ کرسی های ایران است. آنچه تجربه در این سال ها نشان داده بر خلاف شعارهایی که برخی روسای جدید مبنی بر حفظ کرسی های روسای قبلی سر داده اند، همین افراد نخستین سنگ اندازان بر سر راه حفظ کرسی ها هستند. روسای جدید معمولا در نخستین گام کوشش می نمایند خود یا یکی از افراد مورد اعتماد و نزدیک به خود را به کنفدراسیون ها معرفی و صندلی های روسای قبلی را از آن خود نمایند اما هیچگاه در این امر موفق نبوده و به راحتی کرسی ها را از دست داده اند. حالا هم این نگرانی در این چند فدراسیون وجود دارد و همه اهالی این رشته ها می دانند که در صورت حذف کرسی این افراد از آسیا و دنیا، رسیدن به این صندلی برای هر شخص دیگری سخت خواهد بود. یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به دیگران!

با این شرایط ضروری است مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پس از اجرای قانون منع به کار گیری بازنشستگان، روسای جدید را ملزم به حفظ کرسی ها نمایند و افراد بازنشسته نیز شرایطی را فراهم نمایند که در سال های آینده، نسل جوان بتوانند جایگزین آنها در کرسی های بین المللی باشند.

در واقع آنچه اکنون وجود دارد این است که قانون باید اجرا گردد و روسای فدراسیون های بازنشسته باید جای خود را به نفرات دیگر دهند اما نکته این است که باید در این میان به کرسی های بین المللی هم توجه و به گونه ای رفتار گردد که کمترین خطر متوجه ورزش ایران گردد.