ارسلان امیری: هیچ گاه جرات نمی کنم درباره موضوعاتی مانند جن فیلم بسازم - بلاگ پو

در ابتدای این نشست ارسلان امیری درباره انتخاب مضمون این اثر سینمایی گفت: احساس و کنجکاوی درباره موضوع باور در من شکل گرفته بود و دوست داشتم اولین فیلم ام مخصوص به خودم و دغدغه ام باشد. برای همین سراغ افسانه ای رفتم که در خانواده سینه به سینه نقل شده بود.

وی اضافه کرد: برای همین تصمیم گرفتم اثری بسازم درباره این که چطور یک باور به خرافه تبدیل می گردد.

کارگردان زالاوا با بیان اینکه همه ما از این قبیل داستان ها را شنیده ایم، اضافه کرد: روزی پدرم برای من خاطره ای را تعریف می کرد از جدش که جنی را تسخیر نموده بود و آن را به خدمت گرفته بود. شیوه روایت پدرم برای من جذاب شد و تصمیم گرفتم فیلمی با این محتوا بسازم.

امیری در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه ما می خواستیم موضوع خرافه را به تصویر بکشیم ، اظهار کرد: ما در این فیلم وارد مبحث درام شدیم و کاری به مباحث مذهبی این ماجرا نداریم. هدف ما نقد خرافه و به تصویر کشیدن سواستفاده از این قبیل مسائل است.

در بخش دیگری از این نشست نوید پورفرج ضمن آرزوی سلامتی برای علی انصاریان درباره حضور در زالاوا گفت: سکانسی که عاشقانه آغاز می گردد تا سرانجام فیلم تداوم دارد و حفظ این راکورد کمی سخت بود. حدود 25 روز ما درگیر سکانس هایی بودیم که جلوی در می گرفتیم.

او گفت: فیلمنامه بسیار خوب بود و بعد از خواندن آن تصمیم گرفتم که در آن باشم، ضمن این که نقش من در زالاوا با دیگر آثارم فرق داشت.

امیری یکی از مسائل سخت در این فیلم را یادگیری زبان کردی توسط بازیگران مطرح کرد و گفت: من زبان کردی را دوست داشتم و می خواستم فیلمی به این زبان بسازم . اگر تعداد فیلم های بیشتری در اقصی نقاط ایران ساخته گردد تکثر آثار اتفاق می افتد. می گردد ویژگی ها و نشانه های مشترک را در سینمای اقوام پیدا کرد.

او اضافه کرد: دوست دارم نشانه های قومیتی را که خودم جزوی از آن هستم پیدا کنم. اما زالاوا فیلمی نمادین است که به مختصات آن جغرافیا ربطی ندارد و چنین اثری در هر کجا می تواند اتفاق بیفتد.

امیری با تاکید بر ساخت فیلم ها درباره قوم های مختلف اضافه کرد: اگر همه اقوام رسانه داشته باشند، شناخت از هر قومیت شکل می گیرد که نتیجه آن رسیدن به صلح و وحدت درونی است.

برادری درباره تهیه این فیلم گفت: فیلمنامه زالاوا برای من فاکتورهایی داشت که نظرم را جلب کرد.

در ادامه رسولی درباره فرایند فیلمبرداری زالاوا گفت: عظیم ترین چالش من در این فیلم کارگردانی ارسلان امیری بود، چراکه الفبای سینما را من از ایشان یاد گرفتم . در این فیلم هم می خواستم عرض اندام کنم و هم تواضع روبه روی استادم را حفظ کنم.

وی ادامه داد: ما می خواستیم فیلم میان ژانری باشد. به عنوان فیلمبردار دوست داشتم شیطنت هایی برای نمایان کردن ژانر وحشت داشته باشم، اما از آن جا که فرا ژانری بود باید کمی کنترل شده عمل می کردیم. ضمن این که حفظ راکورد در دو سکانس طولانی فیلم بسیار سخت بود.

در ادامه عماد خدابخش درباره تدوین این فیلم شرح داد: تاکید ما این بود که در تدوین به صورتی عمل کنیم که قصه دیده گردد و به چشم بیاید به نسبت این که بخواهیم با فضای تکنیکال، خود را به رخ بکشیم.

امیری درباره سکانس مربوط به بازی گربه در فیلم، گفت: در بازی دریافت از گربه تنها کارگردان یا مربی حیوانات نمی تواند از گربه بازی بگیرد. کاری گروهی بود که همه در بازی دریافت از آن نقش داشتند ضمن آن که شخصیت خود گربه نیز در نتیجه نهایی موثر بود.

در ادامه کرمی درباره طراحی صحنه فیلم زالاوا گفت: روستایی را که ما در آن مشغول کار بودیم، کارگردان پیشتر دیده بود و بر آن مبنا قصه را نوشته بود. وقتی من روستا را دیدم گویی 80 درصد ماجرا اجرا شده بود چراکه بسیار روستای بکر و زیبایی بود. تنها چالش ما این بود که بتوانیم با المان هایی ساده ترس را به مخاطب القا کنیم.

امیری درباره نقشی که هدی زین العابدین بازی کرد، گفت: این نقش بسیار از خوش دور بود. او دو ماه و نیم برای یادگیری زبان و فهمیدن زبان بدن نمودها کوشش کرد.

در ادامه رحیمی سام با آرزوی سلامتی برای علی انصاریان گفت: در ابتدا می خواهم از کادر درمان که در خط مقدم مبارزه با کرونا می جنگند، تشکر کنم. امیدوارم خیلی زود بتوانیم واکسنی معتبر را خریداری کنیم.

او ادامه داد: مجموعه ای از عوامل درجه یک در این کار دور هم جمع شده بودند. من از چند سال پیش در جریان این کار بودم و همواره فکر می کردم برای هر بازیگری در جهت کارش نقشی ویژه که او را به چالش بکشد وجود دارد. این فیلم و نقش آمردان برای من از این دست نقش ها بود. باید از بازیگران کردی کار نیز تشکر کنم که دیده شدن ما مرهون یاری های آن ها بود.

امیری با اشاره به این مطلب که فیلمی درباره جن نساخته است،گفت: من فیلمی راجع به جن نساختم و هیچ گاه جرات نمی کنم وارد چنین موضوعاتی شوم. قصه جن تنها دست مایه ای بود که ما به موضوع باور بپردازیم.

او در پاسخ به سئوالی مبنی بر خرافه پرستی مردم کرد، گفت: این خیلی سوال زشت و منزجر کننده ای است. این اثر تنها نمادین است و ربطی به مردم کرد ندارد. امیدوارم سوال کننده بابت سوال زشت اش عذرخواهی کند.

امیری توضیح داد: فیلم نمادین است و متعلق به تمام افرادی است که باور افراطی دارند.

امیری ادامه داد: این فیلم، هیبریدی و بین ژانری است. من فیلم را در کردستان ساختم چون آدم در زمین خودش راحت تر بازی می نماید. مردم کردستان هنر دوست هستند و برای حضور در فیلم از خودشان اشتیاق نشان می دادند.

در بخش دیگری از این نشست سمیرا برادری درباره گیشه ای بودن این اثر گفت: من همچنان فکر می کنم مسئله گیشه و بازیگر نباید در اختیار عده ای محدود باشد. این ما هستیم که باید به سلیقه و شعور مخاطب اعتماد کنیم و فیلم هایمان را بسازیم. این پروژه حدود دو سال طول کشید و به اعتقاد من اگر همه فرمول های گیشه را نداشته باشد آن بخشی که مربوط به قصه گویی است را دارد.

عباسی، طراح چهره پردازی درباره گریم زالاوا گفت: این فیلم جزو سخت ترین کارهایی است که من در دوران کاری ام انجام دادم. ما گروهی شش نفره بودیم و جدا از بازیگران اصلی که چالش های خود را می طلبیدند و روزانه روی 50 نفر گریم سنگین انجام می شد، برای اهالی روستا هم فکر کردیم. حتی برای تک تک هنروران نیز طراحی انجام دادیم.

فریدون حامدی بازیگر کرد فیلم گفت: برای من افتخاری است که در این جلسه هستم. من از طرف پنجاه بازیگر کردی که در کار حضور داشتند از ارسلان امیری تشکر می کنم.