تجربه هایی متفاوت از آواز ایرانی در گمار شنیدنی شد - بلاگ پو

با ما همراه باشید و درباره ژینو بیشتر بدانید.

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، آلبوم گُمار قطعاتی برای کوارتت زهی با هنرمندی پویان جدیدفرد و همراهی نوازندگان شناخته شده موسیقی کلاسیک پیش روی مخاطبان نهاده شد.

گمار (سوییتی کوچک برای کوارتت زهی)، شب منتهن (تناسخ)، 13 مرداد، رنگی برای درکه، سه قطعه کوتاه برای کوراتت زهی، نوبهار (بر اساس آهنگی قدیمی از اسماعیل مهرتاش)، درآغوش باد (واریاسیونی برای یک آهنگ دوست داشتنی)، غبار قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده اند.

ارسلان کامکار نوازنده ویولن و ویولا، سامرند فقیه زاده نوازنده ویولنسل، رحیم ناحی ضبط، میکس و مسترینگ و غزاله فرتاش طلوع گروه اجرایی این آلبوم را تشکیل می دهند.

در شرح این آلبوم آمده است: گمار در گیلکی، به جنگل یا بیشه زاری گفته می گردد که از انبوهی درخشان و بوته ها، راه در آن گم است و گذر از آن سخت. همه قطعات این مجموعه با تمام ریزه کاری ها حدوداً در نیمه نخست سال 98 و به گونه ای نسبتاً پراکنده که اقتضای شرایط آن زمانم بود و هم هنوز- نوشته شدند؛ با این امید که بتوانم در این زمینه سخت، از پس فرآیند ضبط و انتشار کار برایم.

گزینش چارچوب کوارتت نیز تاحدودی به همین دلیل بود، گرچه همواره می خواستم تجربه ای در این سازبندی داشته باشم که دغدغه یاد شده، این زمینه را فراهم کرد. قصدم نه ساخت کوارتت زهی به عنوان یک فرم موسیقایی، که نوشتن قطعاتی آزاد برای این گروه سازی بوده که به گمانم به سرشت بداهگی موسیقی ایرانی نزدیک تر است. من کوشیدم در حد توانم، از گنجایش کوارتت زهی برای بازآرایی نغمه ها و روایت ها بهره گیرم، ولی نه چندان که روایت اصلی تحت تاثیر جنبه های فنی قرار گیرد. در این راستا، پیش و بیش از هر چیز، بیان احساسات به گونه ای طبیعی، مهم ترین راهنما و پیش برنده ام بود. از این رو به گمانم حال و هوای سرزمین مادری در تاروپود سراسر مجموعه دمیده.

قطعات نخست و چهارم هریک بر اساس موتیف کوچکی ملهم از تجربه های آواز ایرانی در ذهنم شکل گرفته، گسترش یافته و تداعی هایی از پی هم، به ویژه در قطعه نخست سوییت گمار آن را پیش می برند. قطعه دوم با فرم ناخودآگاه و تاحدودی آینه وارش، یادی از خیام را در دل دارد؛ با اشاره ای به پوئم سمفونیکی آوازی بر اساس شماری از رباعیات او.

بیرون شد از گمار نام شعری از جناب هوشنگ ابتهاج است با این سرآغاز که راه در جنگل اوهام گم است… این قطعه دربردارنده پاره هایی از سوییت سمفونیکی به همین نام است که برای کوارتت، بازآرایی شده و به خاطره دوست دیر و دور پیشکش می گردد. قطعه کوتاه ششم، ناآگاه و پس از شنیدن سرآغاز تصنیفی قدیمی، سامان گرفت و قطعه هفتم، واریاسیونی است شیطنت آمیز بر ترانه دوست داشتنی که بسکمک با آن خاطره دارند و با شنیدنش دربار نخست، اندک اندک در خواهندش یافت.

قطعات این آلبوم، نخستین نغمه گری های من نیستند! امیدوارم تجربه های نه چندان کم شمار پیشینم (چه سازی و چه آوازی) نیز روزی این بخت کمک را بیابند که به دنیا بیرون راه یابند. مایه دلخوشیم همین بس که بختی هر چند کوچک از یکی از قطعات این مجموعه بتواند با خاطری در خلوتی ارتباط برقرار کند و وقتی را، گرچه به قدر لحظه ای، خوش سازد. چنین باد.