سیاه کارتر از کارتر - بلاگ پو

گروه دانشگاه خبرنگاران، محمد قدسیان؛ این روز ها مد شده است دموکرات ها، جو بایدن را با جیمی کارتر مقایسه می نمایند یا به قول خودشان با آخرین سیاستمدار واقعی و استخوان داری که از دار و دسته الاغ ها به کاخ سفید راه یافته است. از این حیث کارتر همتای جورج بوش اول در میان جمهوری خواستار است که هر دو، یکی قبل و دیگری بعد رونالد ریگان، یک دوره ای شدند. طرفه آنکه حتی کارتر 96 ساله، آخرین مستاجر کاخ سفید که شاه پهلوی به افتخارش نوشید، از زمان انتها دوران ریاست جمهوری اش تا حالا که 40 سال می گذرد، وزن سیاسی و تشکیلاتی به مراتب کم رنگ تری نسبت به بایدن تقریبا 78 ساله داشته و دارد که تازه پس از 8 سال معاونت کاخ سفید دارد به عنوان رئیس به عمارت مشهور سیاه کاران بازمی شود.

اگر صرفا خود سیاست ملاک قضاوت باشد، بایدن همان زمان که کارتر رئیس جمهور بود نیز به عنوان یک سیاستمدار آمریکایی تمام عیار سیاه کارتر از کارتر محسوب می شد. با این حال به نظر می رسد تیم رسانه ای دموکرات ها برای آنکه او را با کارتر، بدترین رئیس جمهور دموکرات- به خاطر شکست حیثیتی اش از انقلابی های ایران، یک دوره ای شدن ریاست جمهوری اش و فراهم کردن شرایط واگذاری قدرت به جمهوری خواستار به مدت 12 سال- قیاس نمایند، دلایل خاص خود را دارند. شاید به این خاطر که در همه این سال ها کلینتون ها و اوباما ها خار چشم مرد جاه طلبی بوده اند که تا پیرانه سری برای چنگ زدن به صندلی مرد اول آمریکا لحظه شماری نموده است.

صندلیی که به معنای واقعی برازنده عنوان عظیم ترین شیطان باشد، البته نه فقط بر اساس قول تاریخ امام خمینی، بلکه با تصویری که خود آمریکا از زن و مرد اول و ایده آلش در سریال خانه پوشالی ارائه داده است؛ ملغمه ای از بوش پدر و پسر، هیلاری چندش آور و شوهر تجاوزکارش و انتها ترامپ بر قله کثافت ها.

از نظر اطرافیان بایدن، بیل کلینتون هرگز یک سیاستمدار جدی به شمار نمی رفته و بیشتر یک سلبریتی بوده که با رسوایی های جنسی خودش و رسوایی های فساد همسرش هیلاری در وزارت خارجه و ساختار حزب دموکرات، حرفه سیاسی را لکه دار نموده است. همچنین اوباما هم جز سایه سیاهی که بر گذشته بایدن انداخته، از نگاه آنان یک پدیده اجتماعی بوده نه یک وزنه سیاسی در حاکمیت آمریکا.

مهم ترین هدف بایدن از قیاس خود با کارتر، اما خودنمایی با ریشه های عمیق و کهنه اش در قدرت است؛ اینکه بایدن حتی از قبل از شروع ریاست جمهوری کارتر در کنگره حضور داشته و در دولت او هم مشاور بوده، اگر چه نه آنچنان جنجالی و تصمیم ساز که زبیگنیو برژینسکی بود.

در طرف مقابل، از پیغام تبریکی که کارتر 4 روز پس از انتخابات ریاست جمهوری از خانه اش در آلبانی جورجیا برای بایدن فرستاد نیز کنایه ای حاکی از همزاد پنداری بیشتر او با رئیس جمهور جدید دموکرات به نسبت قبلی ها به چشم می خورد. کارتر گفته است به تغییر مثبت که تیم بایدن- هریس برای آمریکا به ارمغان می آورد چشم امید دارد؛ کنایه ای روشن از اینکه تغییر قبلی یعنی شعار 8 ساله اوباما مثبت نبوده است.

از طرف دیگر خود بایدن در نخستین نطقی که به مناسبت پیروزی در انتخابات کرد، شعار های به اصطلاح اخلاقی بسیار مشابه شعار های 4 دهه پیش کارتر سر داد؛ التیام آمریکا و احیای نجابت و صداقت! اگر چه در آمریکای پساترامپ حتی حرف از این حرف ها هم مضحک به نظر می رسد. جیمی کارتر چهره ای سیاسی است که تاریخ مصرفش با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در همان قرن بیستم به انتها رسید، اما جو بایدن ذخیره ای است به جا مانده از قرن آمریکا برای قرن انتها آمریکا.

اگر جیمی فرزند یک ملاک سیاستمدار اهل جورجیا بود که با کمترین زحمت سلسله مراتب حزب دموکرات در ایالت زادگاهش را طی کرد و در 1963 به کرسی سناتوری رسید، اما جو فرزند پدری ورشکسته اهل پنسیلوانیاست که حتی از خودش خانه ای نداشت و به همین خاطر است که امروز آدرس رسمی خانواده بایدن ایالت دلاور است، نه ایالت زادگاهش. بایدن از وقتی یک دانشجوی پاپتی بود پا به نازل ترین رده های حزب جمهوری خواه گذاشت و برای اینکه سری بین سر ها درآورد به حزب دموکرات شیفت کرد. او فقط 5 سال بعد از کارتری که از او 18 سال عظیم تر بود، برای انتخابات سنا نامزد شد و در نهایت در سال 1972 سناتور ایالت دلاور شد.

شاید اگر مرگ همسر اول و دخترش در همان سال سرعت پیشرفت او را نمی گرفت، او حتی سریع تر از همتای مسن تر و ثروتمند جورجیایی خود نردبان حزبی را بالا می رفت. وقتی کارتر سال 1976 از جناح محافظه کار دموکرات ها وارد کارزار انتخابات ریاست جمهوری شد، بایدن جوان در جناح لیبرال به مراتب سیاستمداری فعال تر و مهره ای تشکیلاتی تر محسوب می شد نسبت به کارتری که حتی پس از پیروزی اش بر رئیس جمهور وقت جرالد فورد، چنین مورد تمسخر مطبوعات قرار می گرفت: آقای کارتر، مرد بی بخار روستایی به واشنگتن می رود!

او در اغلب دوران 4 ساله ریاست جمهوری اش یک چهره نچسب برای رسانه ها و حتی اعضای کنگره بود که 4 سیلی از سوی خاورمیانه و ایران، آن را به عنوان بازنده ترین رئیس جمهور تاریخ معاصر آمریکا حتی فراتر از نیکسون به ثبت رساند. فرار شاه پهلوی (عظیم ترین متحد شرقی واشنگتن در آن موقع)، انقلاب اسلامی ضدامپریالیستی در ایران، بحران اشغال سفارت ایالات متحده در تهران و گروگان گیری 444 روزه دیپلمات های آمریکایی به وضوح کارتر را پیر کرد و در نهایت شکست عملیات پنجه عقاب در توفان طبس کمر او را شکست.

با این حال او بود که بنای تحریم های ضدایرانی را گذاشت و وقتی چنین می کرد بایدن یکی از حامیان دموکرات سفت و سخت او در کنگره بود. دورانی بود که بایدن با فاصله دریافت از کمیته قضایی سنا به سرعت سلسله مراتب قدرت را در راهبردی ترین کمیته دوران جنگ سرد در کنگره یعنی کمیته دفاعی می پیمود. پس از شکست کارتر، طی یک دهه بایدن یکی از شاخص ترین نامزد های حزب دموکرات برای بازگشت به کاخ سفید مطرح می شد و بدین منظور او در خط مقدم تمام رویکرد های جنایتکارانه آمریکا در خاورمیانه علیه ایران، عراق و افغانستان حضور داشت.

بی شک بایدن عصاره نیم قرن سیاست آمریکایی با همه پلیدی هایش است که انتها به راس قدرت می رسد. او از کثیف ترین فیلتر های شورا های شهر، کنگره، اف بی آی، پنتاگون، سیا و کاخ سفید گذشته و اینک خالص خالص شده است: یک شیطان تمام عیار با لبخند یک پیرمرد مهربان.

محمد قدسیان - کارشناسی مهندسی شیمی دانشگاه شریف

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس نماینده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا