فراموش نموده اند بچه ها لالایی می خواهند - بلاگ پو

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، این افسانه شعبان نژاد در گفت وگو با ایسنا، درباره ضرورت حفظ لالایی ها و راه های انتقال آن به نسل های بعدی اظهار کرد: ادبیات شفاهی سینه به سینه گشته تا به ما رسیده است و مسلما حفظ آن ضرورت دارد؛ لالایی ها هم بخشی از آن هستند و واقعا حفظ آن ها ضروری است. پدر و مادرها فراموش نموده اند بچه ها گاهی احتیاج دارند در بغل آن ها باشند تا برای شان لالایی، قصه و افسانه های قدیمی تعریف نمایند تا خواب شان ببرد. البته بعضی می گویند بچه های امروز دیگر این طور نیستند و لالایی و قصه دوست ندارند، اما بچه بچه است و بچه دیروز و امروز، این ور جهان و آن ور جهان ندارد. همه بچه ها به آغوش پدر و مادر احتیاج دارند، بچه ها احتیاج دارند که موقع خواب زمزمه ای کنار گوش شان باشد که آرام شان کند.

او درباره کمرنگ شدن لالایی ها با تأکید بر این که بچه ها لالایی دوست دارند، اضافه نمود: این موضوع به پدر و مادرها بر می گردد و مشکل، بی حوصلگی بزرگ ترهاست که برای بچه ها لالایی نمی خوانند، نه نخواستن بچه ها. یک بار من، آقای رحماندوست و خانم قاسم نیا یک کار لالایی انجام داده بودیم، کسی آمد و به ما گفت: فکر می کنید بچه های امروزی لالایی دوست دارند؟ گفتم شما بچه داری؟ گفت بله. از او پرسیدم تا حالا برای بچه تان لالایی خوانده اید؟ گفت خیر. گفتم پس چرا این حرف را می زنید. وقتی شما امتحان ننموده اید و نمی دانید کودک تان لالایی را می پذیرد و با آن احساس آرامش می نماید یا نه، حق ندارید اظهارنظر کنید که بچه های امروز لالایی دوست ندارند.

شعبان نژاد درباره راه های انتقال لالایی ها گفت: من در هر جلسه ای که حضور دارم از پدر و مادرها می خواهم برای حفظ احساس مادرانه و پدرانه بین فرزند خود و خودشان، برای بچه ها لالایی و قصه بخوانند زیرا بچه ها شنیدن لالایی را دوست دارند. این وضع فقط مختص ایران هم نیست. در آن ور جهان هم لالایی وجود دارد و استفاده می گردد. لالایی چیزی است که بین والدین و فرزند پیوند احساسی ایجاد می نمایند. خواندن قصه و لالایی شنیدن از طرف پدر و مادر آرامش خاصی به بچه می دهد. بچه ای که در بغل مادرش قصه و ترانه بشنود بچه ای با احساس زلال و پاک خواهد بود تا بچه ای که توجهی به او نشده است و عاطفه ای از طرف پدر و مادر دریافت ننموده است.

شاعر کتاب های جم جمک برگ خزون، آفتاب مهتاب چه رنگه و الک و دولک خانم بزک با تأکید بر ضرورت حفظ ادبیات عامیانه، گفت: خودِ من همواره کوششم این بوده تاجایی که بتوانم در کارهایم به ادبیات عامیانه توجه داشته باشم؛ اگر شما کتاب های من ر ا ورق برنید، می بینید آن ها برگرفته از ادبیات عامیانه قدیم برای بچه های امروز هستند. در زمینه لالایی ها هم کارهایی اجرا شده و با زبان بچه های امروز لالایی هایی برای شان سروده شده است؛ از جمله توسط من، آقای رحماندوست، خانم قاسم نیا و خانم اسلامی. دوستان شاعر دیگر هم سعی نموده اند برای حفظ لالایی ها، آن ها را با زبان امروزی بسرایند.

او در ادامه اعلام کرد: حتی ما یک سری کار انجام دادیم که بچه بتواند لالایی ها را برای عروسک هایش بخواند؛ یعنی لالایی هایی را در سطح فهم و درک بچه خردسال سروده ایم تا برای عروسکش بخواند. کوشش هایی برای حفظ لالایی ها شده اما فکر می کنم باز هم باید کوشش های بیشتری برای حفظ این آثار ارزشمند عامیانه که جزء فرهنگ ما هستند، صورت بگیرد. ادبیات عامیانه جزء پایه های فرهنگ کشور ماست که باید برای حفظ آن بکوشیم.

شاعر لالا گلدون لالا ماهی، کلاغه به خونش نرسید و دار، دار، خبر دار درباره بازتولید لالایی ها با توجه به این که بعضی لالایی ها به لحاظ محتوا کارکرد خود را از دست داده اند، اظهار کرد: من لالاهای قدیمی را نفی نمی کنم و به نظرم الان هم می توانیم یک جورهایی از آن ها استفاده کنیم، زیرا گاهی بچه ای که برایش لالایی می خوانیم آن قدر کوچک است که محتوای لالایی را درک نمی نماید و فقط به خاطر موسیقی خاص لالایی و آرامشی که در موسیقی آن هست، به خواب می رود. وگرنه لالایی های قدیمی بازگونماینده درد و رنج های مادری بوده که برای کودکش لالایی می گفته است. البته لالایی های زیبای بدون اندوه هم در گذشته داریم.

او در ادامه تأکید کرد: اگر فکر می کنیم حفظ لالایی ضروری است باید برای این کار با زبان بچه های امروزی لالایی بگوییم. خب این کار تا حدودی اجرا شده اما کم است و باید برای این کار خیلی کوشش کنیم.

افسانه شعبان نژاد درباره وظیفه نهادهایی مانند کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان برای ثبت و ضبط لالایی ها، اعلام کرد: مرحوم توران میرهادی در کانون مستندی درباره لالایی ها ساخته بودند که عالی بود، او در استان های مختلف به روستاها رفته بود و از کسانی که سنی از آن ها گذشته بود، خواسته بود با زبان آن منطقه، لالایی های آن جا را بخوانند و ایشان ضبط نموده بودند. با همه این کارها ثبت لالایی های شفاهی با توجه به این که در خانواده ها استفاده نمی گردد تا به نسل های بعدی منتقل گردد، هنوز جای کار بسیاری دارد. پس احتیاج است تا این لالایی ها ثبت شوند. کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان کارهایی انجام داده اما فکر می کنم نهادهای دیگر که در بخش ادبیات کودک فعالیت دارند و یا کسانی که ربطی به ادبیات کودک ندارند و وظیفه شان حفظ فرهنگ و ادبیات است باید برای نگه داشتن افسانه ها، ترانه ها و لالایی ها و آن چه در ادبیات عامیانه وجود دارد کوشش نمایند.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری

batask.ir: ترجمه آنلاین و دارالترجمه آنلاین، ترجمه مقالات انگلیسی

thailandro.ir: سفر به تایلند با همه خوشی ها و تفریحات هیجان انگیز