میراثی در شُرف ویرانی؛ زیرساخت های آمریکا در حال فروپاشی است - بلاگ پو

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، در ژوئن سال 2013، یک پل بین ایالتی در یک راهروی تجاری اصلی بین سیاتل، واشنگتن و ونکوور کانادا ، سقوط کرد و پس از برخورد با یک کامیون به رودخانه سقوط کرد. این حادثه بر اثر تصادف و برخورد یک کامیون با یکی از پایه های اصلی پل رخ داد؛ در حالی که سرعت کامیون در حین برخورد بالا نبود اما ستون پل که به واسطه گذر سالها ضعیف و فرسوده شده بود شکسته شد و پل که توان تحمل بار اضافی را نداشت بلافاصله سقوط کرد.

این حادثه در حالی رخ داد که کارشناسان در آنالیز های قبلی روی این پل، به این نتیجه رسیده بودند که عملکرد و کاربری این پل منسوخ شده و از نظر ساختاری نیز ضعیف است و احتیاج به جایگزینی دارد.

این حادثه فقط یکی از هزاران نمونه از حوادثی بوده که طی سالهای اخیر در ایالات متحده آمریکا اتفاق افتاده است.

طبق گزارش جامعه مهندسان آمریکا، بخش اعظم زیرساخت های فیزیکی ایالات متحده که شامل جاده ها، سدها، پل ها و موارد دیگر می گردد، در شرایط مشابهی واقع شده است. بیش از 160هزار پل در ایالات متحده رسماً در معرض خطر سقوط قرار دارند و به این ترتیب شاهد سقوط پی در پی پل ها در شهرها و ایالات های مختلف این کشور هستیم.

بیشتر زیرساخت های آمریکا در اوایل و اواسط قرن 20 ساخته شده است، قرن بیستم همزمان شده بود با ساخت پروژه های بزرگی همچون سد هوور و پل گلدن گیت و همچنین سیستم بزرگراه بین شهری، پل های کوچکتر ، تونل ها و موارد دیگر که در کنارشان هزاران کیلومتر سیم کشی در زمینه برق و تلفن را به دنبال داشتند.

اما در حال حاضر ایالات متحده تقریباً 60 سال است که در زمینه تعمیر و نگهداری هیچ یک از این زیرساخت ها هزینه ننموده است و کار را به جایی رسانده که امروز می توان گفت که شرایط وخیم و در بسیاری از موارد به حدی بحرانی است که دیگر حتی تزریق بودجه نیز کارگر نخواهد بود.

جاده ها و بزرگراه ها به تنهایی بیش از 100 میلیارد دلار در سال بودجه تعمیر و نگهداری و پل ها به طور نامحدود به صدها میلیارد دلار در سال احتیاج دارند؛ در حالی که بیشتر آنها به خاتمه عمر مفید خود رسیده اند و تعمیرات به تنهایی کافی نخواهد بود و جایگزینی به طور فزاینده ای ضروری می نماید.

اخیرا جامعه مهندسان عمران آمریکا در گزارشی جامع زیرساخت های آمرکا را مورد ارزیابی قرار داده است؛ در این ارزیابی اغلب زیرساخت های این کشور نتوانستند نمره بهتری بالاتر از D که نشانگر نامطلوب بودن، ناکافی و در معرض خطر بودن زیرساخت مورد نظر است بگیرند.

این لیست شامل زیرساخت های مرتبط با آب آشامیدنی، سیستم تصفیه و فاضلاب شهری، شبکه برق، فرودگاه ها و امکانات حمل و نقل هوایی، تأسیسات ریلی و حمل و نقل، حمل و نقل هوایی درون شهری، معابر و بزرگراه ها، پل ها، سدها، زباله های خطرناک ، مدارس و ترانزیت است که هرکدام فقط توانستند یک D به خود اختصاص دهند.

جامعه مهندسان عمران آمریکا بیش از 4 هزار سد در آمریکا را تحت عنوان ناامن و خطرناک طبقه بندی نموده و خاطرنشان کردند که میزان و شدت خرابی ها با سرعت نگران نماینده ای در حال افزایش یافتن است؛ ماجرا آنجایی نگران نماینده تر به نظر می رسد که بدانیم حدود 40 درصد از کل تخریب های مرتبط با سدهای آمریکاکه در سال 1875 بنا شده اند، فقط طی 10 سال گذشته اتفاق افتاده است.

طی سال 2004، تنها در ایالت نیوجرسی، 30 سد مختلف به دلیل بارندگی شدید در روبروه با سیلاب ناکام ماندند و به شدت آسیب دیدند. فقط در یک دوره 5 ساله منتهی به سال 2006 ، 130 سد اصلی به شکست انجامید و ایالات متحده 1000 مورد از این دست حوادث را که مهندسین آن را حوادث سد (حوادثی که نواقص جدی وارد و یکپارچگی سد را تهدید می نماید) نامیدند، تجربه نموده است. این در حالی است که در یک مورد مهم، مقامات فقط با بازکردن دروازه های سیل و آزاد کردن آب ، توانستند سد را نجات دهند.

این حوادث در حالی اتفاق افتاده اند که به گفته مهندسان تعداد سدهای ناایمن بسیار سریعتر از آنهایی که تعمیر می شوند، افزایش می یابد.

قبل از ویرانی که طوفان کاترینا در سال 2005 برجای گذاشت، و نیواورلئان را ویران کرد، مهندسان می خواستند خاکریزها را برای جلوگیری از تخریب آنها بازسازی نمایند، اما هزینه یک میلیارد دلاری برای این کار هرگز اختصاص نیافت تا دولت فدرال مجبور باشد پس از کاترینا، 17 میلیارد دلار برای ترمیم کیفیت آنها هزینه کند؛ هزینه ای چندین برابر هزینه برآورد شده که نتوانست بسیاری از مسائل اصلی را در این زمینه حل نماید.

ایالات متحده بیش از 300هزار کیلومتر بزرگراه دارد؛ بزرگراه هایی که بیشتر آنها در دهه های 1940 و 1950 ساخته شده اند و به ندرت از نگهداری کافی برخوردار بوده اند. در واشنگتن ، پایتخت کشور ، 65درصد از کل جاده ها و بزرگراه ها امروز احتیاج به تعمیرات اساسی و پرهزینه و یا جایگزینی کامل دارند.

امروزه بسیاری از ایالت های ایالات متحده در حال از دست دادن بزرگراه های خود هستند و مجبور شده اند به جاده های ماسه ای و خاکی که در دهه 1950 رایج بودند، روی بیاورند؛ چراکه بزرگراه ها هم مانند پل ها به خاتمه عمر مفید خود رسیده اند اما پولی برای هزینه کردن و تعمیر آنها در دسترس نیست.

تونل های جاده ای آمریکا نیز در شرایط بحرانی قرار دارند و از جمله موارد جدیدی هستند که به تازگی به لیست سقوط عادی زیرساخت های آمریکا اضافه شده اند؛ همانطور که در سال 2006 در شهر بوستون شاهد بودیم این زیرساخت نیز مانند بسیاری دیگر ، برخلاف انچه که در ابتدا عنوان شد تصادفی نبود و بعدها ثابت شد که ناشی از کیفیت پایین مصالح ساختمانی و بر اثر ساخت و سازهای سهل انگارانه بوده که به واسطه بی دقتی و بی کفایتی تشدید شده است. یعنی دقیقا همان مواردی که مقامات آمریکا و رسانه های این کشور طی سالهای گذشته تمام تلاششان را به کار بسته اند تا وانمود نمایند در کشور چین امری عادی و مرسوم است.

فاجعه زیرساختی در ایالات متحده زمانی ملموس تر می گردد که بر اساس تخمین ها هر ساله، سیستم های فاضلاب فرسوده در شهرهای آمریکا، میلیون ها متر مکعب فاضلاب تصفیه نشده را وارد رودخانه های آب شیرین این کشور می نماید؛ آلودگی رودخانه های آب شیرین خطرات عظیمی را برای سلامتی شهروندان در پی خواهد داشت.

شبکه برق ایالات متحده نیز شرایط بهتری نسبت به بقیه ندارد و به طور فزاینده ای قادر به تحمل بارهای اضافه و نوسان بار خود نیست و به طور مرتب سیستم برق رسانی را با اخلال روبرو میکند و کل شهرها را بدون انرژی و قدرت برق میگذارد.

خروج از ریل و حوادث دیگر تقریباً به اتفاق روزانه در شبکه ریلی ویران شده و ناامن آمریکا تبدیل شده است؛ شبکه ریلی که دولت مانند بزرگراه ها فقط به جای تعمیر و نگهداری و تعمیر مناسب، فقط اقدام به وصله پینه کردن آنها نموده است. همین مورد در خصوص متروها و سیستم های ریلی در سطح کلان شهری مانند نیویورک نیز صادق است. زهوار دررفته بودن، کثیف ، خطرناک و در انتظار حادثه بودن ویژگی شاخص سیستم مترو شهری همچون نیویورک است.

بسیاری از فرودگاه ها و ایستگاه های راه آهن آمریکا امروزه کشورهای دنیا سوم مقایسه می شوند و بسیاری از مدارس این کشور شرایطی نابسامان دارند.

اگر بخواهیم چین را به عنوان یک معیار در نظر بگیریم، چین 9 درصد از فراوری ناخالص داخلی خود را صرف زیرساخت ها می نماید، در حالی که هزینه کرد در زمینه زیرساخت های ایالات متحده تقریباً 60 سال پیش و در نقطه اوج خودش چیزی در حدود 3درصد بوده و از آن موقع تا به امروز افت محسوسی نیز نموده است. درواقع باید گفت در دنیای که چین و کشورهای غربی و کشورهای در حال توسعه سرمایه گذاری خود را در زمینه زیرساخت ها افزایش می دهند، ایالات متحده در جهت مخالف پیش رفته است و میراثی در شرف ویرانی را برای یک ملت فروپاشیده که اکنون ناامیدانه بدون ابزاری برای تغییر جهت، در دریای بدهی غوطه ور است، به جای گذاشته است.

شایان ذکر است که بخش های مختلف دولت ایالات متحده، بانک دنیای، صندوق بین المللی پول، اساتید اقتصاد مانند مایکل پتیس و دیگران ، به اصرار و متفق القول بطور فزاینده ای نسبت به تغییر رویه چین در رابطه با سرمایه گذاری در برنامه های زیرساختی خبر میدهند.

به گفته آنها چینی ها باید برنامه زیرساختی که به زعم مراکز آمریکایی ناپایدار هستند را کنار بگذارند و برنامه پایدار را با الگوبرداری از ایالات متحده جایگزین آن بنمایند تا به این شیوه اقتصاد چین را مجددا به حالت تعادل برسانند و به این ترتیب در فروپاشی قریب الوقوع تاریخی، چین را با غرب همراه سازند.

در رابطه با چرایی وخیم تر شدن شرایط بخش زیرساخت آمریکا که نمونه آن در هیچ کشور دیگری در دنیا دیده نمی گردد، می توان دو علت در نظر گرفت؛ نخست اینکه بدیهی است که طی 60 سال گذشته دولت ایالات متحده 10 تریلیون دلار وام گرفته شده را صرف جنگ برای منفعت 1 درصد از افراد برتر نموده است که هیچ علاقه ای به سوار شدن به مترو و مشکل نشت فاضلاب منزل شما ندارد.

دومین دلیل شاخص بروز این مشکل خصوصی سازی زیرساخت های کشور است. بانکداران و شرکتهای سهامی خصوصی فقط بخشی از سهام اقتصادی آمریکا را صرفاً برای استخراج ارزش این دارایی ها در دست گرفتند، فرآیندی که یاری آنها با هزینه های مربوط به نگهداری ، ترمیم یا سرمایه گذاری های بلند مدت نبوده است. عوارض بزرگراهی که سرمایه گذاران خصوصی برای ساختش مبلغ 2 میلیارد دلار آن را پرداخت می نمایند ، می توانند تا 20 میلیارد دلار سودآوری نمایند ، اما در زمان تعمیرات، سریع ترین و کم هزینه ترین شیوه تنها گزینه ای است که به ذهن این شرکت های خصوص می رسد.

شرایط زیرساخت های ایالات متحده در حالی به مرز هشدار رسیده است که بانکداران آمریکایی و حامیان رسانه ای آنها مدعی هستند که راهکار مسائل زیرساختی ایالات متحده انتقال 500 میلیارد دلار دیگر از دارایی های عمومی به صاحبان شرکت های خصوصی است.

منبع:قدس آنلاین

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

malayro.ir: مالزی: سفر به کشور زیبای مالزی و دیدار از شهرهای توسعه یافته کوالالامپور، پنانگ و لنکاوی

asiaro.ir: آسیا رو: سفر به آسیا، جنوب شرقی آسیا، آسای مرکزی و خاورمیانه