ورزش اسکی در خون ماست - بلاگ پو

خبرنگاران- زهرا کریمی: میان خوش به حال آنهایی که پیست بغل گوششان است و بچگانه هایشان در کوهستان و پیست اسکی گذشته و اکنون بهترین ارمغان برای آنها از محل زندگی شان رسیدن به سکوی قهرمانی است. حسین ساوه شمشکی و محمد کیادربندسری نمونه این قهرمانان در رشته اسکی هستند. میزبان این مهمانان پرآوازه شدیم و آنان از ورزش لاکچری اسکی و مسائلش و دلیل حضور نداشتن در اردوی تیم ملی امسال گفتند.

خبر مهم این روزهای دنیای ورزش اسکی حضور نداشتن کیادربندسری و ساوه شمشکی در تیم ملی امسال بود. ساوه شمشکی در این باره می گوید: حدود 23 سال از ورود من و قریب به 21 سال از حضور محمد در تیم ملی می گذرد. زندگی ما با ورزش اسکی آمیخته شده است و برای رسیدن به این موفقیت پستی ها و بلندی های بسیاری را طی کرده ایم. ما 2نفر به همراه 3نفر دیگر از اسکی بازان اردیبهشت سال گذشته برای آنکه ورزش را حرفه ای تر دنبال کنیم انتظارات مان را از مدیران فدراسیون عنوان کردیم. این درخواست چندبند داشت؛ تأمین تجهیزات، رسیدگی به وضع حقوق، مزایا و بیمه، پرداخت هزینه ایاب و ذهاب و همراهی پزشک در تیم. از مدیران درخواست کردیم که مصوبه ها را به ما اعلام کنند و بگویند که برای ما چه تصمیماتی در سال جدید دارند. اما متأسفانه مسئولان قبول نکردند و بنا به دلایل مختلف ما را از حضور در تیم ملی امسال معاف کردند. از سوی دیگر من بیمه ندارم؛ پس چه زمانی باید بازنشسته شوم؟ کیادربندسری در ادامه صحبت های دوستش می گوید: بارها به سرمربی گفتم شما به انتظارات ما که توجهی نکردید حداقل امسال مانند سال های پیش ما را به اردو دعوت کنید تا در مجموعه ورزشی انقلاب ورزش کنیم. نامه دعوت به اردو ندادند و با پیامک به ما اطلاع رسانی شد. درحالی که سال های قبل به ما نامه می دادند که خودمان را به کدام تیم و به کدام سرمربی معرفی کنیم. اگر ما بدون نامه در تمرینات اردو حضور یابیم و حادثه ای برایمان رخ دهد کسی نمی داند که در حال تمرین دچار سانحه شده ایم. یکی از دوستان اسکی باز ما سال گذشته، شب قبل از شروع مسابقه در پیست توچال فوت کرد.

اهالی محله همگی اسکی باز هستند

ساوه شمشکی و کیادربندسری کیف پر از مدال و لوح را که بیشترشان رتبه اول است روی میز می گذارند و با گذاشتن تک تک آنها روی میز خاطره ای تعریف می کنند. ساوه شمشکی مدال آخر را نشان می دهد و می گوید: ثمره سال ها تلاش ما در این مدال ها خلاصه نمی شود. ما بچه های شمشک و دربندسر از 3 سالگی وارد پیست می شویم. 30 پیش آموزش ها در خیلی موارد متفاوت با آموزش ها و امکانات بچه های امروز است. در خانه ما یک چوب اسکی بود که همه اعضای خانواده برای رفتن به محله و خرید از همان استفاده می کردیم؛ یک چوب اسکی ساده که وزن همه اعضای خانواده با هر وزنی را تحمل می کرد. کیادربندسری رو به ساوه شمشکی می گوید: دلیل موفقیت ما همین است که برای تعادل روی چوب های اسکی ضعیف هرترفندی را تجربه کرده ایم تا سالم به خانه برسیم. در پیست هم همه سعی ما این بود که با بهترین نمایش و کمترین آسیب به آخر خط برسیم. الان اسکی بازها این ورزش را با لوازم آنچنانی و هزینه های نجومی تبدیل به یک ورزش لاکچری کرده اند. اما ما با وجود همه مسائل و نداشتن توان مالی در 12 سالگی وارد تیم ملی نوجوانان و بعد تیم ملی جوانان و بزرگسالان شدیم و در لحظه لحظه زندگی مان به فکر قهرمانی در این رشته بودیم. این روزها راستا این ورزش در ایران در حال تغییر است. ما برای به دست دریافت رکورد حریف هایمان در آسیا لوازم و امکانات فوق العاده نداشتیم؛ ما فقط عرق خاصی به این ورزش و امتیاز همسایگی دیوار به دیوار پیست را داریم.

زندگی ما با اسکی گره خورده است

ساوه شمشکی می گوید: اسکی از کودکی با خون ما آمیخته شده است. نگاه ما، بومیان از این ورزش رسیدن به سکوی اول رقابت هاست و نگاهی که امروز در جامعه رواج یافته تفریحی لاکچری و برای مایه دارهاست. اگر زودتر و تا زمانی که هنوز پیست ها جان دارند به آنها رسیدگی نشود و فقط دست اندرکاران به فکر بالا بردن ورودی های پیست و آموزش در حد تفریح باشند به زودی همین پیست ها را هم از دست می دهیم و تهران دیگر پیست اسکی خوب نخواهد داشت. زندگی اهالی منطقه شمشک و دربندسر و دیزین با این ورزش گره خورده و درآمد تعداد زیادی از شهروندان منطقه از پیست است. اهالی لوازم پیست یا منزلشان را به اسکی بازان اجاره می دهند یا کارگر پیست و کارمند اداره ورزش هستند. کیادربندسری می گوید: بومی های شمشک و دربندسر به نوعی از پرداخت ورودی به پیست معاف هستند و تنها هزینه بیمه ورزشی را که 10 هزارتومان است پرداخت می کنند و البته بعضی افراد با توجه به نوع شغلشان همان 10 هزار تومان را هم نمی پردازند. اما سایر اسکی بازان باید برای استفاده از پیست از ساعت 8 تا 15 ورودیه پرداخت کنند. مبلغ ورودی سال گذشته 190 هزار تومان بود. از ورودیه های جدید امسال اطلاع ندارم. معمولاً متولی نگهداری از پیست ها شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی است. طی این سال ها پیست ها توسعه، تجهیز و نگهداری رضایتبخشی نداشته؛ چه برسد به اینکه پیست جدید برای علاقه مندان راه اندازی شود.

اسکی ایران حرف برای گفتن دارد

هر دو دل پری از حمایت نشدن در این ورزش دارند. کیادربندسری در این باره می گوید: اگر ما از کودکی در این منطقه کوهستانی سرد و پربرف به دنیا نیامده بودیم به طور حتم ما هم مثل خیلی از علاقه مندان به اسکی قادر به پرداخت ورودیه به پیست نبودیم یا قدرت خرید لباس و لوازم اسکی و پرداخت شهریه برای آموزش و مربی را نداشتیم و باید مثل پایتخت نشینان به پیست پلاستیکی چهارفصل پارک پرواز اکتفا می کردیم. اما زندگی در کوهستان های شمال تهران، سبک زندگی ما را 180 درجه با پایتخت نشینان متفاوت کرده است. ساوه شمشکی می گوید: با توجه به رتبه های خوبی که من و محمد در آسیا به ثبت رسانده ایم اسکی ایران الان حرف برای گفتن دارد اما اگر شهریه ورودی پیست هر سال گران تر شود و اگر وسایل و لوازم به تعداد محدود، وارد و در بازار به عنوان لوازم لوکس شناخته شود به جز یکسری افراد پولدار کسی دیگر نمی تواند قدم به دنیای این ورزش بگذارد. درحالی که اگر تعداد پیست های اسکی افزایش یابد و سرمایه گذاری درستی صورت گیرد این ورزش مخصوص بچه پولدارها نخواهد بود. با میدان دادن به همه اقشار می توان استعدادهای واقعی را شناسایی کرد و به آنها به چشم سرمایه ملی نگاه کرد.

اسکی بازان در یک نگاه:

حسین ساوه شمشکی زاده متولد: 14/ 5/ 1364

10 بار رتبه نخست با کسب مقام بین المللی در ترکیه و لبنان

قهرمان و نایب قهرمان بزرگسالان آسیا در سال 2015 کره جنوبی

3 بار مقام چهارم بازی های آسیایی قزاقستان

2 بار سهمیه بازی های المپیک ونکوور در سال 2010 و روسیه 2014

پرچمدار ایران در بازی های سوچی روسیه سال 2014

محمد کیادربندسری متولد 17/ 7/ 1368

سابقه حضور در 2 مسابقه المپیک و 2قهرمانی دنیا

2 مدال برنز قهرمانی در سال 2002 نونهالان ژاپن

2 مدال طلا و 2مدال نقره قهرمانی بزرگسالان در سال 2018

10 مدال قهرمانی آسیا طی سال های 2002 تا 2018

ایپتن

مجله توسعه دهنده