چرا هیچ کس دنبال کمیسیون فرهنگی و حقوقی مجلس نمی رود؟

به گزارش بلاگ پو، دیروز با رأی اعضای کمیسیون های مجلس، پرونده انتصاب رؤسای کمیسیون های تخصصی بسته شد؛ کمیسیون هایی که بعضی از آن ها به عنوان یک موقعیت اکازیون نام می برند و آن قدر میان نمایندگان پرطرفدار هستند که انتخابشان به همین سادگی نیست.

چرا هیچ کس دنبال کمیسیون فرهنگی و حقوقی مجلس نمی رود؟

به گزارش شرق و طبق اعلام خانه ملت، محمدرضا پورابراهیمی رئیس کمیسیون مالی شد و حمیدرضا حاجی بابایی به عنوان رئیس کمیسیون برنامه وبودجه انتخاب و عزت الله اکبری تالارپشتی به عنوان رئیس کمیسیون صنایع و معادن انتخاب شد. هرچقدر صف نمایندگان پشت در این کمیسیون ها طولانی است،

به گفته زهره الهیان، نماینده این دوره مجلس، کمیسیون هایی مانند کمیسیون فرهنگی و آموزشی یا حقوقی کم اقبال است.

اعضای هر کمیسیون می تواند بین 19 تا 23 نفر باشد، اما هواداران آن ها متفاوت اند، همچنان که برای کمیسیون مالی 44 نماینده و برای حضور در کمیسیون برنامه وبودجه 58 نماینده و برای کمیسیون صنایع و معادن 68 نماینده ثبت نام نموده بودند...

در مقابل تعداد متقاضی حضور برای کمیسیون حقوقی مجلس فقط سه نماینده و برای کمیسیون فرهنگی فقط 12نماینده طالب حضور بودند. همین پرهواداری البته باعث نارضایتی هایی هم شده است؛ کمااینکه بعد از نهایی شدن اعضا و رؤسای کمیسیون ها یکی از نمایندگان اعلام نموده است که 70نفر از نمایندگان نسبت به نحوه انتخاب و انتصاب ها اعتراض دارند.

اما چه فرایندی در دوره های مختلف در انتخاب اعضا و رؤسای کمیسیون ها حاکم است؟ در کمیسیون های تخصصی مانند مالی و برنامه وبودجه و صنایع و معادن چه خبر است که بخش زیادی از نمایندگان تمایل دارند در این کمیسیون ها باشند. آیا تخصص جزء معیار های انتخاب اعضا و رؤسا است؟

امتیازات آشکار و پنهان کمیسیون های پرهوادار

بعد از کش وقوس های فراوان و کاندیدا های پرتعداد پفراینده معین تکلیف اعضا و رؤسای کمیسیون های دور یازدهم مجلس شورای اسلامی نهایی شد. از مدتی پیش نمایندگان این دور مجلس با ثبت نام خود در یک یا دو یا بیشتر کمیسیون ها بخت و اقبال خود را آزمودند. بخت و اقبال چند کمیسیون میان نمایندگان از همه بیشتر بود و بعضی از کمیسیون ها هم مانند کمیسیون حقوقی فقط سه داوطلب داشت.

در مقابل کمیسیون امنیت 72 متقاضی و کمیسیون های مربوط به حوزه اقتصاد هم بین 40 تا 60 داوطلب داشتند. جذابیت کمیسیون های تخصصی حوزه اقتصاد رقابت را میان نمایندگان جدی نموده و مانند دوره های قبل انتخاب اعضای این کمیسیون ها به رأی گذاشته شد و درنهایت هم رؤسای این کمیسیون ها تعیین شدند. تنها اتفاق جدید سال جاری نسبت به دوره های قبلی مجلس این بود که نمایندگان توافق کردند اعضای هیئت رئیسه نمی توانند عضو کمیسیون های پرهوادار شوند. اما در این کمیسیون ها چه خبر است که این همه هوادار دارند؟

ابراهیم نکو، نماینده و عضو کمیسیون مالی سابق مجلس درباره فرایند انتخاب و تعیین شدن اعضا و رؤسای کمیسیون های مالی شرحاتی ارائه می دهد که روشن نماینده بعضی از سازوکار های این فرایند است.

او شرح داد: واقعیتی وجود دارد که در دوره های مختلف مجلس تکرار می گردد. بعضی از نمایندگان و نه تمامی آن ها علاقه مند هستند در کمیسیون هایی حضور داشته باشند که به واسطه حضور در آن ها بتوانند از مزایا و امتیازاتی بهره مند شوند. بعضی از کمیسیون ها مشتری های زیادی میان نمایندگان دارند؛ ازجمله این کمیسیون ها، کمیسیون های تخصصی مانند کمیسیون مالی، برنامه وبودجه و صنایع و عمران است.

کمیسیون هایی که مربوط به بودجه کشور است و با مجموعه های مالی در ارتباط هستند همیشه میان نمایندگان پرهوادار بوده است. بعضی از نمایندگان برای حضور در این کمیسیون ها از راه هایی مانند رایزنی و لابی گری استفاده می نمایند و عموما ما شاهد این هستیم که اعضای این کمیسیون های تخصصی از تخصص و دانش مورد احتیاج این کمیسیون ها برخوردار نیست و رشته و مطالعات و سوابق اجرائی آن ها ربط چندانی به این کمیسیون ها ندارد.

نکو درباره قوانین مربوط به انتخاب اعضا و رؤسای کمیسیون های تخصصی مجلس عنوان می نماید: در آیین نامه مجلس هیچ ممنوعیت و محدودیتی برای ورود به کمیسیون ها وجود ندارد. اما حقیقت این است اگر ثبت نام نمایندگان برای حضور در یک کمیسیون از تعداد و ظرفیت کمیسیون مورد نظر بیشتر باشد، معمولا رأی گیری ها در کمیسیون ها صورت می گیرد تا تعدادی از لیست خارج شوند. در این راستا بعضی که تخصص کمتری دارند، اگر لابی گری خوبی با دیگر نماینده ها داشته باشند به عنوان عضو کمیسیون انتخاب می شوند.

در خصوص رئیس کمیسیون هم این فرایند تکرار می گردد. فردی که به دنبال انتصاب به عنوان رئیس کمیسیون است، به نوعی حالا با دعوت در جلسه و میزبانی، افراد دیگر را مجاب می نماید که به او رأی بدهند. حالا ممکن است برای جلب آرا از روش هایی مانند وعده هایی همچون انتخاب آن ها به عنوان دبیر و سخنگوی کمیسیون یا ارئه یک سری امتیازات هم استفاده کند. افراد هم به نوعی خود را مدیون او دانسته و به او برای ریاست کمیسیون رأی می دهند.

سنت لابی گری در انتخاب اعضا

از این نماینده قبلی مجلس درباره اینکه کمیسیون های تخصصی مجلس چه امتیاز و مزایایی می توانند برای نمایندگان داشته باشند، می پرسیم و او پاسخ می دهد: اولین بحث دریافت امتیازات برای حوزه انتخابیه است. افرادی به دنبال نام برشدن در پیشگاه مردم حوزه انتخابیه خودشان هستند.

برای مردم حوزه انتخابیه مهم است که نماینده شان در کدام کمیسیون تخصصی ثبت نام می نماید. امتیاز بعدی که البته تأکید کنم نه تمامی نمایندگان بلکه بعضی از آن ها به دنبال کسبش هستند، امتیاز سفر های خارجی و داخلی است که می توانند استفاده نمایند. علاوه بر تمامی این ها معمولا رئیس کمیسیون با لابی گری های خود با دولت در استان ها از مزایایی بهره مند می گردد.

درمواردی مانند ارزش افزوده و آنالیز و تأسیس شهرک های صنعتی سفر هایی تدارک دیده می گردد با هزینه دستگاه های دولتی و با حضور خانواده نمایندگان. این هم جزء مزایا است. واقعیت هایی را نمی توان انکار کرد. نمایندگانی در گذشته وجود داشتند که با حضور در بنگاه های مالی و کارخانه ها و شهرک های صنعتی با استفاده از صندلی خود در کمیسیون های تخصصی امتیازاتی دریافت می کردند. این مزایا می تواند انتصاب خود یا اطرافیانشان به عنوان هیئت مدیره یا کارکن و مدیر در این بنگاه ها و کارخانه ها و شهرک های صنعتی باشد.

صحبت ابراهیم نکو را یک نماینده فعلی مجلس نیز به نوعی تأیید می نماید. زهره الهیان دراین باره از نابرابری در توزیع نمایندگان میان کمیسیون ها صحبت می نماید و می گوید اینکه کمیسیون هایی مانند فرهنگی، حقوقی تا این حد از اقبال کمی برخوردار هستند و کمتر نماینده ای حاضر به حضور در این کمیسیون هاست و در مقابل کمیسیون های مالی و برنامه و بودجه این همه هوادار دارد، معنادار است. این نماینده مجلس از علاقه مندی نمایندگان در این دور مجلس به حضور در بعضی کمیسیون های مطرح مانند کمیسیون امنیت و حوزه اقتصاد می گوید که بیش از کمیسیون هایی نظیر کمیسیون فرهنگی است.

براساس آیین نامه، نمایندگان اولویت خودشان را برای حضور در کمیسیون ها به شعب ارائه می دهند و براساس اینکه چه تعداد نماینده متقاضی کمیسیون ها هستند، برای آن کمیسیون هایی که پرتعداد هستند، شاخص هایی درنظر گرفته می گردد مانند تحصیلات مرتبط، سوابق دوره های قبل در مجلس و همچنین دولتی و اجرائی؛ درنهایت براساس این معیارها، نماینده ها رتبه بندی می شوند.

هر کمیسیون تا 23 نفر می تواند عضو داشته باشد، زمانی که ظرفیت برای کمیسیون ها تکمیل می گردد، باقی افرادی که متقاضی بودند، برای اولویت دوم آن ها اقدام می گردد و به همین ترتیب اگر اولویت دوم پر شده باشد، برای اولویت سوم اقدام خواهد شد.

به گفته الهیان، نماینده مجلس، بعضی کمیسیون ها مانند کمیسیون فرهنگی و قضائی تعداد کمتری متقاضی دارد و به ناچار باید افرادی که اولویت آن ها در کمیسیون های دیگر محقق نشده است، در این کمیسیون ها توزیع شوند و به این شکل همه کمیسیون ها به حد نصاب برسند. زهره الهیان درباره اینکه هیئت رئیسه برای ارسال بعضی به کمیسیون های پرهوادار اعمال نفوذ می نماید، شرح داد: از هیئت رئیسه انتظار می رود به عدالت رفتار کند و در این راستا نامه ای نیز تنظیم شد و خواهان این شدند که اعضای هیئت رئیسه در کمیسیون های پرهوادار عضو نباشند.

به هرحال مانند دوره های قبل این دور مجلس هم با تعیین شدن کمیسیون های تخصصی کار های اجرائی خود را رسما شروع نموده و باید منتظر ماند و دید مجلسی که بیشتر نمایندگان آن با قول ایجاد شفافیت و مبارزه با فساد رأی اعتماد از حوزه انتخابیه شان دریافتد، می توانند فرایند های غیرشفاف گذشته را شیشه ای نمایند یا کار با همان سنت گذشته ادامه پیدا خواهد نمود.

پریها: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری

منبع: فرارو
انتشار: 13 شهریور 1400 بروزرسانی: 13 شهریور 1400 گردآورنده: blogpo.ir شناسه مطلب: 28668

به "چرا هیچ کس دنبال کمیسیون فرهنگی و حقوقی مجلس نمی رود؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چرا هیچ کس دنبال کمیسیون فرهنگی و حقوقی مجلس نمی رود؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید