یوونتوس تحت راهنمایی مائوریتزیو ساری؛ تئوری، پیچیدگی و مسائل ساری بال در اجرا - بلاگ پو

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری خبرنگاران گرشاسب دانایی؛فصل گذشته لحظه ای که ماتیس دلیخت، مدافع کنونی تیم یوونتوس، روی ضربه کرنر در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا دروازه این تیم را گشود، دیدن چهره درهم و شکست خورده ماسیمیلیانو الگری خبری را ناخودآگاه به فوتبال دوستان و به ویژه طرفداران بانوی پیر داد. زمان الگری سر آمده بود.

پروژه بازسازی یوونتوس که پس از اتفاقات کالچوپولی در سال 2006 کلید خورده بود به مرحله برداشت محصول رسیده بود و محصول نهایی این پروژه چیزی جز قرار دریافت نام یوونتوس بر بام فوتبال اروپا و بلند کردن جام گوش دراز نبود.

مکس الگری در طی 5 سال حضور در یوونتوس جام های داخلی را درو کرد؛ 5 قهرمانی در سری آ و 4 قهرمانی در جام حذفی. مشکل الگری اینجا بود که طرفداران و مدیریت یوونتوس چیزی به غیر از این انتظار نداشتند.

در لیگ افت نموده سری آ پیش از شنیدن نخستین سوت فصل، یوونتوس شانس اول قهرمانی بود و خیلی ها این را وظیفه مربی و تیم می دانستند. دو ناکامی در فینال لیگ قهرمانان اروپا، که شگرد ناخوشایند گورخرهای تورین است، بهترین نتیجه الگری در اروپا بود که رضایت مدیریت و طرفداران را در پی نداشت.

نوبت به گام بعدی در جهت پروژه رسید، گامی در جهت رسیدن به جام موعود پس از بیش از 20 سال انتظار. مائوریتزیو ساری، تئوریسین سیگاری اهل ناپل، سکان راهنمایی یوونتوس را بر عهده گرفت تا علاوه بر تکرار پیروزیت های داخلی، به انتظار بلند مدت تیفوسی های تورین برای قهرمانی در اروپا انتها بخشد.

در این مقاله به جزئیات تاکتیکی فلسفه فوتبال ساری و یوونتوس تحت نظر ساری و مسائل این تیم خواهیم پرداخت.

تئوری فوتبال ساری (ساری بال)

مائوریتزیو ساری 61 ساله با قبول مسئولیت نیمکت یوونتوس، عنصر اصلی خود را نیز به این تیم وارد کرد؛ یا شاید بهتر باشد بگوییم کوشش کرد که وارد کند: ساری بال! سبک بازی انقلابی تیم ساری که در ناپولی به بهترین شکل اجرا شد و نتایج قابل توجهی نیز در پی داشت. (در فصل نهایی حضور ساری، ناپولی با دریافت 91 امتیاز رکورد تاریخ امتیازگیری خود در سری آ را جابه جا کرد.)

در ساری بال، که ترکیبی ادویه دار از تیکی تاکای بارسلونای گواردیولا و توتال فوتبال رینوس میشل است، تیم تمرکز خود را بر مالکیت توپ، پرس سنگین بر تیم حریف و گردش توپ با ضرب آهنگ سریع می گذارد.

این فلسفه بازی که بعضی از خبرنگارانلیزورها آن را تیکی تاکای عمودی نیز نامیده اند توسط ساری در تیم های امپولی، پسکارا، ناپولی و چلسی مورد استفاده نهاده شد که کامل ترین و پیروز ترین نمونه آن را، همان طور که پیشتر اشاره شد، در ناپولی و به ویژه در فصل 2015 - 2016 دیدیم.

آرایش 3-3-4 با عرض نسبتا کم در تمام تیم های تحت راهنمایی ساری استفاده می شود. در جهت اجرای پیروز این فلسفه فوتبالی، دو مدافع میانی تیم باید قابلیت ارسال پاس های طولی دقیق و سرعت و قدرت قطع توپ بالایی داشته باشند. ساری از مدافعان میانی تیم خود می خواهد که در هنگام حمله تا نیمه میدان پیشروی نمایند و در هنگام از دست دادن مالکیت توپ، به جای عقب نشینی و پوشش فضا، اقدام به پرس و بازپس گیری سریع توپ داشته باشند.

دو مدافع کناری در این نوع از بازی نقشِ دادن عرض به بازی را ایفا می نمایند. با توجه به گرایش بال های کناری به حرکت در عرض و به سمت وسط زمین، وظیفه حیاتی باز شدن روی دست بازیکنان میانی در کناره زمین و دادن انتخاب پاس ساده به آن ها بر دوش این دونده های خستگی ناپذیر است. در هنگام دفاع نیز به مانند مدافعین میانی ، فول بک های ساری بال اقدام به قطع توپ های خشن و بازپس گیری توپ می نمایند.

در خط میانی، یک هافبک شماره 6 (مرکزی یا به قول ایتالیایی ها رجیستا) نزدیک به مدافعان میانی با شعاع حرکتی کم، نقش پخش نماینده توپ و کنترل سرعت گردش توپ در حمله را دارد. شاید بتوان گفت مهم ترین و حساس ترین عضو در بین 11 نفر، برای اجرای صحیح این تئوری پیچیده شماره 6 مائوریتزیو ساری (برای درک بهتر جورجینیو) است.

جورجینیوی پنالتی زن در طی 4 فصل بازی تحت نظر ساری تعداد گل های خود را به دو رقم هم نرساند؛ اما نقشی که مربی مورد علاقه اش از او می خواست به خوبی اجرا کرد. توپ با پاس های کوتاه از خط دفاع به او می رسید و به مرور با پیشروی تیم در زمین حریف، ضرب آهنگ پاس ها سریع تر می شد و تیم بالاتر می آمد.

دو بازیکن میانی (باکس تو باکس) در دو سمت بازیکن شماره 6، وظیفه ایجاد رجحان عددی در نیم فضاهای چپ و راست تیم حریف و اجرای نفوذهای فیک (نفوذ بدون نگاه به دریافت پاس برای برهم زدن تمرکز دفاعی حریف و یا بیشتر کردن طول زمین با عقب تر بردن خط آفساید) را بر عهده دارند.

یکی از نکات غافلگیرنماینده ای که در چلسی تحت راهنمایی ساری دیدیم، نفوذهای این چنینی انگولو کانته و آمار گلزنی و پاس گل بالای او بود. در هنگام از دست دادن مالکیت توپ دو ویژگی لازم برای کارایی این بازیکنان در ساری بال، سرعت و استقامت هوازی بالا است. در هنگام از دست دادن توپ، تیم ساری بال علاقه ای به زونال کانتین (دفاع منطقه ای) با عقب آمدن بازیکنان خود ندارد و بنابراین نقش این جنگنده های تمام عیار پرس سریع بازیکن مالک توپ به محض از دست دادن توپ است.

نوبت به 3 نفر نهایی آرایش تیم ساری می رسد. مهاجمان ساری در این آرایش از انعطاف تاکتیکی تیم لذت می یرند و تا حد زیادی آزادانه حرکت می نمایند، جابجایی های مستمر بین بازیکنان کناری، عقب تر آمدن و توپ گیری شماره 9 کاذب ساری بال، عنصر اصلی قدرت تهاجمی تیم های تحت نظر ساری است.

به اینسینیه، مرتنز و هیگواین در ناپولی 2015 - 2016 فکر کنید. هیچ مربی و خبرنگارانلیزوری در تیم های حریف قادر به تشخیص نقش ثابت این بازیکنان در ناپولی نداشت؛ دلیل آن بسیار ساده است: آن ها نقش ثابتی نداشتند!

مهاجمان در ساری بال احتیاج به تحرک بالا برای استفاده از فضاهای فشرده حریف و به هم ریختن نظم خط دفاعی آن ها دارند. در حالی که دوره یک فصل حضور ساری در چلسی نقدها بسیاری از طرفداران چلسی و حتی طرفداران دیگر تیم ها را در پی داشت، از نکات مثبت تیم درخشان ترین آمار فردی ادن هازارد در گلزنی و پاس گل بود.

ضمناً نباید فراموش کرد که چلسی تحت راهنمایی ساری در رقابت سنگین لیگ برتر انگلستان با هزینه ای بسیار کمتر در قیاس با تیم هایی مانند منچسترسیتی و لیورپول، با حاشیه امنیت خوبی سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. آبی های لندن با ساری بدون قبول حتی یک شکست و به راحتی قهرمان لیگ اروپا شدند. باخت در پنالتی ها به منچسترسیتی گواردیولا در فینال جام اتحادیه پس از آن کشمکش معروف با کپا آریزابالاگا از دیگر دستاوردهای دوره نه چندان ناپیروز پیرمرد ایتالیایی در انگلستان پیش از بازگشت به سرزمین چکمه بود.

ساری بال در مستطیل سبز

مالکیت توپ بالا، سرعت گردش توپ و پرس سنگین از جلو، شاید برای هر فوتبال دوستی جذاب به نظر بیاید. خواندن درباره آن، انتظار بازی زیبا، سریع، پر موقعیت و فیزیکی را در مخاطب ایجاد می نماید. اما نباید فراموش کرد که پیاده کردن فلسفه و تاکتیک هر مربی ای در زمین احتیاجمند تمرینات منظم، درک تاکتیکی بالا، داشتن ابزار مناسب و البته قابل اجرا بودن فلسفه است.

هنگامی که تیمی با رویکرد فوتبالی ساری بال اقدام به حمله و بیلدآپ می نماید، در حالت ایده آل هدف رسیدن به دروازه حریف (اقدام به شوت) با حدبیشتر 10 پاس پس از گذر از نیمه زمین و حداقل لمس توپ توسط یک بازیکن است.

تیم های این چنینی در مواجهه با فضای بسته و دفاع فشرده (low Block)، به مرور و شاید به صورت ناخودآگاه از سرعت گردش توپ و استفاده از حداقل لمس توپ به سمت حفظ مالکیت، ارسال پاس های مطمئن (در عرض و رو به عقب) و اقدام به دریبل های فرد به فرد حرکت می نمایند؛ تغییری کشنده که ساری بال مورد تحسین همگان ناپولی را به فوتبالی کسل نماینده، کند و ایستا تبدیل می نماید.

برای پیشگیری از به وجود آمدن چنین اتفاقی 3 اصل حیاتی وجود دارد:

1- بازیکنان در یک سوم هجومی باید تعداد لمس توپ را به حداقل برسانند (پاس تک ضرب یا مهار و اقدام به ارسال پاس)

2- با توجه به حضور معمولا 9 نفره تیم ها در چنین رویکردی در نیمه حریف، حداقل 6 بازیکن باید دائما در حال تحرک و جابه جایی با هدف ایجاد رجحان عددی در فضایی تعیین و برهم زدن نظم خط دفاعی حریف باشند.

3- در بیلدآپ حملات بیشتر پاس ها باید در طول و به سمت جلو ارسال شوند.

در بعد تدافعی، رویکرد ساری بال در گفتار و نوشتار بسیار ساده است ولی در اجرا پیچیدگی های فراوانی دارد، اقدام به بازپس گیری توپ به محض از دست دادن آن با 10 نفر؛ به همین سادگی! فشار هوازی ای که بازیکنان برای اجرای این رویکرد متحمل می شوند بسیار زیاد است و در عین حال تمرکز بسیار بالا و هماهنگی فوق العاده ای احتیاج دارد.

در این رویکرد برای بازپس گیری توپ، پوشش فضا کارایی ندارد و اقدام به قطع پاس و یا تکل اولویت دارد. برای اجرای صحیح این رویکرد فیزیکی (یا به قول یورگن کلوپ، هوی متال) بازیکنان تیم در لحظه از دست دادن توپ کانال های پاس به نزدیک ترین بازیکن به خود را می بندند و در صورت اقدام ناپیروز به قطع توپ، حداقل زمان ممکن را به بازیکن حریف برای تصمیم گیری می دهند.

پیچیدگی و مسائل ساری بال در اجرا

هر فلسفه بازی زیبا و جذابی لزوما اجرا نخواهد شد و مسائل و پیچیدگی هایی می توانند سر راه آن قرار گیرند. در ادامه با هم نگاهی به این مسائل در ساری بال می اندازیم.

سرعت گردش توپ و مالکیت توپ

برای درک بهتر این موضوع نیم نگاهی به تیکی تاکای گواردیولا در بارسلونا می اندازیم که شاید کامل ترین نمونه بازی مالکانه در عصر جدید فوتبال بود. آبی اناری ها تحت نظر گواردیولا با ضرب آهنگ پایین، تاکید بر ارسال پاس های ساده و مطمئن و در کنار این ها پرس تیم حریف در بیشتر مسابقات فصل، سهم بیشتر مالکیت توپ را داشتند و در موقعیت سازی نیز بسیار پیروز بودند، اما چگونه؟

تاکید گواردیولا بر داشتن توپ و مالکیت های چند دقیقه ای در هر بیلدآپ به سوی دروازه حریف برای مشاهده نحوه آرایش خط دفاعی حریف بود. در هنگام ارسال پاس های مکرر در عرض، رو به جلو و رو به عقب تیم، نابغه هایی مانند لیونل مسی، ژاوی و اینیستا با ریزبینی و شناخت استثنایی خود از فضا، نحوه آرایش حریف را زیر نظر می دریافتد تا کانال مورد نظر برای عبور را بیابند. به ایتالیا برگردیم،

ساری با تاکید به گردش توپ سریع، اجازه پیش آمدن این اتفاق را به تیم خود نمی دهد (گرچه نباید فراموش کنیم که استعدادهایی مانند ژاوی، مسی و اینیستا شاید در یک نسل یک بار دیده شوند). در عوض، نگاه به ضربه زدن به تیم حریف پیش از شکل گیری کامل آرایش دفاعی آن هاست. جابه جایی های مکرر خط حمله 3 نفره ساری و نفوذهای بی مهابای هافبک های باکس تو باکس، ابزار یاریی برای اجرای نقشه هستند.

اما مشکل کجاست؟

برای داشتن مالکیت توپ 60٪ و به بالا و رسیدن به دروازه حریف با کمتر از 10 پاس در نیمه حریف، بازیکنان شما احتیاجمند استقامت هوازی فوق انسانی هستند. شاید ساری انتظار دارد هر بازیکن میانی او در هر بازی بیش از 13 کیلومتر دوندگی داشته باشد. آماری که شاید یک بازیکن بسیار دونده بتواند به تعداد انگشتان یک دست در طول یک فصل به ثبت برساند.

از سوی دیگر، در صورت مقابله با تیم های منظم در خط دفاع (اتفاقی که به وفور در ایتالیا پیش می آید) تیم به مرور ضرب آهنگ خود را کند و کندتر می نماید و این امر مانند خودکشی تدریجی برای تیم اجرا نماینده ساری بال است. شاید بتوان گفت مائوریتزیو ساری از 9 نفر از تیم خود در نیمه حریف می خواهد فوتسال بازی نمایند.

در نهایت فراموش نکنیم که بعضی از تئوریسین های جهانی فوتبال، که پیرمرد اهل ناپل نیز در این گروه می گنجد، مشکل عظیم نداشتن نقشه دوم برای بازی های گره خورده را دارند. مسئله ای که همانطور که در فصول گذشته در تیم های تحت راهنمایی گواردیولا دیدیم (بایرن مونیخ و منچسترسیتی) می تواند منجر به حذف آنها از مسابقات عظیم شود.

اکنون که شناخت خوبی از فلسفه فوتبال ساری پیدا نموده ایم نگاهی می اندازیم به عملکرد این مربی و فلسفه اش در تیم جدید او یعنی یوونتوس. پس از قطع همکاری یوونتوس با الگری، طرفداران یووه رویای حضور گواردیولا یا زیدان را در سر می پروراندند و بعضی نیز مشتاقانه منتظر حضور پوچتینوی آرژانتینی روی نمیکت بودند.

زمانی که نام ساری در اخبار به عنوان سرمربی یوونتوس شنیده شد، شاید بیشتر طرفداران این تیم حالی شبیه به زمانی که الگری جای کنته را گرفت داشتند؛ نگران، ناامید و عصبانی از مدیریت باشگاه.

این حس نسبت به الگری دوام زیادی نداشت و تاکتیسین ایتالیایی با دریافت نتایج درخشان در جام های داخلی و پیروزیت های نسبی در اروپا، دل طرفداران را به دست آورد. آیا این اتفاق با ساری نیز خواهد افتاد؟

یوونتوس با انتخاب ساری و همچنین ساری با متعهد شدن به پروژه یوونتوس ریسک عظیمی کردند. یوونتوس به دنبال برداشتن گام بعدی در پیروزیت و ساری به دنبال دادن جواب به منتقدینی که او را محکوم به نبردن جام می نمایند، با آوردن جام های متعدد بودند. اما اولین چیزی که به ذهن فوتبال دوستان خطور کرد این بود:

آیا فلسفه فوتبال ساری، چیزی که در ناپولی و تا حدودی در چلسی دیدیم، در یوونتوس جواب خواهد داد؟

ساری برای یوونتوس یک مربی آوانگارد به حساب می آید، برای تیمی که سال های سال مهد اصلی کاتاناچیو ایتالیایی ها بوده است. در جام جهانی 1982 اسپانیا که با قهرمانی لاجوردی پوشان سرانجام یافت، جهان با سبک جدیدی از فوتبال روبرو شد.

سبکی که به مذاق خیلی ها خوش نیامد. کاتاناچیوی ایتالیا تحت راهنمایی انزو برزوت سبک بازی فیزیکی، خشن و بر پایه قطع توپ و تکل های سنگین پس از 3 تساوی ناامید نماینده در دور گروهی با شکست برزیل زیکو و سوکراتس و سپس آلمان غربی در فینال قهرمان شد.

این سبک تدافعی فوتبال، که در این مقاله بیشتر از این به آن نخواهیم پرداخت، با هسته یوونتوسی لاجوردی پوشان شکل گرفت. کاپیتان وقت ایتالیا و دروازبان اسطوره ای یوونتوس، دینو زوف، رهبر خط دفاعی از عقب بود.

آنتونیو کابرینی، کلودیو جنتیله و گائتانو شیرئا همگی از یوونتوس در خط دفاعی تیم حضور داشتند و در خط میانی و حمله نیز ستاره هایی مانند مارکو تاردلی و آقای گل مسابقات، پائولو روسی، عضو یوونتوس بودند.

این سبک از بازی از آن موقع به نوعی در فرهنگ باشگاه جا افتاده است؛ تا جایی که زمانی که رئال مادرید به بی بی سی و بارسلونا به ام اس ان خود می نازیدند، یوونتوس بی بی سی خود را در دفاع با بونوچی، بارزالی و کیلینی داشت. حال ساری سکان راهنمایی تیم را بر عهده گرفته است و می خواهد این سنت قدیمی سبک دفاع یوونتوس را به پرس از جلو تغییر دهد.

از آن جایی که ساری بال به طور معمول به عنوان یک فلسفه تهاجمی فوتبال شناخته می شود، از عملکرد تهاجمی یوونتوس شروع می کنیم. برای درک بهتر، مانند یک تیم که در هنگام حمله به تیم حریف، به خصوص در ساری بال، از خط دفاعی شروع می نماید، از خط دفاعی چهار نفره یوونتوس و نقش آن ها در هنگام حمله شروع می کنیم.

در چینش 3-3-4 ساری در یوونتوس که اغلب استفاده شده است، با توجه به مصدومیت کیلینی و دمیرال، زوج بونوچی و دلیخت در مرکز دفاع در بیشتر بازی ها مورد استفاده نهاده شده است.

ماتیس دلیخت جوان نقش چندانی در بیلدآپ تهاجی تیم یوونتوس بازی نمی نماید. این مدافع در بیشتر موارد با ارسال پاس های بسیار مطمئن به فواصل نزدیک و به خصوص برای زوج خود، بونوچی، بر کارهای تدافعی خود تمرکز می نماید.

با سنجیدن شرایط، گاهی دلیخت با کمی بالاتر آمدن و قرار دریافت در مرز یک سوم تهاجمی یک بازیکن حریف را مجبور به اعمال فشار روی خود می نماید که این موضوع باعث باز شدن مقطعی فضا برای دیگر بازیکنان می شود.(بازیکن شماره 4 در تصویر زیر)

در آن روی سکه، لئوناردو بونوچی 33 ساله با دید خوب و دقت بالایی که برای ارسال پاس های بلند و قطری دارد، نقشی بسیار حیاتی در شکل گیری حمله های یوونتوس بازی می نماید. با توجه به شناخت خوب مربیان نسبت به فلسفه ساری بال، بسیاری از تیم هایی که مقابل یوونتوس قرار می گیرند با یک هافبک تهاجمی یا مهاجم خود اقدام به یارگیری بازیکن شماره 6 (هافبک میانی، رجیستا) یوونتوس می نمایند و در این شرایط، پاس های طولی بونوچی به یاری تیم می آید.

در سمت چپ خط دفاعی، آلکس ساندرو تا حد زیادی وظایف تهاجمی را که به او محول شده است انجام می دهد و به خوبی با حضور در کناره های خط طولی سمت چپ، به بال هجومی تیم برای فضاسازی یاری می نماید.

در سمت دیگر خط دفاع که شاید یکی از عظیم ترین پاشنه آشیل های تیم ساری باشد، سه بازیکن در دسترس هستند: دنیلو، دشیلیو و کوادرادو. دو بازیکن اول در عمل در فاز تهاجمی کارایی ندارند. هر چند که می توانند به عنوان یک نفر سوم برای حضور در یک چهارم سمت راست زمین اضافه شوند، اما خلاقیت فردی پایین آن ها ابتکار عمل را از خود و تیمشان می گیرد.

قصه خوان کوادرادو متفاوت است؛ کوادرادو که در اصل به عنوان یک هافبک و حتی بال هجومی سمت راست تراز اول در تیم فیورنتینا خود را مطرح نمود، به مرور زمان تبدیل به یک فول بک سمت راست شد.

این بازیکن سریع و تکنیکی، شاید به چشم بعضی از بیننده ها یکی از موثرترین عناصر هجومی تیم یوونتوس باشد، اما از منظر تاکتیکی باید گفت او کاندیدای بدترین بازیکن یوونتوس است.

شناخت ضعیف او از فضا باعث دوندگی های بی فایده و هر از گاهی مضر می شود و مهم تر از هر چیز طبیعت فوتبال چند ضرب و اصرار به دریافت خطا و عبورهای فرد به فرد با نگه داشتن توپ، در فلسفه فوتبال ساری به مانند سمی کشنده عمل می نماید. در عین حال ذات تهاجمی این بازیکن باعث شده تا در فاز تدافعی مسائل بسیاری در جای گیری و پوشش فضاهای کلیدی داشته باشد.

در خط هافبک. در این خط 3 نفره که گاهی با چینش الماسی به 4 نفره نیز تبدیل شده است، ترکیبی نمانده که مائوریتزیو ساری امتحان ننموده باشد. حضور گردشی پیانیچ، بنتانکور، خدیرا، رمزی، ربیو، متوئیدی و چند بار انتخاب برناردسکی به عنوان هافبک وسط، به خوبی به ما می فهماند که ساری نتیجه مطلوب را از خط میانی خود نگرفته است. سوال این است که چرا؟

در نگاه اول به نام ها، طرفداران یوونتوس باید بپذیرند که بازیکنی در سطح اول جهانی بین آن ها دیده نمی شود و شاید میرالم پیانیچ نزدیک ترین فرد به این دسته باشد که با افت شدید، او نیز از بهترین ها بسیار دور است. در بُعد تاکتیکی، در بین نام هایی که به آنها اشاره شد دو بازیکن قابلیت قرار دریافت در پست حیاتی شماره 6 را دارند: بنتانکور و پیانیچ.

پیانیچ که دقایق بیشتری را نسبت به بنتانکور در آن پست گذرانده است با تحرک پایین بدون توپ خود اجازه یارگیری به حریفان می دهد و این امر باعث می شود تا موتور اصلی تیم به سادگی از کار بیافتد. در حالی که هافبک مورد علاقه ساری، جورجینیو، در ناپولی و چلسی میانگین 60 پاس صحیح و بالای 80 لمس توپ را در هر بازی داشت.

عدم تحرک لازم توسط هافبک بوسنیایی این عدد را در یکی از بازی های اخیر یوونتوس که در مقابل بولونیا بود به 34 لمس توپ و 19 پاس صحیح رسانده است. او در 3 حضور اخیر خود در ترکیب اصلی تعویض شده است و در نمایش درخشان یوونتوس در برابر اینتر پیش از شیوع ویروس و قطع شدن مسابقات سهمی نداشت. اتوموبیلی که موتورش کار نکند راه نخواهد رفت!

رودریگو بنتانکور جوان که یکی از بهترین بازیکنان این فصل یوونتوس بوده است از انعطاف خوبی برای بازی در میانه میدان برخوردار است. فیزیک بدنی مناسب، تسلط روی توپ و دوندگی فوق العاده این بازیکن در بیشتر بازی های این فصل، نجات بخش ساری و یوونتوس بوده اند.

این بازیکن به نسبت کم تجربه برای قبول کردن وظیفه سنگین توپ پخش کن اصلی تیم باید دید خود را نسبت به زمین وسعت بخشد و سرعت تصمیم گیری خود را بالا ببرد. با توافق یوونتوس و بارسلونا برای جابه جایی آرتور ملو و پیانیچ، به نظر می آید که آرتور گزینه مد نظر ساری برای حضور در این پست کلیدی باشد.

در دو سمت این هافبک میانی، همان طور که پیشتر اشاره شد، ساری تغییرات زیادی داشته است تا به نتیجه دلخواه برسد. باید اعتراف کرد که ابزار در اختیار ساری در این پست ها چندان مناسب فلسفه فوتبالی او نیستند. متوئیدی، خدیرا و ربیو فاقد سرعت و برندگی لازم برای شرکت در حملات و موقعیت سازی هستند. آمار صفر گل و چهار پاس گل برای این سه بازیکن در مجموع، به وضوح این قضیه را اثبات می نماید.

بلیز متوئیدی جنگنده در بیشتر بازی ها گزینه مد نظر ساری برای قرار دریافت در سمت چپ خط میانی بوده است. این هافبک 32 ساله که عظیم ترین و شاید تنها نقطه قوت بازی او دوندگی بالایش باشد، به خوبی در یک سوم تهاجمی حریف تحرک می نماید و فضا را برای فول بک چپ و بال کناری باز می نماید. با این حال ضعف در ارسال پاس های کلیدی و زدن ضربه آخر کارآمدی این مهره را به شدت کاهش می دهد.

در سمت دیگر، رودریگو بنتانکور از معدود مهره های درخشان میانه میدان یوونتوس بوده است. دوندگی های بی امان و قدرت توپ گیری بالا نوید یک هافبک سطح جهانی را با توجه به سن کم او به طرفداران یوونتوس می دهد.

رقیب او برای این پست، آرون رمزی، در بیشتر مقاطع فصل درگیر مصدومیت و یا پایین بودن آمادگی بدنی برای مسابقات بوده است و با اینکه سبک بازی تک ضرب، رو به جلو و قابلیت گلزنی خوب او به عنوان بازیکن میانی می تواند یاری فراوانی به یوونتوس کند، مصدومیت های پیاپی و عدم هماهنگی لازم با تیم جلوی این موضوع را گرفته است.

برای جمع بندی باید گفت که تحرک بدون توپ خط میانی یوونتوس و خلاقیت فردی بازیکنان در اختیار ساری، برای اجرای ساری بال مناسب نیستند و شاید مانند فصول اخیر تمرکز یوونتوس در فصل جابجایی بر تقویت خط میانی خود باشد.

به خط آتش یوونتوس بپردازیم، جایی که مائوریتزیو ساری آن را با نام سردرد خوشایند می شناسد. یوونتوس تحت مدیریت جدید گام های عظیمی را در زمین فوتبال و خارج آن برای ارتقا باشگاه برداشت. ساخت استادیوم جدید، تغییر لوگوی باشگاه و بستن قرارداد نجومی با آلیانز، تنها بخشی از پروژه های چند صد ملیون یورویی این باشگاه است که جزئیات آن ها از حوصله مقاله خارج است.

خرید کریستیانو رونالدو از رئال مادرید شاید یکی از عظیم ترین سرمایه گذاری های 50 سال اخیر بانوی پیر بود. برنده 5 عنوان توپ طلا و فوق تخصص بردن لیگ قهرمانان اروپا سانتیاگو برنابئو را به مقصد تورین ترک کرد تا با اضافه شدن او، آخرین قطعه پازل یوونتوس برای قهرمانی در اروپا حل شود.

پس از خداحافظی مانژوکیچ جنگجو با یوونتوس، یوونتوس کریستیانو رونالدو، پائولو دیبالا، داگلاس کاستا، گونزالو هیگوایین و فدریکو برناردسکی را برای انتخاب در خط حمله دارد. ترکیب دیبالا، هیگوایین و رونالدو بیش از دیگر ترکیب ها در این فصل توسط ساری انتخاب شده است و ما نیز تمرکز خود را بر تحلیل عملکرد این ترکیب سه نفره می گذاریم.

در چینش ابتدایی که بر تصاویر تلویزیونی می بینیم رونالدو به عنوان بال چپ، دیبالا در بال راست و هیگوایین در نوک خط حمله نشان داده می شوند؛ ترکیبی که در حالت ایده آل برای اجرای ساری بال باید چندین بار در طول 90 دقیقه جابه جا شود.

گونزالو هیگوایین آرژانتینی که هدف موردعلاقه منتقدین فوتبال است، به علت سابقه 13 ساله حضور در مرکز خط حمله و سرعت به نسبت پایین خود، کارایی مناسبی در کناره ها ندارد و به همین علت گرایشش به حضور در مرکز و بازی کردن پشت به دروازه برای دریافت و ارسال پاس به دو بال کناری و یا هافبک های نفوذ نموده است.

او که آمار گل زنی معمولی تا به اینجای فصل از خود به جای گذاشته است با توجه به شناخت خوب از فوتبال ساری (رکورد 36 گل در 35 بازی هیگوایین برای ناپولی تحت راهنمایی ساری به دست آمد) به خوبی در گردش توپ و حفظ ضرب آهنگ سریع بازی به تیم یاری می نماید و از بازیکنان مثبت در رویکرد تهاجمی یوونتوس است.

پائولو دیبالا، جواهر آرژانتینی تورین، با وجود حضور شماتیک به عنوان بال راست با توجه به چپ پا بودن گرایش حرکت به سمت وسط زمین را دارد؛ حرکت های عرضی او به خوبی باعث به هم ریختگی خط دفاعی حریف می شود،

همین موضوع باعث ناکارآمدی دیبالا در بال چپ می شود و نیز گرایش او به مرکز خط حمله و نزدیک شدن به مهاجم مرکزی، عرض تیم یوونتوس را کم و در نتیجه اجرای دفاع فشرده منطقه ای توسط تیم حریف را آسان تر می نماید.

نمونه اجرای خوب ساری بال در بعد تهاجمی، گل یوونتوس توسط گونزالو هیگواین به اودینزه بود؛ گردش توپ سریع، پاس های تک ضرب یا حدبیشتر دوضرب و شناخت نیم فضاهای موجود در بین خطوط به بهترین نحو در به ثمر رسیدن این گل اجرا شدند. اما بیایید ذره بین را جلوتر ببریم. چه عواملی زمینه اجرای این حمله را به وجود آورد؟

ابتدا حرکت بدون توپ مفید و سریع بازیکنان هجومی یوونتوس در بیلدآپ این گل که ثمره 4 پاس پیاپی بین هیگواین و دیبالا بود.

هیچ یک از این دو نفر، لحظه ای از تحرک نایستادند و به درستی فضای بین هافبک ها و مدافعین حریف را برای حرکت خود انتخاب کردند. البته نباید از آرایش ضعیف و بی نظم خطوط اودینزه نیز چشم پوشی کرد. نکته حیاتی دوم که در این گل به نظر می رسد، تعداد پاس و تعداد کل لمس توپ توسط بازیکنان یوونتوس است (8 پاس و 13 لمس توپ).

با در نظر دریافت شوت منجر به گل، تنها 4 لمس توپ برای مهار و سپس ارسال پاس رخ داده است و سرعت گردش توپ به خوبی اجرا شده است. در روی دیگر سکه، تیم های تحت نظر ساری و به ویژه یوونتوس در مقابل تیم هایی که اصل فشردگی را به خوبی اجرا می نمایند به مشکل می خورند.

سوپراستار پرتغالی یوونتوس و بهترین گلزن این تیم متمایل به چپ بازی ها را شروع می نماید و شاید تنها بازیکن در اختیار ساری باشد که قابلیت حضور در هر 3 پست خط حمله را دارد. او با شناخت فوق العاده ای که از فضای بین مدافعین دارد و با استفاده از سرعت بالای خود، به خوبی در موقعیت گلزنی قرار می گیرد. در اجرای فلسفه ساری، رونالدو با ذهنیت تهاجمی خود و حرکت های پابه توپ رو به جلو یاری خوبی می نماید، گرچه در گردش توپ بازی چند ضرب و علاقه او به حفظ توپ مانند ترمزی عمل می نماید.

کریستیانو رونالدو که به قول فابریزیو رومانو (خبرنگار ایتالیایی) کسی در ایتالیا جرات انتقاد از او ندارد، شایسته تحسین برای حرفه ای گری و قدرت بدنی و روحی فوق العاده خود است و در عین حال لایق انتقاد برای لمس توپ های پیاپی، اقدام های بیش از حد به شوت و عدم پیروزیت در دریبل های نفر به نفر است.

میانگین 60 لمس توپ برای بازیکن یک سوم تهاجمی تیم بسیار زیاد است و میانگین 8.1 اقدام به شوت در هر بازی جای تفکر دارد. در حالی که شبکه های اجتماعی گرایش به تمجید از آمار گلزنی رونالدو دارند، باید درصد شوت های پیروز هر بازیکن و نسبت تعداد گل به تعداد شوت را نیز در نظر گرفت.

با بالاتر رفتن سن رونالدو، آمار اقدام به دریبل و درصد دریبل پیروز او نیز به شدت رو به نزول است، تا جایی که این بازیکن ذاتا تکنیکی در آمار درصد دریبل پیروز در بین 30 بازیکن برتر سری آ حضور ندارد.

همچنین انگیزه تمام نشدنی این بازیکن برای گلزنی در بازی ها او را نیز به سمت مرکز خط حمله می کشاند، اتفاقی که بیش از پیش عرض تیم را کاهش و فشردگی فضا را در یک سوم تهاجمی افزایش می دهد.

با فرض قرار دریافت این 3 بازیکن در ترکیب اصلی، داگلاس کاستا و برناردسکی بازیکنان نیمکت نشین تیم خواهند بود. دو چپ پای تکنیکی با حضور به عنوان بازیکن جانشین، عنصر غیرقابل پیش بینی بودن را به تیم اضافه می نمایند. در حالی که داگلاس کاستا معمولا به راحتی از بازیکن مقابل خود عبور می نماید، او نیز گرایش زیادی به حفظ توپ و بازی چندضرب دارد.

کاستا که در شاختاردونتسک و بایرن مونیخ بیشتر در سمت چپ خط حمله استفاده می شد، با توجه به سرعت بالا و تکنیک قابل توجهی که دارد تنها قابلیت بازی در دوبال کناری زمین را دارد و استفاده از او در مرکز خط حمله کارایی نخواهد داشت.

اگر به عملکرد سمت راست تهاجمی یوونتوس در بازی هایی که کوادرادو در دفاع سمت راست و کاستا در بال راست قرار می گیرد دقت کنید، متوجه کند شدن گردش توپ در این سمت از میدان خواهید شد. برناردسکی عملکرد تاکتیکی بهتری از رقیب برزیلی خود دارد اما انعطاف بسیار پایین این بازیکن خوش نقش ایتالیایی دست ساری را برای استفاده از او بسته است. برناردسکی چپ پا که همواره در سمت راست میانه و یا خط حمله بازی نموده است،

همانند دیبالا علاقه به حرکت در عرض و استفاده از داخل پا برای اقدام به شوت دارد و در عمل حضور او در بال چپ و یا مرکز، که چند بار توسط ساری در چینش 2-4-4 الماسی در پشت مهاجم امتحان شد، با شکست روبرو شده است.

در نهایت برای عملکرد بهتر در بعد تهاجمی، خط حمله پرمهره و باکیفیت یوونتوس به دو عنصر مهم احتیاج دارد. نخست احتیاج به بازیکنانی با انعطاف بیشتر برای اجرای جابجایی های پیاپی در خط حمله و دوم داشتن بازیکنانی مایل به گردش توپ سریع و بازی تک ضرب.

در هنگام از دست دادن توپ، تیم تحت راهنمایی ساری همان طور که در گراف تاکتیکی فوق مشاهده کردید احتیاج به عکس العمل سریع و اعمال فشار به بازیکن صاحب توپ دارد. در این رویکرد برای بازپسگیری توپ که 8 بازیکن به صورت فعال از لحظه از دست رفتن توپ شروع به دفاع می نمایند، سرعت، استقامت هوازی و شناخت کانال های محتمل عبور توپ فاکتورهای اصلی هستند. برای درک بیشتر نحوه اجرای این رویکرد در تیم یوونتوس، از نقش خط حمله شروع می کنیم.

در خط حمله سه نفره یوونتوس که می توان مدعی شد از سرعت مورد نظر برای اجرای این رویکرد برخوردار است، بازیکنان در مقاطعی از بازی (معمولا تا دقیقه 60) قادر به اجرای این رویکرد هستند و در 30 دقیقه نهایی، فشار هوازی بیش از حد به بازیکنان باعث افت بدنی و در نتیجه کند شدن آن ها می شود. یک نمونه پرس پیروز تیمی یوونتوس را می توان در به ثمر رسیدن گل اول آن ها در مقابل لچه دید.

در زمینه شناخت کانال های عبوری توپ، راهی به جز تمرین های مستمر تاکتیکی برای پیشرفت نیست و ضمناً نباید فراموش کرد که در این رویکرد خطوط 3گانه تیم تا حد زیادی پیوسته عمل می نمایند. خط میانی یوونتوس برای اجرای این عملکرد پیر و کند است. در حالی که در این رویکرد تدافعی تیم آرایش خاصی به خود نمی گیرد و مستلزم دوندگی فراوان و قدرت قطع توپ بالاست،

شاید عادت بیش از حد بازیکنانی مانند پیانیچ، خدیرا و متوئیدی به دفاع کردن از 3/1 تدافعی خود و محتاط عمل کردن در قطع توپ، عظیم ترین مانع برای اجرای بعد تدافعی ساری بال باشد. در نهایت خط 4 نفره دفاع یوونتوس که در این فصل به رهبری لئوناردو بونوچی در زمین قرار می گیرند همان طور که پیشتر اشاره شد کاملا با دفاع سنتی ایتالیایی (کاتاناچیو) بر پایه پوشش فضاهای اطراف محوطه جریمه و دفاع فشرده خو گرفته است و شاید برای تغییر سبک این مدافعان بیش از 1 فصل احتیاج باشد.

یوونتوس در فصل جاری مسابقات سری آ در 10 بازی ابتدایی فصل تنها 3 بار پیروز به بسته نگه داشتن دروازه خود شد و به نظر می رسد با ادامه فصل، مائوریتزیو ساری در بعد تدافعی خود کمی انعطاف به خرج دهد تا یوونتوس در دقایقی که خستگی بازیکنان به آن ها اجازه نمی دهد، با رهبری بونوچی به دفاع کردن به نحوی که برای آن ها آشناست ادامه دهند.

شروع فشار بر حریف در نیمه با مهاجمان و پوشش مناطق کلیدی زمین در 3/1 تدافعی خود. ثبت 8 کلین شیت در 10 بازی اخیر یوونتوس یکی از نکات مثبت پیشرفت لاکپشت وار یوونتوس در طی فصل جاری بوده است.

نتیجه گیری:

در انتها باید گفت یوونتوس و ساری برای ادامه همکاری و رسیدن به هدف های خود احتیاج به پیشرفت چشم گیری در بازی دارند. در این راستا یا مائوریتزیو ساری باید از خود انعطاف نشان دهد و با استفاده بهینه از دارایی های خود به ترکیبی ایده آل برای پیروزیت برسد و یا مدیریت باشگاه یوونتوس باید ابزار لازم برای اجرای ساری بال را برای مربی خود فراهم کند.

با توجه به انتقال آرتور ملو به یوونتوس به نظر می رسد که یوونتوس همچنان به ساری و فلسفه فوتبالش اعتقاد دارد و می خواهد شرایط را برای اجرای این رویکرد فراهم کند.

یوونتوس در حال حاضر پس از قبول شکست در ضربات پنالتی در فینال جام حذفی ایتالیا با اختلاف امتیازی مناسبی نسبت به لاتزیوی جذاب سیمونه اینزاگی در صدر جدول سری آ قرار گرفته است. راه راه پوشان منتظر ماه اوت برای بازی برگشت در مقابل لیون فرانسه هستند، جایی که با توجه به شکست 1-0 در خانه حریف کار آسانی برای صعود به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ندارند.

منبع:گروه فنی خبرنگارانلیز تاکتیکی

4127

abanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.