تور مجازی: مالدیو را بشناسیم - بلاگ پو

جزایر مالدیو با درختان نخل سربه فلک کشیده، سواحل سفید و آب های کریستالی، در حین سادگی بی نظیرند. ارتفاع هیچ یک از این جزایر بیش از دو متر و سی سانت از سطح دریا نیست. همین ویژگی سبب شده که این جزایر زیبا مستعد فرسایش و نابودی باشند. سونامی که در دسامبر 2004 رخ داد، سبب نابودی تعدادی از آن ها شد.

آنچه امروزه به عنوان فرهنگ مردم مالدیو می شناسیم، در حدود قرن سوم پیش از میلاد شکل گرفته است. البته، یک دوره 1400 ساله حاکمیت بودا بر این جزایر تاثیر بسزایی در فرهنگ مردم داشته است.

موقعیت استراتژیک این جزایر، مردم خاورمیانه را در حدود قرن 10 میلادی به مالدیو کشاند و کم کم دین اسلام به این منطقه نفوذ کرد. علارقم قرن ها حاکمیت امیران مسلمان بر این جزایر، آلمانها در قرن 17 و بعدها انگلیسی ها کنترل این سرزمین را به دست گرفتند. اما، در سال 1965، مالدیوی ها توانستند حکومت را از دست انگلیسی ها بگیرند. 3 سال بعد، کشور مالدیو به عنوان جمهوری اعلام استقلال کرد. مردم این سرزمین هزارپاره، در 26ام ژوئیه روز استقلال مالدیو را جشن می گیرند.

از زبان عکاس ایرپانو

از آن دسته آدم هایی نیستم که عشق لم دادن و استراحت کردن و آفتاب گرفتن لب ساحل باشم. گذشته از این، خیلی از دوستانم می گفتند بیشتر از یک هفته ماندن در مالدیو خسته نماینده می گردد، اما، با همه این حرف ها، راهی سفری هیجان انگیز به جزایر مالدیو شدم.

در مالدیو، باند پرواز کنار ساحل دریا است و همین برای من یک نشانه خوب بود. آنچه شنیده بودم با آنچه می دیدم کاملا متفاوت بود. 10 روزی که آنجا بودم فقط نیم ساعتی را کنار ساحل لم دادم و چند دقیقه ای هم چرت زدم، آن هم به خاطر اینکه سرم چنان شلوغ بود که خسته و کوفته شده بودم.

یک بار، وقتی توجه ام به ابرهای زیبای آسمان مالدیو افتاد، تصمیم گرفتم، از آسمان، از این جزایر مرجانی زیبا عکس برداری کنم. از هتل یک پرواز دریایی رزرو کردم. هواپیما باید از میل (capital Male) می آمد، چون در جزیره ای که عرض 100 متری داشت اصلا فرودگاهی نبود.

در انتظار هواپیمای دریایی، روی شن های ساحل نشسته بودم و به این فکر می کردم که آیا یک هواپیمای دریایی می تواند من و دو کوله پشتی پر از تجهیزات را حمل کند. آخر سر، شی ای کوچک به مقدار یک نقطه در آسمان ظاهر شد. نزدیک و نزدیک تر می شد و در نهایت هواپیمای کوچکی روی آب نشست و آرام آرام به سمت ساحل آمد؛ در کمتر از چند دقیقه پرنده ای 20 متری که ظرفیت 12 سرنشین داشت موج ها را پشت سر می گذاشت و به سمت من می آمد. مهماندار هواپیما با لباس سفید پایین آمد و پرسید:

آقای الگ؟

نگاهی به دوروبرم انداختم، کسی در ساحل نبود، و گفتم بله.

خوش آمدید، آقا.

روی صندلی، کنار خلبان، نشستم، پنجره را باز کردم و پرواز کردیم.

2 ساعتی طول کشید تا شمال و جنوب جزایر را دور بزنیم، یعنی حدود 10درصد از مالدیو را دیده بودیم. همراه خودم 4 دوربین داشتم؛ بیشتر عکس های معمولی گرفتم، اما آخر سر تصمیم گرفتم یک پانوراما هم بگیرم.

نمی دانستم با سرعت 150 کیلومتر در ساعت عکس ها چه شکلی از آب در می آیند. راه های مختلف عکس برداری را امتحان کردم، بی آنکه از نتیجه ی کار مطمئن باشم.

عصر آن روز، فایل عکس ها را برای دوستانم در مسکو ارسال کردم و عصر روز بعد بیش از 2 گیگابایت عکس از مالدیو روی وب سایت ایرپانو آپلود شده بود. وقت صبحانه، می شنیدم که مردم از کندی سرعت اینترنت شکایت می نمایند، من هم بدون اینکه به روی خودم بیارم مربا روی نان می مالیدم.

بعد از ظهر، همکارم (Andrey Zubets) با من تماس گرفت. اولین جمله اش این بود: نمیشه این عکسا رو سرهم کرد. خواهش کردم تلاشش را بکند و البته از حربه پاچه خواری هم استفاده کردم که مثل اینکه افاقه کرد، چون روز بعد اندری عکس پانوراما را برایم فرستاد.

تصویر پانوراما

برای تماشا تورهای مجازی خاص ترین نقاط جهان صفحه مخصوص آن را در خبرنگاران دنبال کنید.

نباید فراموش کنید، نظرات شما به ما انرژی می دهد.