پاندمی باج گیری
به گزارش بلاگ پو، تهران (پانا) - حملات سایبری در جهان به قدری افزایش یافته است که کارشناسان دیجیتال، اسم این بحران را پاندمی باج گیری اینترنتی گذاشته اند. راهزنان دیجیتالی، امنیت پروژه ها و فعالیت های اقتصادی همچون خطوط انتقال نفت و بانک ها را زیر سوال برده اند. تصور اینکه، حمله سایبری به خودروی برقی در حال حرکت، توقف آن را به دریافت باج چندهزاردلاری منوط کند، ترسناک است.
به گزارش جهانی اقتصاد، بیست سال پیش ممکن بود این داستانی مهمل از یک فرودگاه باشد؛ اما این روزها به چیزی عادی بدل شده است. هفتم ماه می مجرمان سایبری خط لوله ای را که نزدیک به نیمی از نفت سواحل شرقی ایالات متحده را تامین می کند، برای پنج روز از کار انداختند و برای راه اندازی مجدد آن 3/ 4 میلیون دلار از شرکت خط لوله کلونیال، مالک آن، درخواست باج کردند. چند روز بعد هم حمله باج افزار مشابهی بیشتر بیمارستان های ایرلند را فلج کرد. چنین حملاتی شاهدی بر افزایش ناامنی های سایبری است که همه را تحت تاثیر قرار می دهد؛ از شرکت های حوزه تکنولوژی گرفته تا مدارس و ارتش. این تهدیدها می تواند فاجعه بار باشد؛ تصور کنید یک سیستم ترافیک هوایی یا یک نیروگاه هسته ای از کار بیفتد. ولی یافتن تهدید بعدی مشکل تر است؛ چراکه جرایم سایبری مانع از دیجیتالی شدن بسکمک از صنایع می شوند و برای جهانی انقلابی که نوید دهنده ارتقای استانداردهای زندگی در سراسر جهان است مانع ایجاد خواهند کرد.
اولین اقدام باج افزاری در سال 1989 با ویروسی که از طریق فلاپی دیسک ها منتشر می شد صورت گرفت. با متصل شدن دستگاه های بیشتر به شبکه ها و کاهش پایداری ژئوپلیتیک ها، جرایم سایبری تشدید شده اند. غرب با روسیه و چین اختلافاتی دارد و چند حکومت دیکتاتوری به راهزنان سایبری پناه می دهند.
هزارها میلیارد دلار در خطر است و بیشتر مردم حس مبهمی درباره شکست های مفتضحانه ای دارند که به دقت از آنها اجتناب می کنند: از حمله به شرکت سونی پیکچرز که هالیوود را به هم ریخت گرفته تا اکویفکس(Equifa) در سال 2017 که در جریان آن اطلاعات شخصی 147 میلیون نفر از مردم دزدیده شد. با وجود آشنا بودن روش هک های بزرگ، این حملات همچنان مبهم و گیج کننده هستند؛ سوبیگ (SoBig)، سولار ویندوز (SolarWinds) یا واناکرای (WannaCry) را به یاد می آورید؟
مدرسه کسب وکار لندن با بررسی نظرات 12 هزار شرکت واقع در 85 کشور جهان در طول دو دهه توانسته است روندهایی را به دست آورد؛ خطرات سایبری از سال 2002 بیش از چهار برابر و از سال 2013 بیش از سه برابر شده اند، وسعت این فعالیت ها جهانی تر شده و صنایع بیشتری را تحت تاثیر قرار داده است. کارمندانی که در طول دوران همه گیری کرونا از طریق خانه به اینترنت وصل شده اند مطمئنا به خطرات احتمالی وقوع حملات سایبری افزوده اند و تعداد شرکت های مورد حمله به بیشترین سطح خود رسیده است.
در مواجهه با این تصویر طبیعی است که نگرانی بیشتری درباره بحران های ناشی از حملات سایبری داشته باشیم. تمام کشورهای جهان دارای نقاط فیزیکی آسیب پذیری چون خطوط لوله انتقال نفت، نیروگاه ها و بنادر هستند که اختلال در آنها می تواند فعالیت های مالی بسکمک را دچار وقفه کند. صنعت مالی در حال تمرکز بیشتر بر مساله جرایم سایبری است: این روزها دزدان بانک ها لپ تاپ را به کلاه های صورت پوش ترجیح می دهند. مسوولان حفاظتی حالا نگران حملاتی هستند که می تواند باعث سقوط یک بانک شود.اما افت اعتماد به تکنولوژی های جدید به اندازه تهدیدهای سایبری هزینه دارد. با ساخته شدن کامپیوترها در اتومبیل ها، خانه ها و کارخانه ها، اینترنت اشیا ایجاد می شود. بینش هایی که از اقیانوس داده ها به دست آمده اند نوید انقلابی در مراقبت های بهداشتی را می دهند. در تئوری، همه اینها باعث افزایش بهره وری و نجات جان مردم در سال های آینده خواهند شد، ولی هرچه جهانی دیجیتال بیشتر گرفتار ناامنی شود افراد بیشتری از آن دوری می کنند و دستاوردهای بالقوه بیشتری از دست می رود. تصور کنید از اتومبیلی متصل به اینترنت که مورد باج گیری سایبری قرار گرفته بشنوید، اگر پنج هزار دلار ندهید درها را باز نمی کنیم.
سختی جنگ با مجرمان سایبری
مقابله با ناامنی سایبری سخت است، چراکه مزر میان بازیگران دولتی و خصوصی و ارتباط بین ژئوپلیتیک و جرم را از میان می برد. قربانیان حملات سایبری شرکت ها و ارگان های عمومی و عاملان این امر کشورهایی هستند که جاسوسی ها را هدایت کرده و توانایی خود را برای خسارت وارد کردن در جنگ آزمایش می کنند. باندهای تبهکار در کشورهایی چون روسیه، چین و... نیز در زمره حمله کنندگان سایبری قرار دارند که غرب حضور آنها را به علت روابط حساس با این کشورها تحمل می کند.
ابری از پنهان کاری و شرم که حملات سایبری را احاطه کرده بر مسائل دامن زده است؛ شرکت ها بر آن سرپوش می گذارند و مشوق های عادی برای کاستن از خطرات برای آنها به خوبی کار نمی کند. بسکمک از شرکت ها از اصول اولیه ای چون احراز هویت دومرحله ای غفلت می کنند. شرکت کلونیال حتی اقدامات احتیاطی ساده را نیز انجام نداده بود. صنعت امنیت سایبری آدم های متقلب زیادی دارد که مشتریان را فریب می دهند؛ به گفته یک مقام سایبری چیزی که آنها می فروشند تنها کمی بهتر از سحر و جادوی قرون وسطایی است.
همه اینها به معنی آن است که بازارهای مالی در تلاش برای قیمت گذاری روی ریسک های سایبری هستند و جریمه پرداختی توسط شرکت های دارای ایمنی کم بسیار پایین است. به عنوان مثال مطالعه مدرسه کسب وکار لندن نتیجه گیری می کند که ریسک های سایبری مسری و درحال ورود به قیمت های سهام هستند، اما داده ها آنقدر مبهم و غیرشفاف هستند که بعید به نظر می رسد ریسک واقعی را منعکس کنند.
اولین قدم ترمیم انگیزه های بخش خصوصی است. مقامات در آمریکا، بریتانیا و فرانسه می خواهند پوشش بیمه ای پرداخت های مربوط به باج را به علت آنکه تشویق کننده حملات بیشتر هستند، ممنوع کنند. بهتر است شرکت ها ملزم شوند تا حملات سایبری و هزینه های بالقوه آن را برای عموم آشکار کنند. برای مثال در آمریکا الزامات مبهم و شامل تاخیرهای طولانی مدت هستند.
با شفاف سازی های بهتر و یکنواخت تر سرمایه گذاران، بیمه گذاران و تامین کنندگان می توانند شرکت هایی را که در سرمایه گذاری برای امنیت کم کاری می کنند بهتر شناسایی کنند. در مواجهه با حق بیمه های بالاتر، قیمت های سهام کاهشی و خطر دعوی قضایی، ممکن است مدیران تلاش خود را بیشتر کنند. تولیدکنندگان صنعتی دلایل بیشتری برای برقراری و پیروی از استانداردهای محصول برای ابزارهای متصل به اینترنت خواهند داشت که به جلوگیری از موج دستگاه هایی با اینترنت اشیای ناایمن کمک می کند.
دولت ها باید مرز میان سیستم های مالی مرسوم و جهانی مبهم مالیه دیجیتالی را کنترل کنند. باج ها عموما توسط رمزارزها پرداخت می شوند؛ بنابراین انتقال پول از این حساب ها به حساب های عادی بانکی بدون شواهدی که نشان دهنده منبع قانونی پول باشد باید سختتر شود. به همین ترتیب صرافی های رمزارزها نیز باید با همان تعهدات موسسات مالی روبه رو شوند.
ناامنی سایبری یک موضوع مرتبط با ژئوپلیتیک نیز هست. در جنگ های مرسوم و جرایم فرامرزی هنجارهای رفتاری وجود دارند که به مهار خطرات کمک می کنند. اما نوظهور بودن و سردرگمی بر دامنه های سایبری حاکم است؛ آیا حمله ای سایبری از سوی مجرمان که توسط دشمنان خارجی تحمیل شده باید با عمل متقابل جبران شود؟ چه زمانی یک نفوذ مجازی باید در جهانی واقعی پاسخ داده شود؟
جوامع لیبرال باید در آغاز طی همکاری با یکدیگر از حملات جلوگیری کنند. در اجلاس اخیر گروه 7G و ناتو، کشورهای غربی قول دادند این همکاری را انجام دهند. رویارویی با کشورهایی چون چین و روسیه نیز ضروری است. مشخصا آنها جاسوسی از کشورهای غربی را که جاسوسی خودشان را انجام می دهند، متوقف نخواهند کرد. ولی اجلاس سومی میان جو بایدن و ولادیمیر پوتین، گفت وگوی سختی را پیرامون جرایم سایبری آغاز کرد. در حالت ایده آل، جهان بر سر توافقی کار خواهد کرد که تهدید سلامت اقتصاد جهانی را برای راهزنان دیجیتالی سختتر خواهد کرد.
منبع: خبرگزاری پانا