از دنیای خوش عطر و رنگ ادویه ها چه می دانید؟ - بلاگ پو

به گزارش ، تقریبا همه آدم های جهان معتقدند جهان بدون ادویه ها چیزی کم دارد؛ چیزی مثل به مشام رسیدن عطر خوش غذا موقع پخته شدن، مثل طعم لذیذش وقت خوردن و حال خوبی از تجربه طعم ها بعد از تمام شدن غذا.

واقعیت این است که ادویه ها با رایحه و رنگ های متنوع خودشان، جایگاه ویژه ای در سبک زندگی و سبک آشپزی مردم جهان دارند؛ مردمانی که چشم شان به رنگ غذای پیش رویشان و عطری است که از آن بلند می گردد و این کار چیزی نیست جز چاشنی ها و ادویه ها که بدون آنها، ترکیب خوراکی روبه رویمان، حتما چیزی کم دارد.

البته این همه آن چیزی نیست که ادویه آن را برای ما به ارمغان آورده است؛ حالا هر نقطه ای از جهان، ادویه مخصوص به خودش را دارد و همین تنوع و گوناگونی و محبوبیت و البته خواص بی نظیرش، آن را به یکی از محبوب ترین کالا های جهان تبدیل کرده است؛ کالایی که سال ها و قرن های زیاد و متفاوتی را از سر گذرانده و حالا امروز به سادگی در کابینت های آشپزخانه ما نشسته است. اما این گزارش، مروری کوتاه بر هر آن چیزی است که نشانی از ادویه دارد؛ این محبوب رنگارنگ.

مورخان پیدایش چاشنی ها و ادویه ها را به حدود 3500 سال پیش از میلاد مسیح نسبت می دهند؛ ادویه هایی که البته منشا آنها، متعلق به یک کشور و دو کشور نبوده و نیست. هر ادویه از کشور خاصی برخاسته و خب با گذشت زمان، طرفداران متفاوتی در سایر کشور ها هم پیدا کرده است؛ اما با این حال، رم و یونان، از پیشگامان تولید ادویه هایی با عطر و طعم گوناگون و البته تند بوده اند. ادویه هایی که نه فقط برای بهبود طعم غذا بلکه در جهت تامین املاح معدنی مورد نیاز بدن هم تاثیر فراوانی داشته و دارند. اما این همه آن چیزی نیست که ادویه جات در طول تاریخ از سر گذرانده اند.

مثلا این که در برهه ای از زمان و در قرون وسطی، ادویه های شیرین محبوبیت بیشتری در بین مردم داشته اند؛ شاید برای این که به واسطه جنگ های آن زمان، بدن مردم به انرژی بیشتری نیاز داشته و ادویه شیرین این انرژی را تامین می کرده است. اما حرف از تاریخچه ادویه که می گردد، همه سراغ قدیمی ترین ادویه جهان را می گیرند؛ سوالی که تنها یک جواب ندارد و باید بگوییم که در هر منطقه و با توجه به ذائقه مردم، قدیمی ترین ادویه فرق دارد. اما با این حال، دارچین، فلفل و نمک، بالاترین پله های جدول قدیمی تر ها را به خودشان اختصاص داده اند.

رنگ دادن به غذا و خوش عطر و طعم کردن، تنها مسؤولیت های ادویه جات خانه نیست. وجود آن ها و ترکیب شدنش با انواع مرغ و گوشت و سبزیجات پخته شده و معاشرت چندساعته این مواد در قابلمه روی گاز، باعث به وجودآمدن ترکیبی می گردد که می تواند بسیاری از بیماری ها را از انسان دور کند و دوایی بر درد برخی از بیماری ها باشد.

مثلا وجود زیره در غذا، به دلیل طبع گرمی که دارد، نفخ را از بین می برد و سوخت وساز بدن را افزایش می دهد؛ برای همین است که تجربه نشان داده ترکیبات زیره دار راحت تر از باقی ترکیبات غذایی، در معده هضم می شوند. زنجبیل دشمن حالت تهوع است و ترکیب این ادویه با یک نوشیدنی، می تواند دوای درد این حال تان باشد.

استفاده از سماق در کنار غذا هایی مانند کباب تابه ای یا حتی اضافه کردنش در برخی خورش ها، نه تن ها طعم متفاوت و منحصربه فردی به خورش پخته شده تان می دهد که با خاصیت ضدمیکروبی خودش، هم بدن تان را پاکسازی می کند و هم کلسترول و قند را در خون کاهش می دهد و خب چه ادویه ای بهتر از سماق برای افراد مبتلا به دیابت و بعضا چاق؟ مرسوم ترین ادویه مورد مصرف ما ایرانی ها یا همان زردچوبه هم به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی خودش، سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و تسکین موقتی برای درد است.

اما دیگر ادویه های معمول ایرانی ها مثل فلفل سیاه، خاصیت ضدچاقی دارد و دارچین هم فعالیتی مشابه به انسولین دارد و قند خون را به سطح ایده آل می رساند. خلاصه این که به هرکدام از ادویه هایی که هنگام طبخ غذا در دست می گیرید و به امید خوش عطر شدن، آن را به قابلمه اضافه می کنید، به چشم دارویی برای سلامتی هم نگاه کنید تا تاثیرش روی سلامت جسم و روح تان را واقعی تر از همیشه احساس کنید.

برخلاف تصور معمول، نگهداری از ادویه ها، قلق مخصوص خودش را دارد که طعم و عطر آن را تا مدت بیشتری نگه دارد؛ اصلی ترین و اساسی ترین قلق، استفاده از ظروفی است که در آن ها به خوبی سفت و محکم می گردد و هوا واردش نمی گردد. ظروف فلزی و ظروف شیشه ای از آن ظرف هایی است که این ویژگی را به خوبی اجرایی می کند؛ بعد از انتخاب ظروف هم سعی کنید آن ها را با همین در های محکم، در جای خشک و خنک نگه دارید که نور آفتاب به آن نرسد تا خاصیتش را از دست ندهد.

ضمن این که از قلم نیاندازید ادویه هایی که در کنار گاز باشند و گرمای زیادی از محیط دریافت کنند هم دیگر آن رنگ و طعم و البته خاصیت همیشگی خودشان را نخواهند داشت. پس اگر ادویه ها را در ظروف پلاستیکی و در مجاورت هوای گرم و مرطوب قرار دادید، انتظار این را داشته باشید که در آینده، با پدیده از دست رفتن طعم خوش همیشگی ادویه هایتان روبه رو شوید.

علاوه بر همه این نکات، اگر می توانید و موقعیتش را دارید، ادویه را به شکل اصلی تهیه کنید و هر چند وقت یک بار (مثلا هر یک ماه) آن را آسیاب کنید؛ آن وقت است که با عطر و طعمی درست مثل روز اول آن روبه رو می شوید. البته که یادتان باشد که مصرف ادویه هایی که بیشتر از یک ماه باقی می مانند، فقط باعث طعم دادن مختصری به غذا می شوند وگرنه خاصیت مفید خودشان را تقریبا از دست داده اند؛ پس چه بهتر که روی هر ادویه ای که می خرید، تاریخ خرید آن را هم بنویسید که حواستان باشد، مدت زمان نگهداری و استفاده اش آن قدر طولانی نگردد که به چنین سرنوشتی دچار شوند.

می دانستید در ایران جاده ای به نام جاده ادویه وجود دارد؟ ماجرا برمی گردد به دوران صفویه؛ زمانی که کالا هایی مانند ادویه و پارچه از هندوستان وارد بندرعباس می شده و از آنجا از طریق جاده ای که بعد ها به جاده ادویه معروفیت پیدا کرد از فارس و جهرم می گذشته و به سمت مرکز ایران می رسیده است؛ برای همین است که این جاده به جاده ادویه معروفیت یافته است. اما عطر و طعم ادویه در طول تاریخ، کاری با محبوبیت آن در بین مردم کرد که تجارت روی ادویه بسیار مهم و با اهمیت شد.

داستان ادویه تا آنجا پیش رفت که بین انگلیس و هلند نزاع شدیدی بر سر تجارت ادویه درگرفت. آن قدر که این جنگ خونین 200 سال ادامه داشت و و زمانی حل شد که انگلیس، هند و سیلان، هلند، جاوه و سوماترا را مستعمره خود کرد و این چهار کشور تا زمان جنگ جهانی دوم مستعمره انگلیس و هلند باقی ماندند.

حالا و بعد از گذشت سال ها، کاربرد ادویه از محدوده صنعت غذا خارج شده و پایش به دارو و پزشکی هم رسیده است. صنایع رنگ سازی، عطرسازی و بهداشتی هم از دیگر صنایعی بودند که قابلیت های ادویه را نادیده نگرفتند و از هرکدام از خواصش در جهت منافع خودشان استفاده کردند. خلاصه این که ادویه را همین طور ساده نگاه نکنید؛ خیلی کار ها از عهده اش برمی آید.

اگر قرار به خودکفایی در ادویه خانگی است برای قدم اول می توانید ماده اصلی آن ادویه مانند چوب دارچین، دانه های کامل زیره یا هر ادویه دیگر را به صورت کامل تهیه کنید و خودتان آن را بسابید و پودر کنید یا با هر طعم دهنده دیگری که دوست دارید، ترکیب کنید تا ادویه محبوب تان را به شما بدهد، چون فرق طعم ادویه ای که به تازگی از گیاه چیده شده باشند با ادویه های چند ماه و چند سال مانده، نه تغییر رنگ و بو که از دست رفتن خاصیت های درمان آن است.

شاید برای همین است که گاهی ممکن است هوس تهیه ادویه خانگی به سرمان بزند، اما چیزی که برای به سرانجام رسیدن این هوس مهم است این که بدانیم ادویه از دانه، میوه، ریشه، پیاز، برگ و حتی پوسته خوراکی گیاهان گوناگون تهیه می گردد و تفاوت آن با انواع چاشنی ها این است که ادویه را به صورت خشک و بیشتر موارد پودر شده مصرف می کنند در حالی که چاشنی ها را می توان به صورت تازه استفاده کرد.

پس اگر قصد تهیه ادویه خانگی دارید، می توانید سراغ انواع گیاهان بروید و آن را به طعمی نو در سبک زندگی تان تبدیل کنید. مثلا برای خورش، می توانید یک قاشق از هر دو نوع فلفل سیاه و قرمز را با هم مخلوط کنید و بعد کمی تخم گشنیز را بسایید و به آن بیفزایید؛ در نهایت هم اضافه کردن زردچوبه و نمک به این ترکیب، یک ادویه برای خورش تازه به شما می دهد. برای پلو های محبوب ما ایرانی ها هم تخم گشنیز، زیره، جوز هندی و کمی کمتر از بقیه، میخک کافی است تا با همدیگر سابیده شوند و با اضافه شدن پودر دارچین و زنجبیلی که از قبل رنده کرده ایم، طعم عجیبی به پلو می دهد.

اما پیشنهاد هیجان انگیز دیگر برای تهیه ادویه خانگی، ترکیب یک قاشق غذاخوری از موادی مثل زیره، رازیانه و تخم گشنیز سابیده شده و کمی جوز هندی پودر شده و دارچین است که ما را با یک ادویه عربی روبرو می کند که شبیه تجربه طعم های قبلی زندگی مان نیست، اما اگر به غذا های تند و تیز مکزیکی علاقه دارید، زیره را پودر کنید، فلفل را بسابید و سپس دو قاشق غذاخوری پابریکا یا همان فلفل دلمه ای قرمز و کمی پودر سیر ترکیب کنید تا حال و هوای مکزیک را در همین حوالی تجربه کنید.

خلاصه این که بدانید ادویه های جهان، محدود به همین ادویه های اساسی نیست و با پودر کردن و ترکیب همین مواد پایه، می توانید ادویه های ترکیبی برای انواع غذا های دلخواه مانند خورش، پلو، آبگوشت، ترشی، غذ های دریایی و... تهیه کنید.

حالا عشق به ادویه و بهره بردن از خواص ارزشمند آن، روز به روز در حال توسعه است و مرز ها را درنوردیده است. از آمریکا تا هندوستان؛ از اروپا تا خاورمیانه. تنوع ادویه در منطقه ها مختلف، آن قدر زیاد است که جایی از جهان نیست که ادویه انحصاری خودش را نداشته باشد. اما هر کشوری، سلیقه مختلفی برای مصرف ادویه دارد؛ مثلا این که فرانسوی ها، قلق نو برای مصرف ادویه پیدا کرده اند؛ آن هم این است که ادویه ها را بیشتر در سس ها به کار می برند تا در دستور مستقیم غذاهایشان.

با این کار یک تیر و چند نشان زده اند و ترکیبی از سس و ادویه، طعم غذای شان را منحصربه فردتر از همیشه کرده است. در بریتانیا و آمریکا هم مردم علاقه خاصی به ادویه جات به خصوص ادویه های کاربردی در غذا های مدرن مانند پودر چیلی، پاپریکا، جوز هندی و البته ادویه دیگر ملت ها دارند و از امتحان کردن هیچ غذایی با ادویه ای که تا به حال نچشیده اند، جا نمی مانند. اما ادویه های پر کاربرد در بخش خاورمیانه، ادویه هایی دارچین، زنجبیل، زعفران و هل هستند.

مخلوط کردن ادویه ها با همدیگر هم سر درازی در صنعت غذا و تاریخ ملت ها دارد، آن قدر که یکی از محبوب ترین ادویه ها در انگلستان، ادویه مخلوط است که به ادویه پودینگ معروف است و ترکیبی پودر شده از ادویه جات است که اغلب به نام طعم دهنده ها در بسیاری از دستورالعمل های سنتی انگلیس به ویژه دسر های کریسمس و سال نو و همچنین کیک ها و پای ها کاربرد دارد. اما به نظر می رسد چنین چیزی خیلی به ذائقه ما خوش نیاید. برای همین است که بهتر است برای در اختیار داشتن یک ادویه ترکیبی و چند مزه، طبقه بندی مزه ها را به خوبی انجام بدهیم مثلا ادویه های شیرین را با دیگر مواد شیرین مانند جوز هندی، میخک، وانیل، دارچین، هل و سایر مواد شیرین ترکیب کنیم تا بدانیم این ادویه مخلوط برای پخت غذایی مانند کیک مناسب است. از قلم نیاندازید ترکیب ادویه ها بدون تجربه و آگاهی و طبقه بندی مزه و میزان آنها، ممکن است مخالف سلیقه شما باشد پس اگر تا به حال ادویه ها را با هم مخلوط نکرده و مزه مورد نظر خود را نساخته اید، انتظار داشته باشید اولین تجربه ادویه ترکیبی، خیلی به مذاق تان خوش نیاید، اما کم کم می توانید از تجربه های خوشایندتان درس بگیرید و ادویه ترکیبی، اما محبوب تان را پیدا کنید.

منبع:روزنامه جام جم

abanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای گردشگری و تجاری و آموزشی | مجری مستقیم و کارگزار سفرهای بین المللی خارجی