غزل شماره 208 حافظ: خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
به گزارش بلاگ پو، غزل شماره 208 حافظ یکی از غزل هایی است که در زمان تبعید شاعر به یزد و در جهت تقرب و نزدیکی به شاه یحیی سروده شده است. حافظ خود را خسته ای می داند که خواهشی دارد اما توان خواستن ندارد، سپس به ممدوح می گوید بیداد شرط مروت و انصاف نیست، پیش از این از تو ستم ندیده ایم و می دانم که خودت نیز خلاف روش اهل طریقت رفتار نمی کنی.

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر
خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود
ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی
آنچه در مذهب ارباب طریقت نبود
خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق
تیره آن دل که در او شمع محبت نبود
دولت از مرغ همایون طلب و سایه او
زان که با زاغ و زغن شهپر دولت نبود
گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن
شیخ ما گفت که در صومعه همت نبود
چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست
نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه
هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
از هر فردی به اندازه توانایی و قدرتی که دارد، باید انتظار داشته باشی. اگر از دوستان ریاکار و دورو طلب کمک کنی، به جایی نمی رسی چون آن ها فقط منافع خودشان را می بینند. بجای خواهش از انسان های زبون از پروردگار قادر متعال استعانت کن. هر کاری راهکار ای دارد و نمی توان به زور آن را حل کرد. ایمان و اراده برای رسیدن به هدف، چاره بیش از نیمی از مسائل تو هستند. برای سربلند بودن در جامعه سعی کن آگاهی خودت را بالا ببری و ادب و اخلاق را رعایت کنی. اگر می خواهی منشأ خیر باشی، شرط پاکی و عصمت را بجای آور. از خدا بخواه تا روحیه ای قوی پیدا کنی.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 209 - قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره 208 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
کد مولتی مدیا
دانلود
فیلم اصلی
معنی و تفسیر غزل شماره 208 حافظ
بیت اول
خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود
اگر به از پای افتادگانی که درخواست ملاقات داشته و نیروی پیمودن راه وصل را ندارند، بیداد و ستم روا داری، شرط جوانمردی نیست.
✦✦✦✦
بیت دوم
ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی
آنچه در مذهب ارباب طریقت نبود
ما از تو جور و ستمی مشاهده نکرده ایم و تو نیز نمی پسندی که آنچه را که راه و رسم رندان و عارفان راه حق نیست با ما روا داری.
✦✦✦✦
بیت سوم
خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق
تیره آن دل که در او شمع محبت نبود
کور باد آن چشمی که از گریه عشق غرق در آب فنا نشده است؛ سیاه و تار بادآن دلی که شمع محبت در آن نور نیفشانده است.
✦✦✦✦
بیت چهارم
دولت از مرغ همایون طلب و سایه او
زان که با زاغ و زغن شهپر دولت نبود
بخت و اقبال را از همای سعادت و سایه او بخواه، چراکه زاغ و زغن شاهبال دولت ندارد. هما پرنده ای افسانه ای است که سایه اش بر هر کس بیفتند، به دولت می رسد؛ زاغ و زغن دو پرنده از خانواده کلاغ هستند و حافظ به استعاره می گوید که افراد بی ارزش هیچ خیری ندارند و نباید سراغشان رفت.
✦✦✦✦
بیت پنجم
گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن
شیخ ما گفت که در صومعه همت نبود
اگر از پیر مغان و اهل میکده طلب فیض و کمک می کنم بر من خرده مگیر، زیرا که پیر ما فرمود: در اهل صومعه، عنایت و همت یافت نمی گردد.
✦✦✦✦
بیت ششم
چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست
نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
وقتی پاکی و پاکدلی وجود نداشته نباشد، صندلی و شأن کعبه و بتخانه فرقی ندارد و یکسان است. در خانه ای که پاکدامنی و پرهیزگاری نباشد خیر و برکت هم نخواهد بود.
✦✦✦✦
بیت هفتم
حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه
هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود
ای حافظ، در راه کسب دانش و اخلاق نیکو کوشا باش که بی ادبان را در مجالس خاصان و بزرگان جایی و راهی نیست و لیاقت مصاحبت آن ها را ندارند.
منبع: توضیح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
منبع: setare.com