بیماری های غدد اشکی - بلاگ پو

نویسنده: احمد حاجی شریفی

ریزش آب از چشم

آب ریزی از چشم عبارت است از جاری شدن غیرطبیعی و مستمر اشک از چشم به علت افزایش فراوری آن و یا به علت ضعف یا اختلال تخلیه و یا وجود اشکال در ورود اشک به داخل بینی.

به طور عادی، ریزش آب از چشم در اثر ورود اجسام خارجی، ذرات غبار مواد مختلف و تحریک آن ایجاد می شود. علاوه بر آن ها، در افراد مسن ممکن است جاری شدن آب از چشم در اثر برگشتگی لبه پلک به داخل چشم (1) و کشیده شدن مژه ها روی قرنیه و تحریک آن ایجاد شود. یا برعکس ریزش آب از چشم در افراد سالمند ممکن است به علت برگشتگی لبه پلک پایینی به خارج (2) به وجود آید که در این مورد موقعیت کیسه اشکی برای ورود اشک به آن نامناسب شده و در نتیجه اشک نخواهد توانست به طور طبیعی از چشم خارج شود.

معمولاً هنگامی که عامل محرک حذف می شود آب ریزی از چشم هم متوقف می شود. علاوه بر آن ها، آب ریزی از چشم ممکن است در اثر عفونت های چشمی و یا سینوسی و در نتیجه با انسداد دستگاه اشکی بینی که اشک را تخلیه می نماید به وجود آید. نوزادان هم ممکن است دچار ریزش آب از چشم باشند؛ زیرا که دستگاه اشکی بینی آن ها به میزان کافی تکامل نیافته است. معمولاً این عارضه تا سن 6 ماهگی به خودی خود برطرف می شود. ماساژ ملایم ناحیه گوشه پلک و بینی ممکن است یاری کننده باشد.

جهت درمان آب ریزش چشم یا دمعه حجامت نموده و آب غوره یا آش آب غوره مصرف کنید و سرمه برگ شاه تره را هم به چشم بکشید.

پوست هلیله زرد را هم چون غبار نرم بسایید و در چشم بکشید.

زهره خروس را بخشکانید بعد مانند سرمه بسیار نرم ساییده و در چشم بکشید.

به مدت 10 شب، هر شب 20 گرم هلیله سیاه کوبیده شده بخورید و سوخته های آهن را مانند سرمه بسیار نرم بسایید و در چشم بکشید.

شاهدانه خام را به نرمی غبار بسایید بعد با کمی شیر زن مخلوط نموده و در چشم بچکانید.

هسته های خرما را هرچند مشکل است ولی بکوبید بعد بجوشانید، سپس با آب صاف نموده آن چشم را بشویید.

مرزه خشک را بسایید و هر شب موقع خواب 5 گرم از آن را بخورید.

خرمای سبز و کال را با آب غوره بجوشانید تا آب آن غلیظ شود. سپس آب آن را صاف نموده و در چشم بچکانید.

سماق را بکوبید و در میزانی گلاب بخیسانید بعد میزانی پودر کتیرا با آن مخلوط و شب ها پشت پلک بسته ضماد کنید و صبح با آب گرم بشویید.

هر روز آش آب غوره که با زیره پخته شده باشد بخورید و سکنجبین را هم با آب هندوانه مخلوط و میل کنید. هر صبح، ظهر و شب بعد از هر غذا 10 گرم گل قند بخورید. هر پنج روز یک بار ظهر نان با دوغ و گل سرخ میل کنید.

چشُم را مانند سرمه بسیار نرم بسایید و بر مژه چشم بکشید. اما مواظب باشید که بر تخم چشم مالیده نشود.

مغز ناخنک، بابونه شیرازی، چای معمولی خشک و گل بنفشه از هرکدام به نسبت مساوی مخلوط و هر روز صبح یک قاشق شربت خوری از آن را بجوشانید. آب آن را صاف نموده و در طول روز چند مرتبه هر بار کمی از آن را در یک استکان تمیز بریزید و سر را بالا گرفته و استکان را روی چشم برگردانید بعد چشم را باز نگه داشته و خوب با آن چشم را شستشو دهید.

آب ریزش چشم بچه ها

در صورتی که چشم اطفال دچار آب ریزش شده باشد باید کمی روغن ویکس به ملاج طفل بمالید.

میزانی کرک یا پشم را گرم کنید و بر سر طفل قرار دهید.

میزانی گندم خام را گرم کنید بعد با کمی نمک مخلوط و در پارچه ای بریزید و تا گرم است روی ملاج طفل قرار دهید.

آب مروارید در چشم

عدسی داخل چشم یا عدسی بلورین در حالت طبیعی کاملاً شفاف و بی رنگ است و نور به خوبی از آن عبور می نماید. اما در عارضه آب مروارید این جسم به تدریج کدر می شود و به رنگ ابرهای آسمان در می آید، در نتیجه کم و بیش مانع از عبور نور می شود. به این ترتیب غالباً بدون وجود درد و به طور پیش رونده قدرت بینایی از دست می رود. عارضه آب مروارید در بین مردم در تمام نقاط جهان به شدت شایع بوده و بیشتر در افراد مسن خودنمایی می نماید. آمار نشان داده است که مردم بعضی از کشورها در سن 65 تا 75 سالگی تقریباً از بین هر پنج نفر یکی مبتلا به آب مروارید پیشرفته هستند به حدی که قدرت بینایی آن ها به وضوح کاهش یافته است. بروز این عارضه در سنین بالاتر از 75 سال به میزان زیادتری افزایش نشان می دهد به طوری که در افراد سالمند تقریباً از هر دو نفر یکی دچار آب مروارید خیلی شدید می باشند. خوشبختانه قبل از این که عارضه آب مروارید باعث نابینایی شود می توان به درمان پرداخت و آن را علاج کرد.

در بیشتر موارد عارضه آب مروارید بدون علت معینی ایجاد می شود. با این وجود ممکن است وارد شدن جراحت در چشم، تماس طولانی مدت با بعضی داروها از قبیل کورتون ها (3) یا تماس با اشعه X از قبیل تابش این اشعه جهت چشم درمانی، ابتلا به بیماری های التهابی و عفونی چشم و یکی از عوارض بعضی از بیماری ها مانند بیماری قند هم باعث بروز کاتاراکت یا بیماری آب مروارید شود. هم چنین بیماری آب مروارید بیشتر در افرادی که دارای رنگ چشم تیره هستند، آن هایی که در معرض تابش مستقیم آفتاب به مدت طولانی قرار داشته اند، آن هایی که تغذیه بد داشته اند و افراد سیگاری شایع می باشد. اشخاصی که یک چشم آن ها دچار آب مروارید شده به احتمال زیاد چشم دیگرشان هم مبتلا خواهد شد. گاهی اوقات ممکن است در یک زمان آب مروارید در هر دو چشم ایجاد شود، نوزادان ممکن است به طور مادرزادی از زمان تولد مبتلا به بیماری آب مروارید باشند. و هم چنین بچه ها هم ممکن است در اثر جراحت های چشم یا به علت بعضی بیماری ها دچار آب مروارید شوند.

نشانه ها و تشخیص بیماری آب مروارید

چون تمام نوری که به چشم وارد می شود، از عدسیِ داخل چشم می گذرد، لذا هرگونه کدورت یا غبار گرفتگی یا کاهش شفافیت در عدسی که باعث ممانعت، انحراف، یا پخش غیرعادی نور در چشم شود می تواند اختلال و ضعف بینایی ایجاد کند. معمولاً اولین علامت از آب مروارید عدم تشخیص دقیق و تار بودن بینایی است. خیرگی، هاله دار شدن بینایی و به نسبت کمتری در افراد ممکن است دوبینی از اولین علائم آب مروارید باشد. هم چنین یک فرد ممکن است رنگ ها را بیشتر زرد و جنبش و حرکات را کمتر ببیند. به علت این که توانایی در تشخیص روشنی و تیرگی حروف در یک صفحه سخت می شود لذا مطالعه می تواند بیشتر دچار اختلال و اشکال شود.

میزان تغییراتی که در اثر آب مروارید در بینایی به وجود می آید، بستگی به شدت نور وارد شده به چشم و موقعیت آب مروارید دارد. با نور درخشان که مردمک تنگ و جهت عبور آن در چشم باریک می شود، نمی تواند به راحتی از محل عدسی که در مرکز خود کدر شده عبور کند... در نور کم که مردمک گشاد می شود تابش نور شدید، مثل نور چراغ پخش شده و باعث خیرگی و هاله دار شدن بینایی می شود. این مسئله به خصوص باعث ناراحتی شدید و مزاحمت در موقع رانندگی در شب می شود. هم چنین افراد مبتلا به آب مروارید که به منظور درمان بعضی بیماری های چشم از قبیل بعضی انواع آب مروارید سیاه (4)، برای منقبض و تنگ کردن مردمک چشمشان از قطره های دارویی استفاده می کنند، ممکن است به نسبت بیشتری احساس مشکل در بینایی کنند. اما در نور معمولی، آب مروارید هسته ای (5) در افرادی که به علت پیرچشمی دوربین بوده اند، ممکن است در ابتدا باعث اصلاح بینایی شده و احتیاج آن ها برای استفاده از عینک برطرف شود. این نوع آب مروارید مانند یک لنز قوی تر عمل می نماید به طوری که تنو تمرکز نور بینایی را در خصوص اشیاء نزدیک به چشم بهبود می بخشد. افراد مسن که معمولاً برای تماشا اشیاء نزدیک بدون عینک دچار مشکل بوده اند، ممکن است متوجه شوند که مجدداً می توانند بی عینک به راحتی مطالعه کنند. این پدیده را به دست آوردن بینایی ثانوی (6) توصیف می کنند. متأسفانه آب مروارید هسته ای پایان مانع عبور نور در چشم می شود و بینایی را معیوب و خراب خواهد نمود.

اگر کدری در ناحیه پشت عدسی ایجاد شده باشد در این صورت بینایی نسبت به وجود کدری در سایر قسمت های عدسی بیشتر دچار مشکل می شود. این نوع آب مروارید بیشتر در مقابل نور درخشان ایجاد اختلال و مزاحمت می نماید و به احتمال زیاد باعث خیرگی و هاله دار شدن در بینایی می شود.

با وجود این که آب مروارید تقریباً هرگز دردناک نیست ولی به ندرت ممکن است عدسی به علت این عارضه متورم و فشار داخل چشم را افزایش دهد و منجر به بروز آب سیاه (7) شود که می تواند دردناک باشد.

چشم پزشکان معمولاً در موقع معاینه چشم برای آنالیز آب مروارید از یک دستگاه دستی به نام اُفتالموسکوپ (8) جهت مشاهده داخل چشم استفاده می کنند. برای رسیدگی های دقیق تر از جزئیات، و تشخیص موقعیت آب مروارید و گستردگی آن در عدسی داخل چشم که مانع از عبور نور می شود دستگاه دیگری به نام اسلیت لامپ (9) را مورد استفاده قرار می دهند.

جلوگیری از بیماری آب مروارید

برای پیش گیری از بروز آب مروارید افراد می توانند چند موضوع را رعایت کنند: استفاده از عینک های آفتابی که مانع از عبور اشعه ماورای بنفش است، می تواند از چشم ها در مقابل نور شدید آفتاب حفاظت و به جلوگیری از آب مروارید یاری کند. عدم استعمال دخانیات، علاوه بر یاری به جلوگیری از بروز آب مروارید می تواند فواید بی شمار دیگری هم برای حفظ سلامتی داشته باشد. افرادی که مبتلا به بیماری قند هستند باید به یاری پزشک خود تلاش کنند تا میزان قند خونشان به خوبی تحت کنترل قرار گیرد. استفاده از غذاهایی که حاوی میزان زیاد از ویتامین C، ویتامین A و موادی که به نام کاروتنوئیدها معروف هستند و در سبزیجات از قبیل اسفناج، کلم و هویج به میزان زیاد وجود دارد می تواند به مقابله با آب مروارید یاری کند. بعلاوه در خانم ها بعد از یائسگی استفاده از هورمون استروژن بر ضد آب مروارید هم ممکن است مفید باشد. البته باید توجه داشته باشند که استفاده از این نوع هورمون باید به تجویز پزشک و برای هدف های دیگری در نظر گرفته شود و تنها به منظور مبارزه با آب مروارید از آن استفاده نشود. بالاخره بیمارانی که داروهای کورتونی را به مدت طولانی مصرف می کنند باید با پزشک خود مشورت کنند تا شاید داروی دیگری برای آن ها تجویز شود.

درمان بیماری آب مروارید

تا زمانی که بینایی به طور معین دچار اختلال و خرابی نشده است باید شرایط تماشا در شخص با استفاده از عینک طبی و یا لنزهای تماسی اصلاح شود. این افراد در مقابل نور شدید آفتاب ضروری است عینک ضدآفتاب به چشم بزنند و برای کاهش خیره شدن چشم و برطرف سایه دار شدن بینایی در شب باید چراغ ها را طوری قرار دهند که تابش نور و روشنایی از بالای شانه ها باشد. گاهی اوقات که مرکز عدسی دچار کدورت شده است ممکن است برای یاری به بینایی از داروهایی که مردمک چشم را گشاد نگه می دارد استفاده کنند. اما تنها راه علاج و درمان برای بیماری آب مروارید عمل جراحی است.

آب سیاه در چشم

آب سیاه (10) به یک نوع اختلال در چشم گفته می شود که در اثر آن آب یا مایعات زاید نمی توانند از درون چشم خارج شوند. در نتیجه به علت تأثیر این نوع آب زیان بخش بر روی عصب بینایی که در عمق کره چشم واقع شده است کوری حادث می شود. به این ترتیب وجود این نوع آب در چشم تاریکی و سیاهی دایمی برای شخص به ارمغان می آورد. بدیهی است افزایش میزان آب یا مایعات درون کره چشم می تواند فشار داخل آن را هم بالا ببرد. افراد در سن بالاتر از 40 سال، افرادی که بین خویشاوندان آن ها بیمار مبتلا به این عارضه وجود داشته و یا وجود دارد، افرادی که چشم های شان به شدت دوربین یا نزدیک بین هستند، افراد مبتلا به بیماری قند، افرادی که به مدت طولانی داروهای کورتون مصرف نموده اند یا آن هایی که قبلاً چشم شان مجروح شده بوده است بیش از دیگران در معرض ابتلا به بیماری آب سیاه قرار دارند.

در هر حال بیماری آب سیاه شیوع خیلی زیادی دارد و سومین عامل کوری در تمام نقاط جهان می باشد. بیماری آب سیاه موقعی اتفاق می افتد که در فراوری و دفع مایعات از داخل چشم عدم تعادل به وجود می آید، به طور عادی موادی که چشم را تغذیه می کنند از مایعاتی تأمین می شوند که اجسام مژگانی (11) واقع در عقب عنبیه (در اطاق خلفی کره چشم) فراوری و ترشح می کنند و به قسمت جلوی چشم (اطاق قدامی کره چشم) جریان می یابد. در این قسمت یعنی در اطاق جلویی کره چشم مواد زاید به حالت مایع در زاویه موجود بین عنبیه و عدسی وارد یک مجرای دفعی می شود. موقعی که کار این سیستم به درستی انجام می شود همچون یک دستگاه ظرف شوی در آشپزخانه ها که شامل یک شیر آب و لگن زیر آن که دارای مجرای فاضلاب است به خوبی عمل می نماید. در چشم هم بین میزان مایعات فراوری شده به وسیله اجسام مژگانی از یک طرف و مایعات دفع شده تعادل صحیح و کاملی برقرار می باشد.

اما در بیماری آب سیاه مجرایی که مایعات زاید را از درون چشم به خارج راهنمایی می نماید دچار گرفتگی، انسداد و یا تنگی می شود. در این صورت با وجودی که مایعات نو به میزان طبیعی فراوری و به داخل اطاق خلفی چشم ترشح می شوند ولی مایعات زاید نمی توانند از کره چشم خارج گردند. به عبارت دیگر موقعی که شیر آب ظرفشویی باز است گرفتگی یا انسداد مجرای فاضلاب باعث پس زدن آب در لگن ظرفشویی می شود. در چشم چون محلی برای جمع شدن مایعات اضافی وجود ندارد لذا فشار داخل چشم افزایش می یابد. موقعی که فشار داخل چشم به میزان ای بالا می رود که عصب بینایی نمی تواند آن را تحمل کند بیماری آب سیاه ایجاد می شود. گاهی اوقات فشار داخل چشم در محدوده طبیعی بالا می رود. ولی با این وجود، این افزایش فشار برای عصب بینایی در فرد بسیار زیاد است که بتواند آن را تحمل کند. به عبارت دیگر در بعضی موارد ممکن است فشار داخل چشم یک فرد مبتلا تقریباً به میزان فشار داخل چشم بعضی افراد سالم باشد ولی چون میزان فشار داخل چشم در این بیمار قبل از ابتلا به طور عادی کمتر بوده لذا افزایش فشار تا این میزان هم برای عصب بینایی غیرقابل تحمل می شود و باعث بروز بیماری آب سیاه می شود.

دو نوع شایع از آب سیاه وجود دارد (حاد و مزمن) و دو نوع نادر هم وجود دارد (مادرزادی و ثانویه). آب سیاه حاد به صورت ناگهانی ایجاد می شود و موجب از دست رفتن سریع بینایی و درد شدید چشم می شود. بالعکس آب سیاه مزمن به صورت آهسته پیشرفت نموده بدون درد بوده و معمولاً سیر آن چند ساله است. ممکن است تا هنگامی که چشم ها شدیداً آسیب ببینند علایم قابل توجهی ایجاد نکند. هر دو نوع دارای شیوع خانوادگی می باشند.

آب سیاه ثانویه به علت یک اختلال زمینه ای رخ می دهد که می توان از التهاب یووه یا بعضی داروهای به خصوص مانند قطره های چشمی کورتون نام برد. شکل نادر دیگر آب سیاه مادرزادی است که به علت نقص دستگاه تخلیه چشم است. آب سیاه مادرزادی از هنگام تولد وجود دارد و می تواند منجر به کوری شود. آب سیاه ثانویه هم می تواند منجر به کوری شود. آب سیاه با میزان گیری فشار درون چشم به وسیله وسیله ای به نام تونومتر (12) تشخیص داده شده و بایستی سریعاً تحت درمان قرار گیرد. ابتدا برای کاهش فشار چشمی قطره های چشمی استفاده می شود. در بعضی موارد برای افزایش تخلیه و پیش گیری از افزایش فشار چشم ضروری است جراحی صورت گیرد، درمان درست و مناسب به طور معمول از فقدان بعدی بینایی جلوگیری می نماید.

آب سیاه حاد

انسداد ناگهانی سیستم تخلیه در چشم موجب افزایش ناگهانی و دردناک فشار مایع درون چشم می شود. این بیماری در سنین زیر 40 سالگی نادر است. هم چنین در سنین بالای 60 سال در زنان شایع تر خواهد بود.

بعضی اوقات هم به صورت خانوادگی رخ می دهد و در افراد آسیایی تبار شایع تر است. در آب سیاه حاد عنبیه به سمت جلو برجسته شده و زاویه تخلیه را می بندد. در نتیجه مایع در درون چشم به دام می افتد. فشار داخل چشم هم گام با افزایش ترشح مایع افزایش می یابد. با بالا رفتن فشار، ممکن است اعصاب موجود در شبکیه حساس به نور و عصب بینایی که سیگنال های عصبی را به مغز می برد آسیب ببیند و باعث کاهش بینایی شود. داشتن کره چشم از حد معمول کوچک تر، علت شایعی برای دوربینی است. و خطر ایجاد آب سیاه حاد را افزایش می دهد. این اختلال در افراد پیر شایع تر است. زیرا عدسی چشم در طی زندگی رشد نموده و ممکن است در نهایت به عنبیه فشرده شود. مایع در پشت عنبیه تجمع یافته آن را به جلو برجسته نموده و زاویه تخلیه را مسدود کند.

آب سیاه حاد می تواند هنگامی که کمبود نور باعث گشادی مردمک ها می شود آغاز شود. در این حالت عنبیه ضخیم شده و زاویه تخلیه می تواند بسته شود. آب سیاه حاد بعضی اوقات به صورت خانوادگی تظاهر یافته و در زنان و آسیایی تبارها شایع تر است.

هفته ها قبل از یک حمله تمام عیار آب سیاه حاد ممکن است حملات خفیفی رخ دهد. حملات خفیف معمولاً در غروب اتفاق افتاده و علائم شامل درد چشم و تماشا هاله های نور در اطراف می باشد که با خواب بهبود می یابند. اگر شما این علائم را داشته باشید باید سریعاً با چشم پزشک تماس بگیرید.

حملات کامل به صورت ناگهانی اتفاق افتاده و علائم آن ها عبارتند از:

بدتر شدن سریع بینایی

درد شدید چشم

قرمزی و ترشح آبکی از چشم

حساسیت به نور روشن

هاله هایی در اطراف نورها

تهوع و استفراغ

اگر چشم شما دردناک شود یا بینایی آن به طور ناگهانی خراب شود به یکی از مراکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید.

فشار داخل چشم با استفاده از روشی مانند تونومتری سنجش می شود. اگر تشخیص آب سیاه حاد باشد باید سریعاً به منظور کاهش فشار داخل چشم داروهای داخل وریدی تزریق شده، قطره های چشمی یا داروهای خوراکی تجویز شود. برش عنبیه با لیزر به محض کاهش فشار انجام می شود. در این روش از لیزر برای ایجاد سوراخ کوچکی در عنبیه استفاده شده تا مایع آزاد شود. ممکن است به عنوان پیش گیری، چشم غیر مبتلا را هم درمان کرد.

بعد از جراحی بیشتر افراد بدون علامت می شوند ولی ممکن است فقدان لبه های بیرونی بینایی رخ دهد. درمان دارویی طولانی مدت یا جراحی ثانویه ممکن است جهت پیش گیری از فقدان بینایی مورجهانز باشد.

برش عنبیه با لیزر

این روش برای درمان آب سیاه حاد استفاده می شود که به علت انسداد ناگهانی جریان مایع خروجی و در نتیجه افزایش فشار چشم ایجاد می شود. فشار با استفاده از قطره های چشمی کاهش داده می شود. هم چنین می توان از داروهای داخل وریدی و گاهی خوراکی استفاده کرد. سپس قطره چشمی بی حس کننده بر روی چشم ریخته شده و عدسی تماسی ضخیمی در جلوی آن قرار گرفته تا اشعه لیزر را بر روی عنبیه برآمده متمرکز کند.

آب سیاه مزمن

آب سیاه مزمن، افزایش تدریجی و بدون درد فشار مایع درون چشم می باشد که در سن زیر 40 سال نادر است و بیشتر در سن بالاتر از 60 سال دیده می شود. در اثر عوامل ژنتیک گاهی اوقات به صورت خانوادگی ظاهر شده که بیشتر در آفریقایی تبارها شایع است. آب سیاه مزمن را آب سیاه زاویه باز هم می نامند. این بیماری به علت افزایش تدریجی فشار مایع درون چشم در طی سال ها، موجب تخریب بینایی می شود. معمولاً تا مراحل پایانیی بیماری علائمی وجود ندارد و فقدان بینایی به صورت دائمی می باشد. اگرچه ممکن است این بیماری به کوری مطلق منجر شود ولی درمان زودرس می تواند موجب پیش گیری از آسیب شدید شود. در بیشتر موارد هر دو چشم مبتلا هستند ولی ممکن است علائم در ابتدا فقط در یک چشم رخ دهد.

مایع به طور مداوم به قسمت جلوی چشم به منظور تغذیه بافت ها و نگهداری شکل آن ترشح می شود. به طور طبیعی این مایع به وسیله شبکه ترابکولار که ساختاری غربالی شکل بین عنبیه و لبه قرنیه است (به نام زاویه تخلیه) تخلیه می شود. در آب سیاه مزمن انسداد تدریجی در شبکه رخ می دهد. اگرچه زاویه تخلیه باز می ماند ولی از تخلیه مایع به صورت طبیعی جلوگیری می شود و فشار داخل چشم به صورت تدریجی افزایش می یابد.

افزایش پیش رونده فشار مایع به رشته های عصبی واقع در شبکیه حساس به نور در پشت چشم و به عصب بینایی که سیگنال های عصبی را از شبکیه به مغز منتقل می نماید آسیب وارد نموده و موجب فقدان بینایی می شود. علت زمینه ای این مسأله در دستگاه تخلیه هنوز به طور کامل شناخته نشده است. عوامل ژنتیکی امکان دارد دخیل باشند. اگر شما نزدیک بینی شدید داشته باشید خطر ایجاد آب سیاه مزمن در شما افزایش می یابد.

به طور معمول آب سیاه مزمن تا مراحل نهایی بیماری علائم خاصی ندارد و ممکن است در این مرحله بینایی شما به صورت دائمی آسیب ببیند. در طی مراحل بعدی علائم عبارت است از:

برخورد با اشیاء به علت نتماشا لبه های بیرونی آن ها (فقدان بینایی)

در نهایت مات شدن اشیایی که در خط مستقیم دید قرار دارند.

اگر متوجه تغییری در بینایی تان شدید حتماً با پزشک خود تماس بگیرید. به علت این که خطر آب سیاه بعد از میانسالی بالا می رود، هر فرد بالای 40 سال باید هر دو سال یک بار مورد آزمون تشخیصی این بیماری قرار گیرد. اگر در گروه دارای خطر بالا می باشید باید بدون توجه به سن به طور منظم معاینه شوید.

چگونگی تشخیص و راه درمان

آب سیاه مزمن را می توان در طی معاینات منظم چشم در همان مراحل اولیه تشخیص داد. معمولاً چشم پزشکان از روشی به نام تونومتری برای میزان گیری فشار داخل چشم استفاده می کنند. می توان شبکیه را با استفاده از افتالموسکوپی معاینه کرد. در این روش می توان آسیب وارد شده به عصب بینایی در نتیجه فشار بالا را معین کرد. چشم پزشک شما می تواند آزمون محدوده بینایی را برای معین از دست رفتن بینایی محیطی انجام دهد.

اگر آب سیاه مزمن به صورت زودرس تشخیص داده شود می توان قطره های چشمی را برای کاهش فشار داخل چشم تجویز کرد. ممکن است شما مجبور باشید در تمامی طول عمر از این قطره ها بهره ببرید. اگر بیماری پیشرفته باشد یا قطره های چشمی قادر به کاهش فشار به میزان کافی نباشند می توان برای ایجاد مجرای تخلیه در سفیدی چشم از جراحی استفاده کرد. در روش جراحی دیگری که برش ترابکولار با لیزر نامیده می شود اشعه لیزر به وسیله شبکه ترابکولار مورد استفاده قرار می گیرد که به مایع اجازه تخلیه می دهد.

به طور معمول هر دو روش علائم را از بین برده و از فقدان بینایی پیش گیری می کنند. اگر این بیماری فقط یک چشم را مبتلا نموده باشد ممکن است چشم دیگر هم در نهایت به درمان احتیاج پیدا کند.

گریه

خانم ها (گروه مؤنث) به خاطر این که حساس، زودرنج و کم تحمل تر از مردان (گروه مذکر) هستند با کوچک ترین ناملایمات فوراً اشک از چشم شان سرازیر می شود. با این که بسیاری از افراد بشر عقیده بر این دارند که گریه کردن مردانه نیست ولی بسیار مشاهده شده است، هنگامی که مردان هم دست خوش یک تأثر شدید می شوند گریه کردن برای آنان عادی می شود. کسانی که گریه می کنند اعم از زن یا مرد تأثر و اندوه شان به مراتب سبک تر می شود. زیرا اگر گریه نکنند فشار روحی شدید باعث آزار یا بیماری های مختلف می شود.

در این جا این شعر صدق می نماید:

گریه بر هر درد بی درمان دواست *** چشم گریان چشمه فیض خداست

این مسلم و هویداست که جامعه بدون دلایل منطقی حق گریه کردن را به زنان داده است و بدین ترتیب راه فرار از پریشانی های روزافزون زندگی کنونی را برای آن ها باز گذاشته ولی همین که نوبت به مردان می رسد همین جامعه چپ چپ می نگرد و فرمان می دهد که مردان هرگز نباید گریه کنند.

حاصل جد، جهد و تلاش روان شناسان و روان پزشکان این است که میان گریه و زخم معده رابطه ای وجود دارد، این زخم ها با عصبانیت و فشار روحی و روانی رابطه تنگاتنگی دارند. اشخاص کم تحمل، زودرنج و عصبی مزاج برای سوء هاضمه و زخم های مربوط به معده و روده و مسائل گوارشی آمادگی بیشتری دارند. پس دانستیم که رابطه ای شیمیایی بین گریه و علت پیدایش زخم معده و یا ناراحتی های گوارشی وجود دارد. زیرا اشک دارای ماده ای به نام لیوزیم است که به وسیله دکتر ناکترین انگلیسی و کاشف پنیسیلین کشف شده است. لیوزیم یکی از مواد بسیار نیرومندی است که باکتری ها را نابود می نماید. این ماده مخصوص در قطره های اشک، هم چنین در بزاق دهان وجود دارد و کارش این است که از دچار شدن چشم به بیماری های گوناگون عفونی جلوگیری می نماید.

پس باید گفت که اشک اضافه بر این که برای چشم بسیار مفید است، از بیماری های درونی جلوگیری می نماید و گاهی مسکّن بیماری های روحی و روانی در مردان و زنان خواهد بود. گریه تسکین دهنده تمام آشفتگی های روحی می باشد. گریستن لذت مخصوص به خود را دارد، زیرا اندوه ها و تأثرات درونی که در اعماق روح و قلب انسان وجود دارد با سیلاب اشک از درون خارج خواهد شد. قطره های اشک بدون این که به تلاش ما برای جلوگیری آن توجهی کند فرو ریخته و با ترشح خود روح پُر شکنجه ما را آسوده می سازد. آغاز گریه یعنی انفجار انرژی هایی که در هنگام فشارهای روحی و پریشانی های مختلف روی هم انباشته شده است. این انفجار خود باعث آرامش و استقرار مجدد تعادل فکر انسان می شود.

پس بشر باید تأثرات و احساسات و ناراحتی های روحی خود را با اشک ریختن آرام نموده و خشم خود را فرو نشاند. این است نتیجه و خواص گریه و اشک ریزی که در اسلام هم درباره آن بسیار تأکید شده است من هم در بین اشعار خود درباره اشک چنین سروده ام:

از شریفی بشنو در وقت مصیبت ای بشر *** گریه کُن تا جان و تن بلکه شود آسوده تر

آن همه غم روی هم انبار می سازی چه سود؟ *** بارِ غم از مغز و قلب خود به اشکی کُن به در

اشک چشم (عملکرد دستگاه اشکی)

اشک به وسیله غدد اشکی فراوری می شود که در بالای چشم قرار گرفته اند. این غدد به طور پیوسته مایعی نمکی ترشح می کنند که با پلک زدن بر روی سطح چشم پخش شده و از راه بینی تخلیه می شوند. اشک یک لایه محافظ تشکیل داده که چشم را لغزنده و گرد و غبار و کثافات را به بیرون می راند. هم چنین حاوی ماده ضد باکتری هم می باشد. وقتی گریه می کنید یا چشم به وسیله یک ماده شیمیایی یا جسم خارجی تحریک می شود فراوری اشک افزایش می یابد.

اشک مایعی است حاوی آب و نمک و سایر مواد لازم و حفاظت کننده که به وسیله غده های اشکی ترشح می شود. غدد اشکی از ضمایم چشم هستند و قسمتی مهم از دستگاه بینایی به شمار می آیند. اشک که به صورت یک غشاء نازک روی قرنیه و ملتحمه چشم قرار می گیرد شامل سه لایه است: 1-لایه داخلی یا عمقی که به حالت بلغمی بوده و به وسیله سلول های غده ای موجود در بافت ملتحمه ترشح می شود. 2-لایه میانی که از آب و نمک ترکیب شده است. 3-لایه خارجی یا سطحی که مایعی است روغنی و از غدد ترشح کننده چربی موجود در پلک فراوری می شود.

غدد اشکی در بالای لبه خارجی هر چشم قرار دارند و مواد رقیق یا آبکی اشک را فراوری می کنند. غدد فراوری کننده مواد لزج (13) در ملتحمه چشم قرار دارند و ترشحات بلغمی آن ها با مواد رقیق و آبکی اشک مخلوط شده و تشکیل یک پرده نازک و حفاظت کننده بهتری را می دهند.

به طور کلی اشک قسمت مهم دستگاه دفاعی چشم می باشد. اشک شامل یک نوع مایع نمکی است که به وسیله غدد اشکی که در قسمت فوقانی پلک ها واقع شده اند ترشح می شوند. اشک بافت ملتحمه سطح چشم را به طور مرتب روغن کاری و نرم نموده، مواد زاید و زیان آور مثل مواد شیمیایی، غبار و غیره را می شوید و از آن خارج می نماید. علاوه بر آن ها اشک حاوی یک نوع ماده ضد میکروبی است که به طور طبیعی به محافظت از چشم ها در مقابل عفونت و میکروب ها یاری می نماید.

گریه زیاد بچه ها

بچه ها فقط با گریه کردن به بزرگ ترها می فهمچون که گرسنه یا ناراحت هستند. گریه های طولانی که کودک به هیچ عنوان آرام نمی شود به خصوص در شب برای والدین بسیار رنج آور و خسته کننده است. به علت عدم تثبیت یک عادت جاری، گریه کردن زیاد در نوزادان شایع تر است. حملات منظم گریه، قولنج (14) نامیده می شود. هم چنین بچه ها در موقع دندان درآوردن بیشتر گریه می کنند. با وجود این اگر گریه دائمی باشد و یا صدایی غیرطبیعی داشته باشد بایستی با پزشک مشورت کنید زیرا این مسأله ممکن است نشان دهنده یک عفونت یا بیماری در کودک تان باشد.

اگر کودک شما گریه می نماید اما در بقیه اوقات خوب است و غذا می خورد علت آن نفخ یا پوشک کثیف است. که باید تلاش در برطرف آن نمود. با در آغوش گرفتن، کودک آرام می شود و نشان دادن یک عروسک ممکن است مفید باشد. اگر طفلی ساعت ها گریه کند و در پایان پدر و مادر احساس کنند نمی توانند از عهده آرام کردن او برآیند بسیار رنج آور است.

اشک آور

برای این که ترشح اشک افزون تر شود باید پیاز و عدس بیشتر مصرف کنید. در ضمنً هنگام پوست کندن و خُرد کردن پیاز چشم تحریک می شود و اشک جاری می شود که برای چشم بسیار مفید است.

پی نوشت ها:

1.Entropion

2.Ectropion

3.Coticosteroids

4.Glaucoma

5.Nuclear Cataract

6.Second Sight

7.Glaucoma

8.Ophtalmoscope

9.Slit Lamp

10.Glaucoma

11.Ciliary Body

12.Tonometer

13.Mucous Glands

14.Colic

منبع مقاله :

حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرةالمعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پانزدهم.

abanhome.com: بازسازی ساختمان | برای اجرای یک طرح بازسازی مقرون به صرفه با کارشناسان گروه ساختمانی آبان مشورت کنید

منبع: راسخون